Δηλαδή πήγαμε αδιάβαστοι;;

Δόξα τω Θεώ, μπορεί η χώρα μας να διαλύεται αλλά οι υπεύθυνοι για τα χάλια της, μας χαρίζουν και στιγμές γέλιου.
Κάθε μέρα που περνάει, εβδομάδα με την εβδομάδα, οι ευκαιρίες για γέλιο είναι άφθονες και ποικίλες.
Πρίν λίγο καιρό, οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς κατήγγειλαν ότι δέχονται πιέσεις και «συστάσεις» για την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Η υπόθεση «πνίγηκε» και είχε αρχίσει να ξεχνιέται όταν οι κ.κ. Πεπόνης και Μουζακίτης αποφάσισαν, πριν λίγες ημέρες, να στείλουν στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τον φάκελο με την έρευνά τους σχετικά με τα διογκωμένα στοιχεία από την ΕΛΣΤΑΤ, του ελλείμματος του έτους 2009. Και το έπραξαν αυτό, διότι κατά την έρευνά τους προέκυψαν ενδεχόμενες ευθύνες τόσο του πρώην πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, όσο και του τότε υπουργού οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου.

Και το πανηγύρι άρχισε.

Η πολιτική ηγεσία που ανέθεσε στους δύο εισαγγελείς την αποστολή να ερευνήσουν οικονομικά σκάνδαλα και να ελέγξουν οικονομικά στοιχεία, μόλις αντελήφθη ότι οι δύο δικαστικοί εκτελούσαν με ευσυνειδησία τα καθήκοντά τους, επεχείρησε σε πρώτη φάση να τους «καπελώσει», ανεπιτυχώς. Στην συνέχεια προσπάθησε να τους «συνετίσει», αλλά απέτυχε και πάλι και μόλις ο κόμπος έφθασε στο χτένι, με την πιθανή ανάμειξη του κ. Παπανδρέου στην διόγκωση του ελλείμματος, τότε οι μάσκες έπεσαν, τα πρόσωπα απεκαλύφθησαν και οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν  θύμισαν στους Έλληνες πολίτες, άλλα ήθη, άλλες πρακτικές, παρωχημένων εποχών. 
Οι απειλές για μακελειό από τον υπουργό υγείας, οι απαξιωτικές αναφορές για τους εισαγγελείς από τον υπουργό δικαιοσύνης, αλλά και η σύσταση του τελευταίου προς το δικαστικό συμβούλιο για αντικατάστασή τους, κατέστησαν σαφές, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, ότι η χώρα μας δεν πάσχει τόσο από τα οικονομικά, όσο από  προσωπικά και κομματικά προβλήματα.

Καί σα να μην έφθανε η γελοιοποίηση των δύο υπουργών του ΠΑΣΟΚ, όλως αιφνιδίως, ο «αντάρτης» κ. Χρυσοχοΐδης, που κάποτε ανάγκασε τους τρομοκράτες να κελαηδήσουν και να ομολογήσουν τις παράνομες πράξεις τους, τώρα αυτός ο ίδιος, χωρίς  να τον αναγκάσει κανείς, εκτός από την επιθυμία του να ομολογήσει τις κουτουράδες του, για να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, άρχισε να κελαηδάει.
Πριν λίγο καιρό ομολόγησε σε τηλεοπτική συνέντευξη στο MEGA, ότι τα δύο τελευταία χρόνια που κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ και αυτός ήταν υπουργός,  απεδείχθησαν καταστροφικά για την Ελλάδα. Μόλις πριν πέντε ημέρες ομολόγησε ότι δεν είχε χρόνο να διαβάσει το μνημόνιο και ότι δεν συμφωνεί με το περιεχόμενό του, συμπλέοντας έτσι με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Σημίτη που και αυτός εδήλωσε αντιμνημονιακός, σε συνέδριο στην Γερμανία.

