Οι απροσδόκητες εξελίξεις, τα αλλεπάλληλα γεγονότα, οι κοινωνικές και οικονομικές ανατροπές, σημάδεψαν για μία χρονιά ακόμη, σε όλο τον πλανήτη, την πορεία του 2011. Στην πατρίδα μας όμως, εκτός από τα ανωτέρω στοιχεία, η χρονιά που φεύγει, μας χάρισε απλόχερα χαμένες ευκαιρίες, παρακμή και απογοήτευση.
Ένας χρόνος ακόμα, με τους πολίτες άναυδους αλλά και φοβισμένους, να παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν, τετελεσμένα γεγονότα και χαμένοι στον ωκεανό των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, να περιορίζονται στην απελπισμένη ευχή : και μη χειρότερα.
Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία του τόπου, μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη, έστω και με την καθοριστική παρέμβαση των ΜΜΕ, δεν προξένησε μέσα σε δύο χρόνια, τόσο μεγάλο κακό στους πολίτες, όσο η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ποτέ τόσο λίγοι δεν προξένησαν τόσο μεγάλο κακό σε τόσους πολλούς.
Υπό το βάρος της γενικευμένης κατακραυγής, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ο πρωτομάστορας της καταστροφής, ο κ. Παπανδρέου, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μεσοπέλαγα το τιμόνι του Τιτανικού, όπως ο ίδιος και οι συνεργάτες του αποκαλούσαν την Ελλάδα, την ώρα που με μεγάλη ταχύτητα και θανάσιμη ρότα, μας είχε βάλλει σε τροχιά σύγκρουσης με το παγόβουνο.
Θα μπορούσε κάποιος κακόπιστος να ισχυριστεί ότι περιγράφω την κατάσταση με προκατάληψη ἤ με αντιπολιτευτική διάθεση. Όμως και πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, το πλήρωμα του Τιτανικού, έρχονται σήμερα με δηλώσεις τους να επιβεβαιώσουν τα γραφόμενά μου. Πριν λίγες μόνον ημέρες, ο κ. Χρυσοχοΐδης, ομολόγησε ότι η διετής διακυβέρνηση Παπανδρέου κατέστρεψε την Ελλάδα. Λίγες ημέρες αργότερα ο κ. Λοβέρδος μίλησε για διάλυση του κοινωνικού κράτους, ενώ μόλις την περασμένη Δευτέρα, ο υφυπουργός κ. Σαχινίδης, ομολόγησε στην Βουλή ότι πέσαμε έξω, επιρρίπτοντας όμως τις ευθύνες σε άλλους, εννοώντας προφανώς την τρόϊκα.
Ο νέος χρόνος θα βρει την Ελλάδα στο ολισθηρό, κακοτράχαλο και αδιέξοδο μονοπάτι της ύφεσης. Η πολυμελής κυβέρνηση Παπαδήμου, μοιάζει πελαγωμένη με τις καθημερινές διενέξεις των υπουργών που προέρχονται κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ, να προσπαθούν ώστε η «επόμενη ημέρα» στο κόμμα τους, να τους βρει με κομματικά πλεονεκτήματα, έναντι των αντιπάλων τους, στην κούρσα της διαδοχής.
Σε ότι αφορά την «επόμενη ημέρα» της Ελλάδος, έχω την αίσθηση ότι οι επικρατούσες συνθήκες αβεβαιότητας στην διεθνή οικονομική σκηνή, σε συνδυασμό με το εγχώριο πολιτικό τοπίο, καθιστούν τις προοπτικές της χώρας για έξοδο από την κρίση, σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι βέβαιο, το ομολογεί άλλωστε και η τρόϊκα με μισόλογα, ότι το χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο.
Μέτρα, ναι. Αλλά τι μέτρα;
Χρειάζονται μέτρα, πολλά μέτρα, αλλά όχι προς την λάθος κατεύθυνση. Όχι προς την κατεύθυνση της φορολογίας και περικοπής μισθών και συντάξεων. Όχι προς την κατεύθυνση της οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής εξαθλίωσης, αφού με αυτά πιάσαμε πάτο.
Δεν θα χρειασθούν νέα μέτρα, αν εφαρμοσθούν αυτά που έχουν αποφασισθεί αλλά δεν υλοποιούνται, για την μείωση των δαπανών του σπάταλου κράτους.
Σίγουρα όμως θα χρειασθούν νέα μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης και την επαναλειτουργία της οικονομικής μηχανής.
