Με την μέθοδο του σαλιγκαριού

Τις τελευταίες ημέρες, με την ευκαιρία της ψήφισης από την Βουλή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής (διάβαζε μνημόνιο ΙΙΙ ), συνέβησαν ορισμένα αξιοπρόσεκτα περιστατικά που ανέδειξαν την σήψη, την φαυλότητα αλλά και την συντεχνιακή νοοτροπία που έχει κυριεύσει  το DNA πολλών συμπολιτών μας.

Πέρασε στα «ψιλά» των ΜΜΕ, αλλά συνιστά πρόκληση η εντός εικοσιτεσσάρων ωρών  σύγκληση της ολομελείας του Αρείου Πάγου η οποία συνεδρίασε και αποφάσισε ότι οι περικοπές των μισθών των αρεοπαγιτών είναι αντισυνταγματικές.

Μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες... Όμως όταν πρόκειται για προσφυγή ελλήνων πολιτών στο ανώτατο δικαστήριο και μέχρι την έκδοση της αποφάσεως μπορεί να περάσουν ακόμα και τρία χρόνια. Οι αρεοπαγίτες μας όμως συνεδρίασαν, έκριναν και απεφάνθησαν μέσα σε λίγες ώρες προκειμένου να προστατέψουν τα καλά και συμφέροντα ταις τσέπαις αυτών.

Όμως τώρα είναι αργά, θα περικοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις τους και ας τους γίνει μάθημα, γιατί όταν πριν αρκετούς μήνες οι πολίτες προσέφευγαν στα ανώτατα δικαστήρια της χώρας με αίτημα την ακύρωση των προηγούμενων μνημονίων, οι «αδέκαστοι» δικαστές έκριναν ... κατά συνείδηση....ότι τα μνημόνια ήταν συνταγματικά έστω και αν εξανεμιζόντουσαν μισθοί και συντάξεις εκατομμυρίων ελλήνων.

 Κάποιοι άλλοι προνομιούχοι, οι υπάλληλοι της βουλής, την ώρα που όλοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αλλά και οι συνταξιούχοι,  βλέπουν τις ήδη απισχνασμένες αποδοχές τους να περικόπτονται έτι περαιτέρω, έκαναν απεργία μέσα στη βουλή, λίγη ώρα πριν αρχίσει η ψηφοφορία για το μνημόνιο έχοντας τις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, επειδή κινδύνεψαν προς στιγμή να χάσουν τα  προνόμιά τους και να συνδράμουν όπως οι υπόλοιποι  κοινοί θνητοί έλληνες πολίτες την προσπάθεια για την αποφυγή της χρεοκοπίας.

Πάνω στην ταραχή όμως βρήκαν ευκαιρία και άλλες συνομοταξίες τρωκτικών και κολλάδων για να απεργήσουν επειδή χάνουν τον λουφέ τους. Οι οδηγοί των μέσων μαζικής μεταφοράς, χρόνια ευνοούμενοι της κομματικής αγυρτείας, ταλαιπωρούν εδώ και δύο ημέρες εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών τους που ήδη έχουν υποστεί σοβαρότατες απώλειες στα εισοδήματά τους, ενώ αυτοί αρνούνται πεισματικά  να εισφέρουν τον οβολό τους στον έρανο για την σωτηρία της πατρίδας.  

Ενώ λοιπόν στην Ελλάδα η οικονομική δυσπραγία και οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές-τοκογλύφους, όπως θέλετε πέστε τους δεν έχει μεγάλη διαφορά, βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη,

ενώ νέα μέτρα έχουν αποφασισθεί για να αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο το  εισόδημα των εργαζομένων,

ενώ καθημερινώς «ανακαλύπτονται», αποκαλύπτονται και εφευρίσκονται λίστες με ονόματα φοροφυγάδων ή δήθεν φοροφυγάδων,

ενώ η μικρομεσαίοι καλούνται να εισφέρουν με επιθετική φορολόγηση των εισοδημάτων τους, για την οικονομική επιβίωση της πατρίδας,

ενώ το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας είναι η ανεργία, τα «ευαισθητοποιημένα» ΜΜΕ και οι λοιπές πηγές ενημέρωσης ασχολούνται κάθε μέρα, σχεδόν αποκλειστικά με τα του οίκου τους και με την παραπολιτική.

Η συντεχνία των δημοσιογράφων έχει ανεβεί στα κάγκελα και λιθοβολεί τους πάντες επειδή κινδυνεύει το «εύρωστο» ταμείο τους και φοβούνται ότι θα υποβαθμιστεί με ενδεχόμενη υπαγωγή του στον ΕΟΠΥΥ. Φοβούνται οι περιούσιοι αλλά και επιλεκτικώς παράκλητοι ότι θα καταντήσουν να έχουν τα ίδια ασφαλιστικά δικαιώματα με όλους εμάς τους κοινούς θνητούς.

Δυστυχώς αυτή είναι η ωμή αλήθεια και γίνεται πραγματικά αποκρουστική όταν αναλογίζεται ο καθένας μας ότι αυτοί που φωνάζουν περισσότερο είναι εκείνοι που απέκτησαν τα διάφορα προνόμιά τους ακολουθώντας το παράδειγμα του σαλιγκαριού:  σιγά-σιγά, έρποντας, με το σάλιο τους και τα κερατά τους.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ

του Γιάννη Δαραβίγκα

 Εδώ και δύο χρόνια, ιδιαιτέρως δε τους τελευταίους δώδεκα μήνες, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την χώρα κυρίως όμως στις μεγαλουπόλεις, μαγαζάκια που στην βιτρίνα τους έχουν την φαινομενικά αθώα επιγραφή : ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ.

Όμως τα μανιτάρια αυτά είναι δηλητηριώδη. Όποιος τα δοκιμάσει, πάει, χάθηκε.

Όποιος διαβαίνει το κατώφλι τους επειδή έχει ανάγκη, μεγάλη ανάγκη, πηγαίνει να καταθέσει ή για να ακριβολογήσω, πηγαίνει να πουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα ξεροκόμματο, τις αναμνήσεις του, τα κειμήλιά του, κάποιο μικρό κομπόδεμα που έφτιαξε τους παλιούς, καλούς καιρούς.

Η εκποίηση αντικειμένων αξίας από ανθρώπους που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική θέση,  είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Αυτοί που αγόραζαν κοσμήματα, νομίσματα και άλλα αντικείμενα αξίας, ονομάζονταν κολλυβιστές, αλλά δεν έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης : "0 μεν γάρ κόλλυβος δόκιμον, το δε κολλυβιστής αδόκιμον".

Επίσης σε περιόδους κρίσεως και πολέμων εμφανίζονταν οι γνωστοί σε όλους μαυραγορίτες που θησαύριζαν εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη και την ένδεια των συνανθρώπων τους.

