ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΒΕΝΕΤΟΙ

Η ιστορία είναι κακούργα αλλά και εκδικητική απέναντι σε αυτούς που δεν την σέβονται και δεν διδάσκονται από το παρελθόν. Η Ρωμαϊκή και η Βυζαντινή αυτοκρατορία είχαν αναπτύξει οργανώσεις φιλάθλων, ειδικά για τις αρματοδρομίες, μία δημοφιλή ενασχόληση για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Υπήρχαν τέσσερις οργανώσεις, κάτι σαν αθλητικά σωματεία , με διακριτικό γνώρισμα το χρώμα της στολής της αγαπημένης τους αγωνιστικής ομάδας. Αυτοί ήταν οι Βένετοι (Γαλάζιοι), οι Πράσινοι, οι Κόκκινοι (Ρούσσοι), και οι Λευκοί. Κατά την Βυζαντινή περίοδο οι μόνες ομάδες που εξακολουθούσαν να διαθέτουν επιρροή ήταν οι Βένετοι και οι Πράσινοι. Οι ομάδες και οι αντίστοιχοι σύνδεσμοι κάλυπταν το μεγαλύτερο φάσμα των δραστηριοτήτων της κοινωνίας, από την πολιτική με κόμματα, τον αθλητισμό με ομάδες, μέχρι ακόμη και την εγκληματικότητα με μορφή συμμοριών.
Η στάση του Νίκα
Το 531 μ.Χ. μέλη των πρασίνων και των γαλάζιων (βενέτων) συνελήφθησαν για με την κατηγορία της δολοφονίας. Τους επεβλήθη η ποινή του απαγχονισμού, αλλά ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός μετέτρεψε την θανατική ποινή σε φυλάκιση. Οι Βένετοι και οι Πράσινοι όμως, απαιτούσαν την απαλλαγή των καταδικασμένων και την απελευθέρωσή τους. Ο Ιουστινιανός τους αγνόησε και, έτσι, στις 11 Ιανουαρίου του 532 μ.Χ., εισέβαλαν στη φυλακή και πυρπόλησαν περιοχές της Κωνσταντινούπολης, χρησιμοποιώντας ως σύνθημα την αγωνιστική ιαχή «Νίκα». Την επομένη ημέρα η εξέγερση πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις και τα αιτήματα του λαού ήταν η άμεση αντικατάσταση των έμπιστων αξιωματούχων του Ιουστινιανού που τους διέκρινε μεγάλη απληστία. Ο Ιουστινιανός απομάκρυνε ορισμένους διεφθαρμένους αξιωματούχους αλλά όπως αναφέρει ο ιστορικός Προκόπιος η κατάσταση δεν άλλαξε. Εκείνο όμως που συνέβη και είναι το σημαντικότερο δίδαγμα από την στάση του Νίκα είναι ότι οι πράσινοι, οι γαλάζιοι, οι κόκκινοι, κοντολογίς ο λαός άρχισε να συνειδητοποιεί την δύναμη που είχε στα χέρια του. Οι συγκρούσεις των πολιτών με τα στρατεύματα του Ιουστινιανού γενικεύθηκαν. Το πλήθος καταστρέφει, καίει, λεηλατεί και η Κωνσταντινούπολη έχει παραδοθεί στις φλόγες. Η στάση του Νίκα είχε άδοξο τέλος αφού στις 18 Ιανουαρίου τα στρατεύματα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού την έπνιξαν στο αίμα σφαγιάζοντας 35.000 πολίτες.
Η στάση πληρωμών
Σήμερα 1478 χρόνια μετά, η κατάσταση στην Ελλάδα μοιάζει να έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τα γεγονότα της περιόδου που οδήγησαν στην στάση του Νίκα. Η στάση του Νίκα στην Κωνσταντινούπολη το 532, και η στάση πληρωμών στην Ελλάδα του 2010, κρύβουν μέσα τους τον σπόρο της διαφθοράς. Είπαμε στην αρχή πως η ιστορία είναι κακούργα αλλά και εκδικητική απέναντι σε αυτούς που δεν την σέβονται και δεν διδάσκονται από το παρελθόν. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο έχουμε σήμερα πράσινους και γαλάζιους πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή. Για κάποιο περίεργο λόγο οι «άνθρωποι» της εξουσίας διακρίνονται από απληστία και κατηγορούνται για φαυλότητα και διαφθορά. Για κάποιο αστείο λόγο ο «αυτοκράτορας» απομάκρυνε τους «κακούς» ανθρώπους του. Τέλος, για λόγους που νομοτελειακά θα επαναλαμβάνονται σε παρόμοιες καταστάσεις, η κατάσταση δεν άλλαξε και οι πολίτες συνέχισαν την εξέγερσή τους με μεγαλύτερο πάθος. Δεν θέλω ούτε κάν να σκέφτομαι ότι ο επίλογος της στάσης του Νίκα, θα μπορούσε να επαναληφθεί και σήμερα. Όμως η ύπαρξη νεκρών πριν λίγες εβδομάδες στο κέντρο των Αθηνών μου προξενεί δέος. Οι Έλληνες, πράσινοι, γαλάζιοι, κόκκινοι και άσπροι ζητούν το δίκιο τους, ζητούν την αξιοπρέπειά τους, απαιτούν από τους υπεύθυνους να πληρώσουν για τις ζημιές που προξένησαν στον τόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