Τελευταίες παραστάσεις

Αυτά και άλλα πολλά που έχουν συμβεί, αλλά και όσα θα επακολουθήσουν, αποτελούν ένα πρωτόγνωρο σκηνικό στο θέατρο «Η ΕΛΛΑΣ», όπου ο θίασος του ΠΑΣΟΚ προσφέρει στις τελευταίες παραστάσεις του και με δωρεάν είσοδο στους θεατές-πολίτες, στιγμές χαλάρωσης και γέλιου.
Θα ήταν ευχής έργο το γέλιο αυτό για τους πολίτες να ήταν πηγαίο και όχι νευρικό. Θα χειροκροτούσαν όλοι οι θεατές αν ο θίασος έπαιζε κωμωδία. Δυστυχώς όμως το έργο είναι τραγωδία και οι θεατές μουντζώνουν τους συντελεστές της παράστασης...
Ευτυχώς όμως που παίζονται οι τελευταίες παραστάσεις. Και όπως σε κάθε τραγωδία υπάρχει ο από μηχανής Θεός που σώζει την κατάσταση και ελπίζω ότι, σε αντίθεση με τον κ. Χρυσοχοΐδη, εμείς όλοι οι Έλληνες πολίτες, δεν θα πάμε αδιάβαστοι.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ 

Το έτος 2050

Καταλαβαίνω ότι οι διάφορες «προφητείες» που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας, προκαλούν σε πολλούς ανθρώπους δυσπιστία και σε άλλους ειρωνικά σχόλια. Υπάρχουν όμως και πολλοί που είναι οπαδοί του περίφημου «ποιός ζεί, ποιός πεθαίνει», όταν γίνεται αναφορά στο μέλλον.
Παρ΄ όλα αυτά, έκρινα ότι παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον να ασχοληθώ με μια έκθεση της γνωστής τράπεζας HSBC που διάβασα πριν λίγες ημέρες, και προβλέπει ότι στα επόμενα χρόνια οι χώρες με τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες, θα ισχυροποιηθούν σε τέτοιο βαθμό, ώστε η Κίνα, το 2050, θα βρεθεί στην πρώτη θέση της παγκόσμιας οικονομικής κατάταξης, αφήνοντας στην δεύτερη την Αμερική, ενώ η Ινδία θα καταλάβει την τρίτη θέση.
Πως θα μοιάζει λοιπόν ο κόσμος το 2050;;
Η έκθεση της HSBC, στηριζόμενη στους σημερινούς ρυθμούς ανάπτυξης, στην δημογραφική αύξηση, στο μορφωτικό επίπεδο, και στα πολιτεύματα, επιβεβαιώνει την μεγάλη δυναμική των αναδυομένων οικονομιών, στα επόμενα σαράντα χρόνια.
Οι αναλυτές στηρίζουν την έκθεσή τους στην παραδοχή ότι οι πολιτικές θα κατατείνουν στην επίλυση των οικονομικών προβλημάτων, στην αποφυγή των πολέμων και ότι θα είναι προσανατολισμένες στο παγκόσμιο εμπόριο.

Μεγάλος αριθμός κρατών, περίπου εκατό, πέρασαν από το κόσκινο των οικονομικών αναλυτών. Στην συνέχεια χωρίστηκαν σε τρείς ομάδες, ανάλογα με τον βαθμό ανάπτυξής τους.
Στην πρώτη ομάδα βρίσκονται οι χώρες με χαμηλό δείκτη ανάπτυξης, όμως οι προοπτικές τους για ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης που φθάνει το 5% του ΑΕΠ, τους επιτρέπει να ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον. Οι χώρες αυτές βρίσκονται στην πλειονότητά τους στην Ασία (Μαλαισία, Βιετνάμ, Ουζμπεκιστάν κλπ), ενώ από την Λατινική Αμερική το Περού, ο Ισημερινός, και από την Αφρική η Αίγυπτος, η Αλγερία, η Τανζανία, βρίσκονται σε αυτή την κατηγορία.

Εκείνο που παρουσιάζει ενδιαφέρον, είναι η πρόβλεψη ότι οι οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών θα παρουσιάσουν σημαντική κάμψη στους ρυθμούς ανάπτυξης.
Στις δυτικές οικονομίες, τα υψηλά εισοδήματα σε συνδυασμό με την δημογραφική κάμψη, θα έχουν ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης.
Στην Ευρώπη αλλά και στην Ιαπωνία και στην Ρωσία, η αύξηση του προσδόκιμου επιβιώσεως σε συνδυασμό με την μείωση των γεννήσεων, οδηγεί στην αναλογία ένας εργαζόμενος στους τρείς ή ακόμα και τέσσερις κατοίκους.

Η Αφρικανική «έκρηξη»

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο της εκθέσεως που πρέπει επίσης να σημειωθεί, είναι η δημογραφική έκρηξη της Αφρικής.
Σε πολλές χώρες της «μαύρης ηπείρου», αναμένεται ο διπλασιασμός του αριθμού των κατοίκων. Χαρακτηριστικά μνημονεύεται στην έκθεση ότι μέχρι το 2050, η Νιγηρία θα έχει τόσους κατοίκους όσους και η Αμερική, ενώ η Αιθιοπία θα έχει διπλάσιο αριθμό κατοίκων από την Αγγλία ή την Γερμανία.
Δεν μπορώ να ξέρω αν οι προβλέψεις της έκθεσης θα επιβεβαιωθούν.. Όμως οι παραδοχές των αναλυτών στις οποίες στηρίζουν την έκθεσή τους είναι, κατά την γνώμη μου, άκρως επισφαλείς. Ειδικώτερα εκείνη που αφορά στην απουσία πολέμων, μοιάζει με την ιδέα της παγκόσμιας ειρήνης του Αβά Pierre, που δυστυχώς απεδείχθη ανεφάρμοστη, αν όχι ουτοπική.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

MADE IN CHINA

Άρχισε πάλι η γνωστή, βαρετή αλλά και απεχθής «ενημέρωση» για την εκταμίευση ἤ μη, της νέας σούπερ δανειακής δόσης. Τα παράθυρα και οι μπαλκονόπορτες των τηλεοράσεων σφύζουν από ειδικούς, ειδήμονες, οικονομολόγους, νοικοκυρές, φωτομοντέλα, πολιτικούς και ότι άλλο βάζει ο ανθρώπινος νούς, που «αναλύουν» ο καθένας με τον δικό του τρόπο, το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος.
Όμως βαρέθηκα.
Τα ίδια και τα ίδια εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, αλλά τα πράγματα για κάποιο λόγο πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Δεν μπορεί, κάπου υπάρχει λάθος. Κάποιοι κάνουν λανθασμένους χειρισμούς. Και όπως συνήθιζε να λέει ο αλήστου μνήμης, αντιεξουσιαστής, πρώην πρωθυπουργός- διασώστης της Ελλάδος, ο κ. Παπανδρέου, «μηδέν εις το πηλίκιο».
Δεν είμαι αισιόδοξος για τις επόμενες κινήσεις της κυβερνήσεως, αλλά έχω την αίσθηση, και δεν είμαι μόνος μου, πως με μειώσεις μισθών και συντάξεων, αλλά και με υπερφορολόγηση, τα αποτελέσματα είναι ακριβώς τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα.

Έτσι για την ιστορία και μόνο αναφέρω ότι χώρες με χαμηλούς έως εξευτελιστικούς μισθούς, βρίσκονται στην κατηγορία των μονίμως υπαναπτύκτων εδώ και δεκαετίες, χωρίς να έχουν σημειώσει την παραμικρή ανάπτυξη. Αντιθέτως, χώρες με υψηλούς μισθούς, κλασικό παράδειγμα η Γερμανία, βρίσκονται στις πρώτες θέσεις σε ότι αφορά στην ανάπτυξη και στην παραγωγή.
Ίσως ο αντίλογος σε όσα ανέφερα, να βρίσκεται στο παράδειγμα της Κίνας. Όμως στην περίπτωση αυτή δεν πρόκειται για κοινωνία και συνθήκες «δυτικού τύπου» και κατά συνέπεια οι συγκρίσεις είναι επικίνδυνες και τα συμπεράσματα επισφαλή.

MADE IN CHINA
Παρ΄ όλα ταύτα ενδιαφέρον παρουσιάζει η είδηση που έρχεται από την Αμερική και συγκεκριμένα από το Ντητρόϊτ, όπου με την ευκαιρία του διεθνούς σαλονιού αυτοκινήτου που πραγματοποιείται εκεί, η γνωστή εταιρεία Renault, ανακοίνωσε την απόφασή της για την κατασκευή γαλλικών αυτοκινήτων στην Κίνα.