Aργότερα, και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι παλιότεροι θα θυμούνται τους σαράφηδες που είχαν την πιάτσα τους στην οδό Αθηνάς, να στέκονται πίσω από τους πάγκους τους όπου εξέθεταν την πραμάτεια τους. Μία λίρα, ένα δαχτυλίδι, κάποιο παράσημο, μετοχές, γυαλιά οράσεως, χρυσά δόντια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Πέρασαν τα χρόνια η οικονομία έκανε τον κύκλο της, ήρθαν οι εποχές των παχιών αγελάδων για να επακολουθήσει η κρίση που όλοι βιώνουμε. Έτσι οι  σύγχρονοι κολλυβιστές, σαράφηδες, μαυραγορίτες, αργυραμοιβοί κ.λπ., όπως θέλετε πείτε τους  η πραγματικότητα δεν αλλάζει, εκσυχρονίστηκαν, βρίσκονται σε μαγαζιά με ιντερνέτ και πολύχρωμες ταμπέλες που διαφημίζουν την δραστηριότητά τους :  ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ.

Όμως υπάρχει ένα σοβαρό θέμα.

Ποιος ελέγχει αυτούς τους σύγχρονους σαράφηδες;

Με τι ποσοστό κέρδους «ξαλαφρώνουν»  τους συμπολίτες μας από τις ανάγκες τους αλλά και από τα πολύτιμα υπάρχοντά τους;

Είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη να ασχοληθεί η πολιτεία και να θέσει τους κανόνες του «χρυσού»  αλλά και επικίνδυνου αυτού παιχνιδιού, έτσι ώστε να μην είναι μονίμως χαμένοι οι δυσπραγούντες συμπολίτες μας.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

Του Γιάννη Δαραβίγκα

Παρακολουθώ τις τελευταίες εβδομάδες, από την δημόσια τηλεόραση, τους λεγόμενους παραολυμπιακούς που γίνονται στο Λονδίνο. Δεν μπορώ να αποσιωπήσω το γεγονός ότι πολλές φορές οι εικόνες είναι σκληρές, με ενοχλούν ακόμα και με σοκάρουν. Όμως η πραγματικότητα δείχνει το σκληρό πρόσωπό της σε όλους τους ανθρώπους με διαφορετικό σε κάθε περίπτωση τρόπο.

Για τους συνανθρώπους μας που στερούνται εκ γενετής ή θα στερηθούν κάποια στιγμή της ζωής τους όλα αυτά που εμείς οι «υπόλοιποι» τα θεωρούμε αυτονόητα και δεδομένα, η σκληρή εικόνα που παρακολουθούμε στην τηλεόραση αναδεικνύει και αποδεικνύει συνάμα την θέληση, το πείσμα, το κουράγιο, την προσήλωση και τη δίψα για ζωή όλων των αθλητών που μετέχουν στους παραολυμπιακούς.

Αγόρια και κορίτσια με περιορισμένα σωματικά προσόντα αλλά αστείρευτες φυσικές δυνάμεις και πάθος διεκδικούν ακόμα μια νίκη  στον αθλητικό στίβο, μιας και στο στίβο της ζωής έχουν αναδειχθεί νικητές και νικήτριες. Έτσι όπως νικούν κάθε μέρα στη ζωή, νικούν όλες και όλοι και στον αθλητισμό, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία αν μόνο τρείς ανεβαίνουν στο βάθρο για την απονομή των μεταλλίων.

Γιατί αντικαταστάθηκε ο επιτυχημένος διευθυντής της Δίωξης Ναρκωτικών;;

Πολλά ακούστηκαν, πολλά γράφτηκαν και ακόμα περισσότερα λέγονται με μισόλογα για την αντικατάσταση του πλέον ίσως επιτυχημένου διοικητή της Δίωξης Ναρκωτικών, κ. Γιώργου Καστάνη. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες στη θέση του κ. Καστάνη θα τοποθετηθεί ο αστυνομικός υποδιευθυντής κ. Δημήτρη Σμυρλή που υπηρετούσε μέχρι τώρα την αστυνομική διεύθυνση Αργολίδας.

Ο απερχόμενος διοικητής της Δίωξης Ναρκωτικών, με την πολύτιμη συνεργασία του υποδιευθυντή κ. Κωνστ. Σκουλαρίκη, και με τις φιλότιμες προσπάθειες των ανδρών και γυναικών που υπηρετούν στα ναρκωτικά, κατάφεραν σημαντικά πλήγματα στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών και στους διακινητές.

Το «δίδυμο» Καστάνη – Σκουλαρίκη στο τιμόνι της δίωξης έχουν στο ενεργητικό τους πολλές και μεγάλες επιτυχίες.

Είναι βέβαιο ότι με την απομάκρυνση του κ. Καστάνη η υπηρεσία δίωξης των ναρκωτικών αποδυναμώνεται.

Δεν γνωρίζω ποιές ανάγκες (ή μήπως σκοπιμότητες;;;) επέβαλαν την αντικατάσταση του κ. Γιώργου Καστάνη, αλλά είναι βέβαιο ότι η Δίωξη Ναρκωτικών χάνει έναν άριστο διευθυντή.

Ελπίζω, ο μέχρι σήμερα υποδιευθυντής κ. Σκουλαρίκης, άριστος αξιωματικός και με μεγάλη πείρα στα θέματα ναρκωτικών να αναλάβει τα ηνία της δίωξης.

Το ερώτημα όμως παραμένει :  όταν μια υπηρεσία λειτουργεί υποδειγματικά και αποτελεσματικά, ποιοί λόγοι επιβάλλουν την αντικατάσταση της ηγεσίας της;;;

Γιάννης ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Πρόεδρος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΑΝΤΙΝΑΡΚΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη...

Περασμένα μεσάνυχτα της Τετάρτης κατηφόριζα με το αυτοκίνητό μου την οδό Υμηττού, στο Παγκράτι, και ρίχνοντας μια ματιά στον καθρέφτη αντιλήφθηκα δύο μοτοσυκλέτες της ομάδας «ΔΙΑΣ» να βρίσκονται 50 περίπου μέτρα πίσω μου.  Ύστερα από λίγα λεπτά με προσπέρασαν και όταν εγώ έφθασα στην οδό Βουλιαγμένης διαπίστωσα ότι  με ακολουθούσαν... τέσσερις μοτοσυκλέτες της  «ΔΙΑΣ». Συνέχισα την πορεία μου προς τον Άγιο Δημήτριο και όταν κοίταξα πάλι στον καθρέφτη,  οι μοτοσυκλέτες είχαν γίνει οκτώ και με ακολουθούσαν σε απόσταση 30-40 μέτρων. Ξαφνικά από την «τιμητική» αυτή ακολουθία άρχισαν να ακούγονται πολύ δυνατές φωνές και για να είμαι ακριβής θα πώ ακατάληπτα λόγω αποστάσεως ουρλιαχτά.

Από περιέργεια ανέκοψα ταχύτητα και κατάλαβα ότι απευθυνόντουσαν σε μένα. Υπέθεσα ότι θα ήταν κάποιος συνήθης έλεγχος. Όμως,  μόλις σταμάτησα στο δεξιό μέρος της λεωφόρου Βουλιαγμένης τους άκουσα να φωνάζουν ταυτοχρόνως διάφορες εντολές όπως : «άνοιξε το παράθυρο», «βγές έξω με τα χέρια ψηλά», «κράτα στο χέρι σου το κλειδί του αυτοκινήτου»  και άλλες που δεν θυμάμαι. Όπως είναι φυσικό, υπάκουσα και συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις. Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου μου και με ήρεμες κινήσεις βγήκα από αυτό, φροντίζοντας παράλληλα να φαίνονται τα χέρια μου. Μόλις με είδαν οι αστυνομικοί, με αναγνώρισαν και είδα στα πρόσωπά τους να σχηματίζεται μια έκφραση ανακούφισης. Κάποιος μάλιστα εξ αυτών μου είπε ότι επειδή δεν μπορούσαν να δούν στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, «ανέβασαν παλμούς» και  ήταν έτοιμοι να κάνουν χρήση των όπλων τους.

Το συμβάν τελείωσε εδώ, και αφού με χαιρέτησαν ευγενικά συνέχισαν την περιπολία τους και εγώ κατευθύνθηκα στον προορισμό μου.

Σκέφτομαι όμως ότι πιθανόν να γλύτωσα από κάποιο «ατύχημα» ή έστω απλά από ατυχία. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν από την κακιά ώρα ή από σύμπτωση κάποιος θόρυβος από εξάτμιση των διερχομένων μηχανών μεγάλου κυβισμού ή κάτι σχετικό προκαλούσε φόβο στους αστυνομικούς την ώρα που βρισκόμουν ακόμα μέσα στο αυτοκίνητό μου και δεν με είχαν αναγνωρίσει. Πιθανολογώ ότι θα είχαν κάνει χρήση των όπλων τους, οπότε....

Το δίδαγμα από το περιστατικό αυτό είναι ότι οι άνδρες (και γυναίκες) της ομάδας «ΔΙΑΣ» δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα και επαρκώς για να φέρουν εις πέρας το ομολογουμένως δύσκολο και επικίνδυνο έργο τους.

Ο φόβος στον αστυνομικό είναι κακός σύμβουλος και η έλλειψη επαγγελματισμού χειροτερεύει τα πράγματα.

Διερωτώμαι γιατί, ενώ «παρακολουθούσαν ως ύποπτο» το αυτοκίνητό μου, δεν ζήτησαν να πληροφορηθούν μέσω ασυρμάτου αν το συγκεκριμένο όχημα απασχολούσε τις αστυνομικές αρχές, ποιός ήταν ο ιδιοκτήτης κτλ.

Απορώ γιατί δεν έκαναν χρήση οπτικών και ηχητικών σημάτων για να με ειδοποιήσουν να ακινητοποιήσω το αυτοκίνητό μου, αλλά με φωνές και ουρλιαχτά, με ειδοποίησαν ότι έπρεπε να σταματήσω. Αν στην θέση μου βρισκόταν ένας κακοποιός, το πιό πιθανό θα ήταν να μην είχε σταματήσει ενδεχομένως δε να τους είχε πυροβολήσει.

Καλώ λοιπόν τους αρμοδίους να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα της μη επαρκούς και κατάλληλης εκπαίδευσης των αστυνομικών, ιδιαιτέρως δε εκείνων που στελεχώνουν τις μηχανοκίνητες περιπολίες,  γιατί η εγκληματικότητα έχει αποκτήσει πολλά νέα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά. Ο αστυνομικός, για να μπορέσει να φέρει εις πέρας το έργο του, προληπτικό και κατασταλτικό,  πρέπει να διακρίνεται από επαγγελματισμό που μόνο η σωστή και επαρκής εκπαίδευση εξασφαλίζουν.

Το έργο της ομάδας «ΔΙΑΣ» είναι σημαντικό και επιτυχημένο. Όμως μια αναποδιά μπορεί να προκαλέσει καταστροφή αλλά  τότε θα είναι αργά.

Γιάννης Δαραβίγκας

Παγκόσμιος ημέρα κατά των ναρκωτικών

Ούτε σήμερα έγινε μια μικρή έστω εξαίρεση.

Όλα τα ΜΜΕ ήταν απασχολημένα με την κατάσταση της υγείας τόσο του πρωθυπουργού,  όσο και του παρ΄ ολίγον υπουργού των οικονομικών.

Δεν χώρεσε κάπου ένα μονόστηλο αφιέρωμα στην υγεία χιλιάδων συμπολιτών μας, κυρίως νέων,  που είναι άρρωστοι βαριά, εδώ και χρόνια, αλλά και εκείνων που θα προσβληθούν από την καταραμένη αρρώστια, ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.

Ο Ο.Η.Ε. καθιέρωσε την 26^η Ιουνίου ως ημέρα παγκόσμιας πάλης κατά των ναρκωτικών, σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης πολιτών και κρατών, απέναντι στο άκρως περίπλοκο αυτό πρόβλημα.

Τα ναρκωτικά ήταν, είναι και δυστυχώς θα εξακολουθούν να είναι πηγή προβλημάτων που πλήττουν την Υγεία  αλλά και την κοινωνία.

Όμως η Ελληνική πολιτεία, σταθερή στις προτεραιότητές της,  αδιαφόρησε, όπως άλλωστε αδιαφορεί εδώ και πολλά χρόνια.

Τα ΜΜΕ προτίμησαν να ασχοληθούν, όπως κάνουν κάθε μέρα, με την παραπολιτική, το κουτσομπολιό, τις «ειδήσεις»  που είναι πάντα οι ίδιες, για να εξυπηρετήσουν τα μικροκομματικά συμφέροντα και τις οικονομικές επιδιώξεις τους.

Για τα ναρκωτικά όμως, κουβέντα.

Δεν είμαι βεβαίως ούτε ρομαντικός, ούτε αφελής να πιστεύω ότι η αναφορά στην αρρώστια  των συγχρόνων κοινωνιών, στα ναρκωτικά, μια φορά το χρόνο επ΄ ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας, έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Η μάχη κατά των ναρκωτικών από τους γονείς, τους συγγενείς τους φίλους, αλλά και από τους ίδιους τους χρήστες είναι καθημερινή και διαρκεί 24 ώρες.

Όμως η αδιαφορία του κράτους, αλλά και της κακώς λεγόμενης  τέταρτης εξουσίας, των ΜΜΕ, είναι ενδεικτική του έργου αλλά και των προθέσεών τους για την καταπολέμηση των ναρκωτικών.

Κρίμα...

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Πρόεδρος του Πανελλήνιου Αντιναρκωτικού Αγώνα

Στον Ευαγγελισμό...

Υπάρχουν ασθενείς και ασθενείς, όπως υπάρχουν πολλών λογιών ασθένειες. Η νέα κυβέρνηση γεννήθηκε ασθενής. Ο πρωθυπουργός μετά την ορκωμοσία του έσπευσε στο νοσοκομείο επειδή κινδύνευε να τυφλωθεί. Ο υπουργός οικονομικών πριν καν ορκισθεί,  αισθάνθηκε ναυτίες και κατέφυγε σε άλλο νοσοκομείο για ιατρικές εξετάσεις. Δεν θέλω να φανταστώ ότι πρόκειται για κάποιου είδους «διπλωματικές ασθένειες» εν όψει του επικειμένου συμβουλίου αρχηγών, στις Βρυξέλλες και των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσουμε ως χώρα από το γερμανικό διευθυντήριο. Θα μου πείτε ότι το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, αλλά επιτρέψτε μου να συμπληρώσω κάτι που λένε οι νέοι παραφράζοντας το παραπάνω ρητό : το πετρωμένο φαγείν αδύνατον...

Μάλλον το δεύτερο ταιριάζει περισσότερο στις παρούσες συνθήκες. Φαίνεται ότι οι Γερμανοί θέλουν να μας αναγκάσουν να μασήσουμε τις πέτρες της λιτότητας και να πιούμε μέχρι τέλους το πικρό ποτήρι του μνημονίου. Τα περιθώρια λοιπόν για διαπραγματεύσεις είναι ελάχιστα αν όχι ανύπαρκτα.

Δεν γνωρίζω αν και κατά πόσον  η τρίδυμος κυβέρνηση θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο ομολογουμένως δύσκολο έργο της, για την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας. Επειδή όμως η Ελλάδα ασθενεί βαρέως, αλλά και δύο εξέχοντα μέλη της κυβερνήσεώς της ασθενούν και αυτά, και επειδή ποτέ δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, θα ήταν φρόνιμο, για καθαρά προληπτικούς λόγους, οι συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου να πραγματοπούνται στον «Ευαγγελισμό»  ή εν πάση περιπτώσει σε κάποιο άλλο νοσοκομείο, μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις  και να διαπιστωθεί ότι χαίρει άκρας υγείας και μπορεί να φέρει εις πέρας το έργο του.

Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι περαστικά στον πρωθυπουργό, να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα και καλή τύχη στο δύσκολο έργο του. Γιατί σίγουρα εκτός όλων των άλλων χρειάζεται και τύχη.

Γιάννης Δαραβίγκας

Ο Führer με τις ρόδες...

Ένα άρθρο στους Financial Times και μια φωτογραφία από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου που διεξάγεται τις ημέρες αυτές στην Πολωνία, πρέπει κατά την γνώμη μου να αποτελέσουν τα αντικειμενικά κριτήρια για την επιλογή της ψήφου των Ελλήνων πολιτών στις εκλογές της προσεχούς Κυριακής.

Οι Financial Times έγραφαν προ ημερών ότι «για ακόμη μια φορά η Γερμανία παρουσιάζεται ως η πηγή του κακού του πανευρωπαϊκού δράματος».

Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι η Γερμανία προσπαθεί για τρίτη φορά να  καταστρέψει την Ευρώπη.  Ό,τι δεν πέτυχε με τα στρατιωτικά όπλα στους δυο παγκοσμίους πολέμους, δηλαδή να υποτάξει την Ευρώπη και να καταστεί κυρίαρχος της οικουμένης, το επιχειρεί τώρα με οικονομικά και πολιτικά όπλα.

Στον οικονομικό πόλεμο που έχει κηρύξει η Γερμανία,  τον πρώτο λόγο έχει ο Führer με τις ρόδες, θλιβερό κακέκτυπο του αποκρουστικού Führer με το μουστάκι.

Βεβαίως ο λαός μας με την σοφία του έχει πεί το γνωστό : «μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρείς και την κακή του μέρα...».

Όμως, το τέλος κάθε πολέμου όσο σύντομος και να είναι, συνοδεύεται από μια γενικευμένη καταστροφή.

Σήμερα, οι συνέπειες του τρίτου γερμανικού πολέμου έχουν γίνει αισθητές στον ευρωπαϊκό νότο, αλλά και στην Ιρλανδία.

Τα ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία με τον κατακτητή, παρουσιάζουν λογοκριμένα κείμενα-ύμνους στο μνημόνιο, ενώ παράλληλα αποκρύπτουν ειδήσεις για το τί συμβαίνει στην πραγματικότητα και στα άλλα κράτη που έχουν δεχθεί την γερμανική επίθεση. Ευτυχώς όμως μέσω του διαδικτύου οι πολίτες μπορούν να ενημερώνονται, να συγκρίνουν και να κρίνουν.

Φαίνεται ότι οι «εντολές» του γερμανικού διευθυντηρίου μέσω της τρόϊκα, αλλά και ο ψυχολογικός εκβιασμός  που ασκείται, είναι πανομοιότυπος στα καταληφθέντα κράτη. Ευτυχώς, δεν είμαστε μόνο εμείς οι Έλληνες που έχουμε το θλιβερό προνόμιο να μας αποκαλεί το γερμανικό διευθυντήριο τεμπέληδες, και αντιπαραγωγικούς. Από την φωτογραφία που παραθέτω προκύπτει με αδιάψευστο τρόπο ότι και οι Ιρλανδοί κατηγορούνται  από τον Führer με τις ρόδες, ότι δεν δουλεύουν πολύ όπως η Αρία Φυλή.

Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το σύνθημα που έχουν γράψει πάνω στην σημαία της πατρίδας τους,  Ιρλανδοί φίλαθλοι οι οποίοι βρίσκονται στην Πολωνία για να ενισχύσουν την εθνική ομάδα τους που μετέχει στο  ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου;

Το σύνθημα αυτό λέει : «Η Αγκέλα Μέρκελ νομίζει ότι είμαστε στις δουλειές μας...»

Μην μου πείτε ότι δεν σας θυμίζει την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα που μας έχει επιβάλλει η τρόϊκα και διαλαλούν τα κατοχικά ΜΜΕ.

Βλέπετε λοιπόν ότι σύμφωνα με την γερμανική κομμαντατούρ δεν είμαστε μόνο εμείς οι τεμπέληδες και οι άχρηστοι. Τα ίδια λένε και στους πολίτες των άλλων χωρών στις οποίες έχουν επιτεθεί οι Γερμανοί.

Συνεπώς την Κυριακή θυμηθείτε ότι δεχόμαστε επίθεση από την Γερμανία. Χρέος όλων μας είναι η αντίσταση.