Η Ελλάδα έχει μπεί στην σήραγγα της ύφεσης και κανείς μας δεν βλέπει το φώς στην άκρη του τούνελ. Ο υπουργός οικονομικών φαντάζεται ότι το φως για την οικονομία θα το δώσει η ΔΕΗ και οι λογαριασμοί με το τέλος ακινήτων. Αν μάλιστα μπορούσε, σίγουρα θα επέβαλλε το χαράτσι και στην φάτνη. Όμως το φως για την σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα μας θα το δώσει η ελπίδα και η προοπτική. Ας είναι λοιπόν η γέννηση του Θεανθρώπου η πρώτη ελπίδα, το πρώτο φως για την εξουθενωμένη Ελλάδα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ
Ένας χρόνος ακόμα, με τους πολίτες άναυδους αλλά και φοβισμένους, να παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν, τετελεσμένα γεγονότα και χαμένοι στον ωκεανό των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, να περιορίζονται στην απελπισμένη ευχή : και μη χειρότερα.
Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία του τόπου, μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη, έστω και με την καθοριστική παρέμβαση των ΜΜΕ, δεν προξένησε μέσα σε δύο χρόνια, τόσο μεγάλο κακό στους πολίτες, όσο η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ποτέ τόσο λίγοι δεν προξένησαν τόσο μεγάλο κακό σε τόσους πολλούς.
Υπό το βάρος της γενικευμένης κατακραυγής, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ο πρωτομάστορας της καταστροφής, ο κ. Παπανδρέου, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μεσοπέλαγα το τιμόνι του Τιτανικού, όπως ο ίδιος και οι συνεργάτες του αποκαλούσαν την Ελλάδα, την ώρα που με μεγάλη ταχύτητα και θανάσιμη ρότα, μας είχε βάλλει σε τροχιά σύγκρουσης με το παγόβουνο.
Θα μπορούσε κάποιος κακόπιστος να ισχυριστεί ότι περιγράφω την κατάσταση με προκατάληψη ἤ με αντιπολιτευτική διάθεση. Όμως και πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, το πλήρωμα του Τιτανικού, έρχονται σήμερα με δηλώσεις τους να επιβεβαιώσουν τα γραφόμενά μου. Πριν λίγες μόνον ημέρες, ο κ. Χρυσοχοΐδης, ομολόγησε ότι η διετής διακυβέρνηση Παπανδρέου κατέστρεψε την Ελλάδα. Λίγες ημέρες αργότερα ο κ. Λοβέρδος μίλησε για διάλυση του κοινωνικού κράτους, ενώ μόλις την περασμένη Δευτέρα, ο υφυπουργός κ. Σαχινίδης, ομολόγησε στην Βουλή ότι πέσαμε έξω, επιρρίπτοντας όμως τις ευθύνες σε άλλους, εννοώντας προφανώς την τρόϊκα.
Ο νέος χρόνος θα βρει την Ελλάδα στο ολισθηρό, κακοτράχαλο και αδιέξοδο μονοπάτι της ύφεσης. Η πολυμελής κυβέρνηση Παπαδήμου, μοιάζει πελαγωμένη με τις καθημερινές διενέξεις των υπουργών που προέρχονται κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ, να προσπαθούν ώστε η «επόμενη ημέρα» στο κόμμα τους, να τους βρει με κομματικά πλεονεκτήματα, έναντι των αντιπάλων τους, στην κούρσα της διαδοχής.
Σε ότι αφορά την «επόμενη ημέρα» της Ελλάδος, έχω την αίσθηση ότι οι επικρατούσες συνθήκες αβεβαιότητας στην διεθνή οικονομική σκηνή, σε συνδυασμό με το εγχώριο πολιτικό τοπίο, καθιστούν τις προοπτικές της χώρας για έξοδο από την κρίση, σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι βέβαιο, το ομολογεί άλλωστε και η τρόϊκα με μισόλογα, ότι το χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο.
Μέτρα, ναι. Αλλά τι μέτρα;
Χρειάζονται μέτρα, πολλά μέτρα, αλλά όχι προς την λάθος κατεύθυνση. Όχι προς την κατεύθυνση της φορολογίας και περικοπής μισθών και συντάξεων. Όχι προς την κατεύθυνση της οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής εξαθλίωσης, αφού με αυτά πιάσαμε πάτο.
Δεν θα χρειασθούν νέα μέτρα, αν εφαρμοσθούν αυτά που έχουν αποφασισθεί αλλά δεν υλοποιούνται, για την μείωση των δαπανών του σπάταλου κράτους.
Σίγουρα όμως θα χρειασθούν νέα μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης και την επαναλειτουργία της οικονομικής μηχανής.
Η Ελλάδα έχει μπεί στην σήραγγα της ύφεσης και κανείς μας δεν βλέπει το φώς στην άκρη του τούνελ. Ο υπουργός οικονομικών φαντάζεται ότι το φως για την οικονομία θα το δώσει η ΔΕΗ και οι λογαριασμοί με το τέλος ακινήτων. Αν μάλιστα μπορούσε, σίγουρα θα επέβαλλε το χαράτσι και στην φάτνη. Όμως το φως για την σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα μας θα το δώσει η ελπίδα και η προοπτική. Ας είναι λοιπόν η γέννηση του Θεανθρώπου η πρώτη ελπίδα, το πρώτο φως για την εξουθενωμένη Ελλάδα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου