Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ

Εδώ και πολλές δεκαετίες, εγώ το ρουσφέτι, με τις διαταγές των αφεντάδων μου που είναι στην Βουλή και στα πολιτικά κόμματα, έδωσα την ευκαιρία στους Έλληνες πολίτες να βρούν εργασία στον δημόσιο τομέα κυρίως, να κτίσουν σπίτια, να πάρουν συντάξεις, και να εξυπηρετηθούν ἤ να διεκπεραιώσουν διάφορες υποθέσεις τους που ήταν στα όρια της νομιμότητας αλλά πολλές φορές και έξω από αυτά. Όμως βοήθησα και σε υποθέσεις που ενώ οι πολίτες είχαν απόλυτο δίκιο, δεν μπορούσαν να το βρουν, εξ αιτίας της φαύλης διοικήσεως, της γραφειοκρατίας και της δομής του Ελληνικού κράτους που εννοεί, τις νόμιμες και δίκαιες απαιτήσεις των πολιτών να τις προσφέρει μέσω της κομματικής δικτατορίας, με το φανταχτερό περιτύλιγμα της εξυπηρέτησης.
Η ρουσφετολογία
Εδώ και λίγο καιρό τα πράγματα άλλαξαν. Οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι χθές επιβίωναν στην πολιτική σκηνή με την βοήθειά μου, ξαφνικά ανακάλυψαν πως για την χρεοκοπία της χώρας ευθύνεται το ρουσφέτι. Βγαίνουν λοιπόν στα κανάλια και με αναθεματίζουν, ενώ παράλληλα κατηγορεί ο ένας τον άλλον για ρουσφετολογία. Δηλαδή, εγώ το ρουσφέτι φταίω που φαλίρισε η χώρα. Πολυχρονεμένοι αφεντάδες των Ελλήνων κάνετε λάθος. Αν στην θέση της κόρης, του γιού ἤ της ανηψιάς σε κάποιο υπουργείο, σε κάποια ΔΕΚΟ, προσλαμβανόταν το παιδί ενός μη προνομιούχου Έλληνα, η χώρα μας δεν θα χρεοκοπούσε; Αν δεν έπαιρνε άδεια για ταξί ο ψηφοφόρος αλλά κάποιος άλλος, η χώρα μας δεν θα πήγαινε στο Δ.Ν.Τ; Αν η χώρα μας είχε λιγώτερα αυθαίρετα και λιγώτερες αναπηρικές συντάξεις θα ζούσαμε ζωή χαρισάμενη; Αδίκως λοιπόν κάνουν πως τσακώνονται στα κανάλια. Δεν λέω ίσως και εγώ να έφταιξα αλλά όχι για το οικονομικό χάος που έχουμε. Εγώ φταίω μόνον στο ότι δημιούργησα και εδραίωσα την πεποίθηση στους πολίτες ότι τα πάντα εξαρτώνται από τους πολιτικούς και τα κόμματα και όχι από το νόμο. Εγώ φταίω γιατί βοήθησα να μετατραπούν οι πολιτικοί σε νταβατζήδες των Ελλήνων. Τώρα γιατί φθάσαμε στα σημερινά χάλια είμαι σίγουρος πως το γνωρίζουν όλοι, αλλά κανείς δεν έχει τα κότσια να το ομολογήσει. Επινοήθηκε έτσι η δικαιολογία του ρουσφετιού, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα να κατηγορούν ο ένας τον άλλον για διορισμούς.
Τις πταίει ;
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 θυμάμαι ότι οι παππούδες και οι πατεράδες των σημερινών πολιτικών που κυβερνούσαν την χώρα μας, έκαναν τα ίδια και χειρότερα και μετά κατηγορούσε στην Βουλή ο ένας τον άλλον για «όργια ρουσφετολογίας». Όμως η οικονομία της χώρας δεν είχε πρόβλημα και δεν θα είχε μέχρι σήμερα αν….
Αν η απληστία πολλών πολιτικών και των παρατρεχάμενων τους, δεν τους οδηγούσε να βάλουν το δάχτυλο και στην συνέχεια την κουτάλα στο μέλι. Από εκεί και ύστερα άρχισε η κατρακύλα. Τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια περνούσαν μπρός από τα μάτια των Ελλήνων και εξαφανιζόντουσαν στις τσέπες κουμπάρων, φίλων, συγγενών, στις τράπεζες και στις off shore. Και κάθε λίγο και λιγάκι ζητούσαν από τους πολίτες να σφίγγουν το ζωνάρι, για να γεμίζει το δικό τους πουγκί. Κάποια στιγμή τα λεφτά τέλειωσαν και κανείς τώρα δεν μιλάει για τις προμήθειες, τα δώρα, τις χορηγίες που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία όλων των οικονομικών παραγόντων οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία. Κανείς δεν μιλάει για την σπατάλη εκατομμυρίων ευρώ που έγινε πριν λίγους μήνες για υπερωρίες 10 ημερών και για την θέρμανση του συνδικαλισμού….. Ξέρω θα μου πείτε ότι ρουσφέτι ήταν και αυτό. Αν όμως καταδικαστώ γιατί είμαι, εγώ το ρουσφέτι, ένοχος ως ηθικός αυτουργός, θα είναι άδικο και επικίνδυνο συνάμα, οι φυσικοί αυτουργοί να κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά σας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