Δυστυχώς ορισμένες πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο μας, και τα ΜΜΕ που αυτομόλησαν, σε αγαστή συνεργασία με τους επίδοξους κατακτητές προσπαθούν να μας πείσουν ότι μοναδική σωτηρία μας είναι να συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις του μνημονίου και ότι εμείς ο λαός φταίμε για το κατάντημα της Ελλάδος επειδή είμαστε τεμπέληδες, φοροφυγάδες, αντιπαραγωγικοί και ανεπρόκοποι.

Όμως για σκεφθείτε λίγο.

Ας δεχθούμε προς στιγμήν ότι εμείς είμαστε ο χειρότερος λαός στην Ευρώπη και δικαίως υποφέρουμε. Πως εξηγείται τότε ότι  στην Ισπανία, στην  Ιταλία, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία συμβαίνουν τα ίδια και έχει επιβληθεί μνημονιακή λιτότητα στους λαούς;; Είναι οι περισσότεροι λαοί της Ευρώπης τεμπέληδες, φοροφυγάδες, αντιπαραγωγικοί και ανεπρόκοποι;  Και είναι μόνο η Αρία Φυλή που εργάζεται, παράγει και μας δανείζει;;

Για σκεφθείτε λίγο. Και θα καταλάβετε ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ...

Στις 17 Ιουνίου 2012 θα τελειώσει η πρώτη πράξη του συγχρόνου Ελληνικού δράματος που άρχισε τον Οκτώβριο του 2009. Η δεύτερη και τελευταία πράξη θα διαρκέσει περίπου ένα χρόνο ακόμα και κάπου εκεί, γύρω στην άνοιξη του 2013, η χώρα θα αρχίσει να κάνει τα πρώτα δειλά και αβέβαια βήματα για να σταθεί στα πόδια της.

Τα τελευταία δυόμισι χρόνια γνωρίσαμε και βιώσαμε την συνειδητή διάλυση της Ελλάδος από μια μερίδα πολιτικών και του συστήματος που τους στήριξε.

Επειδή όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού, οι περισσότεροι πρωταίτιοι της καταστροφής  αλλά και οι συνεργοί τους τιμωρήθηκαν από τους Έλληνες πολίτες.

Όμως δεν τελειώσαμε ακόμα με τα κατάλοιπα που βρίσκονται σε διάφορους χώρους, τον πολιτικό, τον οικονομικό, τον μιντιακό,  προσπαθούν πάλι σήμερα να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των Ελλήνων φορώντας  την μάσκα  του σωτήρα.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Μαΐου, ανέτρεψαν το μέχρι τότε πολιτικό σκηνικό, και δεν έδωσαν στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό την δυνατότητα να εκπροσωπηθεί στην Βουλή. Η απόφαση αυτή των Ελλήνων πολιτών  είναι σεβαστή  και δεν επιδέχεται κρίσεις και σχόλια.

Η αποτυχία του ΛΑ.Ο.Σ. στις εκλογές δεν αιφνιδίασε. Λάθη τακτικής και εσφαλμένες επιλογές σε πολιτικές και πρόσωπα, που είναι αναπόφευκτα σε κάθε ζωντανό πολιτικό οργανισμό, είχαν ως αποτέλεσμα την διάρρηξη της σχέσεως εμπιστοσύνης που είχε αναπτυχθεί μεταξύ των πολιτών και του κόμματος.

Όμως η επανάληψη των ίδιων λαθών εν όψει των εκλογών της 17^ης Ιουνίου θα έχει ως αποτέλεσμα την παραμονή του ΛΑ.Ο.Σ. και πάλι, εκτός Κοινοβουλίου.

Σε ότι με αφορά, προσπάθησα μέσα από τις τάξεις του ΛΑ.Ο.Σ., εδώ και αρκετά χρόνια, να προσφέρω στην πατρίδα μας. Οι Έλληνες πολίτες με τίμησαν δύο φορές με την ψήφο τους και τους ευχαριστώ γι΄ αυτό,  αλλά δεν στάθηκε δυνατό να υπηρετήσω τις προσδοκίες τους, αφού το ποσοτικό κριτήριο στις εκλογές είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την εκλεξιμότητα.

Επειδή ποτέ μου δεν είχα την φιλοδοξία να γίνω επαγγελματίας υποψήφιος βουλευτής, και ο πολιτικός καιροσκοπισμός με στόχο την ανεύρεση κομματικής στέγης μου προκαλεί αποστροφή, αποφάσισα να παραμείνω κομματικά ανενεργός αλλά πολιτικά και κοινωνικά μάχιμος. Έτσι θα συνεχίσω να προβάλλω τις απόψεις και  να υπηρετώ τις θέσεις μου για την κοινωνική δικαιοσύνη και την καταπολέμηση της διαφθοράς.

Εύχομαι και ελπίζω, οι εκλογές της 17^ης Ιουνίου να αποτελέσουν το εφαλτήριο για  την κοινωνική, ηθική, πολιτική και οικονομική ανάκαμψη της πατρίδας μας.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΕΔΩ ΗΡΘΑΜΕ. ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ....

    Οι εκλογές της 6^ης Μαΐου που συνέπεσαν με την Κυριακή του Παραλύτου φαίνεται πως σημάδεψαν παραλυτικά τους πρωταγωνιστές τους.

Πλήρης η παραλυσία του πολιτικού κόσμου, αναφέρομαι βεβαίως στους νεοεκλεγέντες πολιτικούς ταγούς, αφού η αδυναμία τους ενδεχομένως δε και η θέλησή τους να  συμφωνήσουν μετεκλογικώς, έστω και στα στοιχειώδη.

Έτσι οι νέες εκλογές, στις 17 Ιουνίου είναι αναπόφευκτες.

Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικοί ταγοί οδηγούν την Ελλάδα σε περιπέτειες. Δεν ισχυρίζομαι, και μακράν εμού τέτοιες σκέψεις, ότι η διενέργεια εκλογών, η απόλυτη έκφραση της λαϊκής βουλήσεως, οδηγεί σε περιπέτεια τον τόπο.

Όμως, λαμβανομένων υπ΄ όψη των ειδικών συνθηκών, ίσως οι νέες εκλογές να μην ήταν μονόδρομος.

Ας είναι. Δεν πειράζει.

Είκοσι και κάτι ημέρες δρόμος, μας μένουν μέχρι τις εκλογές.  Μόνο που ο δρόμος αυτός θα είναι στρωμένος με απειλές, ψέμματα, εκβιασμούς, παραινέσεις, αλλά ενδεχομένως και παρακλήσεις από τους δανειστές μας, προκειμένου να οδηγήσουν την σκέψη και το χέρι όσο το δυνατόν περισσοτέρων ψηφοφόρων, να ρίξουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο των «εκλεκτών» του γερμανικού διευθυντηρίου.

 Στο ίδιο έργο θεατές...