Σύμφωνα λοιπόν με τον γενικό διευθυντή της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Renault, κ. Carlos Ghosn, η Γαλλία θα αρχίσει να κατασκευάζει από το 2015 τα αυτοκίνητά της στην Κίνα, σε συνεργασία με την κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία Dongfeng.

Ο κόσμος αλλάζει με ρυθμούς που οι απλοί πολίτες δυσκολεύονται όχι μόνο να κατανοήσουν, αλλά και να παρακολουθήσουν.
Τα κράτη, οι βιομηχανίες, οι εταιρείες, αναζητούν συμμαχίες εντός και εκτός των συνόρων στα οποία βρίσκονται εγκατεστημένες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις που εμφανίζονται με την μορφή κρίσεων.
Εμείς, δυστυχώς, δεν ευτυχήσαμε στις δύσκολες ώρες, που διαρκούν ... χρόνια, να έχουμε ικανούς κυβερνήτες, σωστούς πολιτικούς, διορατικούς ηγέτες. Έτσι κλεισμένοι σε ένα καβούκι αφασίας που προστάτευε για ευνόητους λόγους το κομματικό κατεστημένο, χάσαμε τις περισσότερες ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν.
Το πλέον λυπηρό όμως είναι ότι, ακόμα και σήμερα, ενώ βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση στον γκρεμό που δημιούργησε η κλεπτοκρατία και κάθε κομματικό παρακολούθημά της, εξακολουθούμε να αναλισκόμαστε σε φαύλους σχεδιασμούς, ομφαλοσκοπήσεις και υστερόβουλες προτάσεις.

ΤΟ ΠΟΚΕΡ
Κλασικό παράδειγμα αποτελεί η λεγομένη κούρσα διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ. Κάθε μέρα ακούω από τις τηλεοράσεις, την στερεότυπη και γελοία έκφραση : «ο κ. Παπανδρέου κρατάει κλειστά τα χαρτιά του», ωσάν να πρόκειται για κάποια παρτίδα πόκερ και όχι για μια έντιμη και δημοκρατική διαδικασία εκλογής αρχηγού.
Όμως το ίδιο συμβαίνει και σε πολλούς τομείς όχι μόνον της πολιτικής και κομματικής ζωής, αλλά και της δημοσίας διοικήσεως, και της δικαιοσύνης, με τρανταχτό παράδειγμα την δήθεν παραίτηση των δύο οικονομικών εισαγγελέων και τα όσα κωμικοτραγικά επακολούθησαν, κλπ.
Η περίοδος που διερχόμαστε μοιάζει με την πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως περίοδο, όταν, ενώ οι εχθροί βρισκόντουσαν πρό των πυλών, εκείνο που απασχολούσε την ηγεσία των αμυνομένων Ελλήνων, ήταν οι έντονες συζητήσεις περί καθορισμού του γένους των Αγγέλων. Βεβαίως είναι γνωστό ότι επακολούθησε η άλωση της Βασιλεύουσας.
Εύχομαι να μην πάθουμε τα ίδια.
Γιάννης Δαραβίγκας

ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΣ ... ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Έκπληκτοι οι Έλληνες πολίτες, παρακολουθούν εδώ και αρκετές ημέρες την διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της δικαιοσύνης, για τις καταγγελθείσες από τους εισαγγελείς κ.κ. Πεπόνη και Μουζακίτη, παρεμβάσεις στο έργο τους.
Βεβαίως δεν περιμέναμε από τους δυο δικαστικούς λειτουργούς να μάθουμε τι συμβαίνει στο χώρο της δικαιοσύνης. Εδώ και χρόνια, προσπαθούμε να αναδείξουμε, με κάθε τρόπο, όχι μόνο τις πολιτικές παρεμβάσεις αλλά και τις κάθε είδους δοσοληψίες και διαπλοκές που ευδοκιμούν στο Ναό της Θέμιδας, με αποτέλεσμα η αληθινή απόδοση της δικαιοσύνης, να εξαρτάται από τον πατριωτισμό και την συνείδηση ορισμένων δικαστικών λειτουργών, φωτεινών εξαιρέσεων στο βαθύ σκοτάδι της συνδιαλλαγής.
Ναός της Θέμιδας ή παράγκα;;
Ας με συγχωρέσουν οι έντιμοι και αξιοπρεπείς δικαστές αλλά η ακολουθία των γεγονότων και οι αντιδράσεις των πρωταγωνιστών στις πρόσφατες εξελίξεις επιβεβαιώνουν, για μια φορά ακόμα την κοινή πεποίθηση των πολιτών, όταν παρομοιάζουν την δικαιοσύνη με παράγκα.
Υποβάλλουν παραίτηση δυο εισαγγελείς που ασχολούνται με οικονομικά εγκλήματα, καταγγέλοντας παρεμβάσεις στο έργο τους, ενώ παράλληλα με δηλώσεις τους «προκαλούν» την ιεραρχία της δικαιοσύνης, να τους καλέσει να καταθέσουν γραπτώς, ονόματα και διευθύνσεις εκείνων που τους «πιέζουν». Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου τους καλεί να δώσουν προφορικές εξηγήσεις και στην συνέχεια θέτει τις καταγγελίες στο αρχείο. Τούτο με απλά λόγια σημαίνει ότι οι οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς είπαν ψέμματα, ή στην καλύτερη περίπτωση ασυναρτησίες.
Στην συνέχεια, ο προϊστάμενός τους, αρεοπαγίτης, τους χαρακτήρισε ως «παρορμητικούς» και εκείνοι ανακάλεσαν τις παραιτήσεις τους.
Δυο ημέρες αργότερα, η κοινή γνώμη πληροφορείται ότι ο γραμματέας του υπουργείου οικονομικών και πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, διώκεται για οικονομικά εγκλήματα σε βαθμό κακουργήματος, ενώ παράλληλα ο αντισαγγελέας του Αρείου Πάγου, που είχε θέσει τις καταγγελίες των οικονομικών εισαγγελέων στο αρχείο, τους ξανακαλεί να δώσουν, αυτή την φορά, γραπτές εξηγήσεις.
Αν από τα πραγματικά περιστατικά αυτά, υπάρχει έστω και ένας καλοπροαίρετος πολίτης που να πιστέψει ότι δεν συνδέονται μεταξύ τους και μπορεί να δώσει κάποια άλλη, έστω αληθοφανή, εξήγηση, είμαι περίεργος να την ακούσω.
Η κορυφή του παγόβουνου
Όμως τα συγκεκριμένα περιστατικά είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου, η μικρογραφία της καθημερινής δικαστικής πραγματικότητας στον τόπο μας.
Πολλά ακούμε κάθε μέρα για μεταρρυθμίσεις, δομικές αλλαγές, και άλλα τέτοια συμπαθητικά, που υποτίθεται ότι είναι αναγκαία για να βγεί η χώρα από το οικονομικό τέλμα. Είναι βέβαιο ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Ελλάδα θα ξεπεράσει τις οικονομικές Συμπληγάδες. Με πολλές θυσίες, με πολύ κόπο και μεγάλη προσπάθεια αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρουμε.
Όμως είναι βέβαιο ότι οι πολίτες για να μπορέσουν να βοηθήσουν, με όποιο τρόπο ο καθένας μπορεί, πρέπει να αισθάνονται προστατευμένοι τουλάχιστον από την δικαιοσύνη. Πρέπει να ζούν και να εγάζονται μέσα σε κλίμα ασφαλείας και νομιμότητας. Όταν όμως εδραιώνεται κάθε μέρα και πιό σταθερά η πεποίθηση ότι και η δικαιοσύνη ακολουθεί τα αδιέξοδα και ολισθηρά μονοπάτια της διαφθοράς και της διαπλοκής, όπως ο πολιτικός κόσμος, σύντομα θα βρεθεί στην ίδια θέση με αυτόν.
Όμως διέξοδο στην πολιτική ανωμαλία δίνουν οι εκλογές. Στην ανύπαρκτη δικαιοσύνη, η αυτοδικία. Και τότε ο Θεός να βάλει το Χέρι Του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