 Χωρίς να  έχω κάποιο χάρισμα να βλέπω τα μελλούμενα, μπορώ να σας το πώ με βεβαιότητα τι μας περιμένει και τι θα ακούσουμε τις επόμενες ημέρες. Θα είναι μια ακόμα περισσότερο χοντροκομμένη έκδοση-παραλλαγή του μνημονιακού σεναρίου που εδώ και δυόμισι χρόνια παίζεται στην Ελλάδα.

Κουνώντας το δάκτυλο, ο δικτάτορας με τις ρόδες, ο Γερμανός υπουργός οικονομικών,  θα επαναλαμβάνει μονότονα ότι αν δεν τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας δεν θα μας «χορηγήσει» την δόση μας,

....θα πτωχεύσουμε,

....θα φύγουμε από το ευρώ,

....θα επιστρέψουμε στην δραχμή και θα εξαφανιστούμε από την υδρόγειο,

....θα μας πλήξουν οι θεοί των αγορών με τις δέκα πληγές του Φαραώ και ότι άλλο κακό μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους, θα μας συμβεί.

Βεβαίως, κάθε τόσο κάποιο στέλεχος του τροϊκανού διευθυντηρίου θα προσπαθεί να μας καλοπιάσει με δηλώσεις περί παρατάσεως του χρόνου των υποχρεώσεών μας, περί αναπτύξεως και τα λοιπά. Όμως δέκα εκατομμύρια Έλληνες εδώ και δυόμισι  χρόνια παρακολουθούν το έργο ο καλός χωροφύλακας και ο κακός χωροφύλακας.

Το μάθαμε απ΄ έξω. Ξέρουμε τι θα κάνουν οι πρωταγωνιστές, αλλά ξέρουμε και το τέλος. Και το τέλος δεν είναι καλό, μιας και δεν υπάρχει τέλος στο σενάριο του μνημονίου, όπως η διεθνής εμπειρία μας έχει διδάξει.

Για τους παραπάνω λόγους, αλλά και για όσους καθημερινά βιώνουμε όλοι μας, η λύση είναι απλή και αποτελεσματική. Όπως όταν πηγαίνουμε στον κινηματογράφο και παρακολουθούμε ένα κακό έργο, αν δεν σηκωθούμε να φύγουμε από την αίθουσα πριν τελειώσει, είναι σίγουρο ότι δεν θα το δούμε για δεύτερη φορά.

Πληρώσαμε πανάκριβα το εισιτήριο της θλιβερής μνημονιακής παραστάσεως, δεν θα καθίσουμε να την ξαναδούμε.

Ίσως να είμαστε αρκετά ευγενείς για να φωνάξουμε από την πλατεία «γράμματα χασάπη», ή ακόμη «φέρτε πίσω τα λεφτά μας» αν θυμηθούμε τις πολεμικές αποζημιώσεις,  αλλά σίγουρα όλοι πρέπει στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου να βροντοφωνάξουμε «εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε».

Γιάννης Δαραβίγκας

Η Ελλάδα σε «τράνζιτ»

Το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής μου θυμίζει τον ενδιάμεσο σταθμό ταξιδιού, που συνηθίζουμε να τον λέμε «τράνζιτ».  Δηλαδή τον χώρο του κάθε  αεροδρομίου όπου οι ταξιδιώτες έχοντας φθάσει αεροπορικώς από κάποιο μέρος, περιμένουν ένα άλλο αεροπλάνο που θα τους μεταφέρει στον τελικό προορισμό τους.

Έτσι ακριβώς και εμείς οι Έλληνες πολίτες, βρισκόμαστε σε μια ιδιότυπη μορφή πολιτικού τράνζιτ. Στο κυβερνητικό ταξίδι με την air PASOK που κράτησε  δυόμισι χρόνια, μας έτυχε κακός κυβερνήτης και πλήρωμα,  πέσαμε σε πολλά κενά αέρος, και κάθε λεπτό κινδυνεύαμε να τσακιστούμε.

Ύστερα από πολλές περιπέτειες,  η αναγκαστική προσγείωση από τον βοηθό του κυβερνήτη, (επειδή ο κυβερνήτης πήδηξε με αλεξίπτωτο για να σωθεί) ήταν αναπόφευκτη.

Τώρα βρισκόμαστε στην μέση του ταξιδιού, βρισκόμαστε τράνζιτ στην αβεβαιότητα και προσπαθούμε να αποφασίσουμε τι πρέπει να κάνουμε.

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής απέδειξαν ότι οι πολίτες αφ΄ ενός καταδίκασαν την μνημονιακή διακυβέρνηση και το φαύλο παρελθόν, αφ΄ ετέρου στράφηκαν προς τις δυνάμεις εκείνες που επιζητούν, απεμπλοκή, κατάργηση, αναθεώρηση, επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και αποτίναξη του ζυγού της Μέρκελ και του ΔΝΤ.

Όμως και αυτό είναι το πρόβλημα,  η πολυδιάσπαση των λεγομένων αντιμνημονιακών δυνάμεων αλλά και οι εκ διαμέτρου πολιτικοκοινωνικές θεωρήσεις τους δεν τους επιτρέπουν να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Αλλά και υποψήφιοι κυβερνήτες από την μεριά τους δεν φαίνεται να είναι αποφασισμένοι να αναλάβουν το πηδάλιο γιατί στη συνέχεια του ταξιδιού και μέχρι να φθάσουμε στον τελικό προορισμό μας, μας περιμένουν καταιγίδες και θύελλες.

 Όμως πρέπει να συνεχίσουμε. Πρέπει να φθάσουμε στον προορισμό μας.

Έτσι οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε επαναληπτικές εκλογές όπου οι πολίτες θα κληθούν να δώσουν σαφή και στέρεα εντολή σε κάποιον που θα έχει το πάνω χέρι στις εξελίξεις.

Τις επόμενες ημέρες θα ζήσουμε την κομματική διαπάλη σε όλο το απεχθές μεγαλείο της, θα κατανοήσουμε τις προσωπικές φιλοδοξίες για τη νομή της εξουσίας, θα βιώσουμε ακρότητες, και θα παρακολουθήσουμε τους διαγκωνισμούς των για μια ακόμα φορά επιδόξων, αλλά φεύ εξ ορισμού αποτυχημένων ως εκ του αποτελέσματος, σωτήρων της Ελλάδος.

Με γνώμονα τα διδάγματα του παρελθόντος, και τις πρόσφατες εμπειρίες από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, είμαι βέβαιος ότι στις επερχόμενες εκλογές το κριτήριο των πολιτών θα έχει διαφοροποιηθεί και η κάλπη θα δώσει την πρέπουσα λύση.

Υστερόγραφο : Σε ότι με αφορά, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ψηφοφόρους της Α΄ Αθηνών, οι οποίοι με την επιλογή τους  με  οδήγησαν στις πρώτες θέσεις, σε σταυρούς προτιμήσεως,  μεταξύ των αξίων συνυποψηφίων μου, στο ψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ.

Θέλω επίσης να διαβεβαιώσω όλους τους πολίτες ότι η προσπάθειά μου, για μια κοινωνία δίκαιη, για μια νεολαία χωρίς ναρκωτικά και για την καταπολέμηση της διαφθοράς,  συνεχίζεται.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Επτά και μία....

Όπως και τα φανταράκια μετρούν τις ημέρες που απομένουν μέχρι να απολυθούν για να γίνουν πολίτες, έτσι και εγώ, όπως οι περισσότεροι Έλληνες, μετράω τις ημέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές.
Εν τω μεταξύ ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, όπως στις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις, συντηρείται με έξυπνο συνάμα όμως και δόλιο τρόπο.
Πόσες τηλεμαχίες θα γίνουν, ποιοί θα συμμετέχουν, ποιές θα είναι οι ενδυματολογικές προτιμήσεις τους και άλλα πολλά χωρίς σημασία στοιχεία. Είναι γεγονός αλλά και απορίας άξιον εδώ και χρόνια, γιατί κατά την προεκλογική περίοδο γίνεται στα Μ.Μ.Ε. εκτενής αναφορά σε όλα τα θέματα που αφορούν τα διαδικαστικά και θεωρητικά ζητήματα των εκλογών, ενώ υποβαθμίζονται τα ουσιαστικά και πρακτικά θέματα που αφορούν στα προβλήματα και την λύση τους που πρέπει να δώσει η κυβέρνηση που θα προκύψει από αυτές.
Οι αρχηγοί και τα στελέχη των κομμάτων αποδύονται σε μία εξαντλητική προσπάθεια να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων, υπερτονίζοντας με ευσυνειδησία και κουραστική περιπτωσιολογία τα λάθη των πολιτικών αντιπάλων τους, ενώ αντιπαρέρχονται με γενικόλογες αναφορές και υπεκφυγές τις δικές τους ευθύνες, αλλά την δική τους πρόταση για την επίλυση των προβλημάτων που απασχολούν τους πολίτες.
Το δημοκρατικό κουτόχορτο
Τα πιεστικά και αγωνιώδη για το μέλλον του τόπου ερωτήματα, προσπαθούν τα ΜΜΕ να τα θέσουν σε δεύτερη μοίρα, προβάλλοντας ως δημοκρατικό κουτόχορτο τις τηλεοπτικές παραθυρομαχίες των υποψηφίων βουλευτών.
Πολιτικά κατάλοιπα του παρελθόντος, περιαυτολογούν στα τηλεοπτικά παράθυρα για τις ικανότητές τους να ανασύρουν την χώρα από το χάος στο οποίο την βύθισαν με την ανικανότητά τους. Αλληλοκατηγορούνται για σκάνδαλα και κλοπή δημοσίων χρημάτων, αλλά ουδείς λογοδοτεί στην Δικαιοσύνη.
Είναι πραγματικά τραγικό να βλέπει καθημερινά ο Έλληνας ψηφοφόρος ανούσιες συζητήσεις, διανθισμένες από ευτελή επιχειρήματα και γραφικές κοκκορομαχίες που προσβάλλουν πέραν της νοημοσύνης και την αισθητική των Ελλήνων, ενώ παράλληλα μετατρέπουν τις εκλογές σε ένα ευτελές επικοινωνιακό παιχνίδι και δίνουν μία πλαστή εικόνα των προβληματισμών και της αγωνίας των Ελλήνων.
Όμως έχω την βεβαιότητα ότι στις εκλογές της 6ης Μαΐου, γνώμονα και κριτήριο για την ψήφο μας θα αποτελέσουν η εμπειρία του παρελθόντος και η αισιοδοξία για το μέλλον. Αλήθεια, σκεφτείτε ότι τριάντα οκτώ χρόνια, τα ίδια πρόσωπα, με τα ίδια ψέματα ότι είχαν σχέδια και λύσεις για τα πάντα, κυβέρνησαν, έκλεψαν, απέτυχαν και τελικώς μας οδήγησαν στην πτώχευση και στην καταστροφή. Αλήθεια, σκεφτείτε ότι τα ίδια πολιτικά πρόσωπα που έχουν καθιερωθεί στην κοινή συνείδηση ως ανίκανοι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος, αλλά ως ικανότατοι δούλοι των προσωπικών συμφερόντων και επιδιώξεών τους, έρχονται σήμερα φαντάσματα ενός κακού παρελθόντος, να ισχυρίζονται πάλι ότι έχουν σχέδια και λύσεις για τα πάντα. Νομίζω λοιπόν ότι τα πράγματα είναι απλά. Είναι φως φανάρι. Εξαρτάται από εμάς να αποφασίσουμε τι θέλουμε.
Επτά και μία μείνανε....
Γιάννης Δαραβίγκας
Υποψήφιος ΛΑ.Ο.Σ Α΄ ΑΘΗΝΩΝ

Όμορφος κόσμος Πασοκικά πλασμένος.....

Έγινε λοιπόν κι΄ αυτό. Ο Τσοχατζόπουλος και η παρέα του βρίσκονται στην φυλακή. Ξεσηκώθηκαν τα ΜΜΕ και με ιαχές θριάμβου, συνόδεψαν τον «ωραίο Μπρούμελ» με κάμερες και δημοσιογράφους, στο σύντομο ταξίδι του από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση στον Κορυδαλλό. 

Το περιεχόμενο των  δελτίων ειδήσεων εμπλουτίσθηκε πλέον, παραμονές των εκλογών, με τεχνικές λεπτομέρειες για το πως, που,  πότε και γιατί  συνελήφθη ο Άκης, με πληροφορίες life style, όπως για παράδειγμα τι φορά στο κελί του, τι κλινοσκεπάσματα χρησιμοποιεί και την χωροταξία του ορόφου στον οποίον βρίσκεται. Βεβαίως δεν λείπουν οι καθημερινές  βαθυστόχαστες αναλύσεις για τις υπέργειες, υπόγειες και θαλάσσιες διαδρομές των χρημάτων που ελάμβαναν έμπιστά του πρόσωπα για λογαριασμό του, από τις βιομηχανίες πολεμικού εξοπλισμού.

Το αστείο της υποθέσεως είναι ότι οι δημοσιογράφοι που παρουσιάζουν όλες αυτές τις πληροφορίες, είναι οι ίδιοι που πρίν μερικά χρόνια υμνούσαν τα έργα και τις ημέρες του Τσοχατζόπουλου, στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης.

Αλλά έτσι είναι η ζωή.

Όμορφος κόσμος Πασοκικά πλασμένος.....

Όμως είναι βέβαιο ότι υπόθεση Τσοχατζόπουλου, πέραν των άλλων παραμέτρων, προσφέρεται και για εκλογικό  προβληματισμό. Ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Βενιζέλος, ήταν ο συνήγορος υπεράσπισης του Ακη Τσοχατζόπουλου στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τους TOR M1.

Τότε, για τον κ.  Βενιζέλο οι κατηγορίες κατά του Άκη Τσοχατζόπουλου για μίζες από τα εξοπλιστικά ήταν «πλεκτάνη».
Έφτασε μάλιστα στο σημείο να καλέσει από το βήμα της Βουλής τη Ν.Δ., να ζητήσει συγγνώμη από τον κ. Τσοχατζόπουλο διότι τον «ταλαιπωρεί».
Στο σχετικό πόρισμα μάλιστα που συνέταξε ο κ. Βενιζέλος για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ έγραφε:
«Δεν προκύπτει κανένα στοιχείο πιθανής τέλεσης ποινικού αδικήματος από τους κυρίους Τσοχατζόπουλο και Παπαντωνίου (…), που επί μήνες προσεβλήθησαν και διασύρθηκαν αδίκως».
Αλλά και στην συνέχεια, στις 25 Φεβρουαρίου του 2005 στην Ολομέλεια της Βουλής, όταν εισήχθη προς συζήτηση το πόρισμα της εξεταστικής,  ο Ευάγγελος Βενιζέλος, διακήρυξε με τό γνωστό ύφος του : 
« Η υπόθεση αυτή ξεκίνησε ως ένα τεράστιο πολιτικό και ενδεχομένως ποινικό σκάνδαλο και σήμερα η υπόθεση αυτή έχει εξατμιστεί (…) Μας λέει η Ν.Δ. ότι υπάρχει ύποπτη διακίνηση χρημάτων με δήθεν παραλήπτες, οποίοι μπορεί να είναι και πολιτικά πρόσωπα. Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως!»

Σήμερα ο λαλίστατος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ διακηρύσσει ότι το ΠΑΣΟΚ διέγραψε τον Τσοχατζόπουλο, επειδή είχε αναμειχθεί σε σκάνδαλο με μίζες.

Ο Τσοχατζόπουλος από την πλευρά του, αφήνει σαφείς υπαινιγμούς και προειδοποιήσεις πρός τους πρώην συντρόφους του, λέγοντας ότι τις αποφάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα τις έλαβε το ΚΥΣΕΑ και η ευθύνη είναι συλλογική.

Όμως υπάρχει ακόμα ένα κρίσιμο ερώτημα. Ο Τσοχατζόπουλος και μόνον αυτός ευθύνεται για τις μίζες και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος;;

Θα ήταν απίθανο ακόμα και να υποθέσει κάποιος ότι ένα και μόνο πρόσωπο ήταν αποδέκτης όλων αυτών των εκατομμυρίων που ξέρουμε, αλλά και πολλών ακόμα δεκάδων, αν όχι εκατοντάδων εκατομμυρίων που δεν έχουν γίνει γνωστά.

Όμως, αν και η Δικαιοσύνη κατάφερε να εντοπίσει ορισμένους ενόχους, υπάρχουν και τα «μεγάλα ψάρια» που πρέπει να αποκαλυφθούν. Η Ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να αποδεχθεί ως «κάθαρση» αυτό που συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις με την σύλληψη από την αστυνομία των συνήθων υπόπτων, στους οποίους «φορτώνουν» και εγκλήματα που δεν έχουν διαπράξει.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Υποψήφιος ΛΑ.Ο.Σ.

Α΄ ΑΘΗΝΩΝ

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Υποψήφιος ΛΑ.Ο.Σ

Α΄ Αθηνών

Μην ξεχνάτε ότι κάποιοι σας έκλεψαν

Φαίνεται πως η λύση του συγχρόνου Ελληνικού δράματος θα δοθεί εντός του Μαΐου. 
Χρησιμοποιώ την λέξη «φαίνεται» επειδή δεν είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξει λύση. 
Η αμφιβολία μου αυτή, δεν προέρχεται από την αβεβαιότητα που επικρατούσε περί του ακριβούς χρόνου διεξαγωγής των εκλογών, αλλά από το εάν και κατά πόσον οι
Έλληνες πολίτες δεν θα παγιδευτούν, για πολλοστή φορά, σε ψευδοδιλήμματα και σε εκβιασμούς, ώστε να ψηφίσουν τα κόμματα που φέρουν ακεραία την ευθύνη για τον ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό εκπεσμό της χώρας μας. 

Οι δανειστές μας και οι εγχώριοι εκπρόσωποί τους, με δηλώσεις, συνεντεύξεις και παραστάσεις σε διεθνή fora, προσπαθούν να κατευθύνουν την ψήφο των Ελλήνων πολιτών στο μονόδρομο του δικομματισμού, με πρόσχημα άλλοτε την αυτοδυναμία και άλλοτε την κυβερνητική σύμπραξη Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, και με μπαμπούλα την ακυβερνησία και το χάος. Με δεδομένο ότι οι λεγόμενες δημοσκοπήσεις, έχουν μετατραπεί όχι σε χρηστικά πολιτικά βοηθήματα, αλλά σε πολιτικές ονειρώξεις και ευσεβείς πόθους εκείνων που τις παραγγέλνουν και τις πληρώνουν, δεν μπορώ να ξέρω πως θα συμπεριφερθεί το εκλογικό σώμα. Βεβαίως η καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες είναι μια ασφαλής πυξίδα των διαθέσεων και της προθέσεως ψήφου των Ελλήνων. 
Όχι στην λήθη 
Όμως υπάρχει μία παράμετρος στην οποία θα ήθελα να αναφερθώ και καθορίζει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τις προτεραιότητες των ψηφοφόρων. Η λήθη και η μνήμη ως νοητικές λειτουργίες δρούν παράλληλα, όμως τις περισσότερες φορές δρούν αντίθετα με αποτέλεσμα την αλληλοεξουδετέρωσή τους. Ως απλός πολίτης, αλλά και ως υποψήφιος βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. στις επικείμενες εκλογές, θέλω να υπενθυμίσω σε όλους τους συμπολίτες μου, την κλοπή του δημοσίου χρήματος που έγινε με σύστημα και μέθοδο από πολιτικούς και δημοσίους λειτουργούς, τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια, χωρίς να υπάρξει έστω και μια καταδίκη από την δικαιοσύνη. 

Επειδή η λήθη οδηγεί στην ασυδοσία και ορισμένοι από τους εκάστοτε κυβερνήτες μας εγκλημάτησαν σε βάρος του λαού και της πατρίδας, είναι επιτακτική ανάγκη για την περαιτέρω ομαλή πορεία της χώρας, να θυμηθούν οι ψηφοφόροι τις ομολογημένες ή και πλήρως αποδεδειγμένες περιπτώσεις κλοπής, δωροληψίας, απάτης και άλλων εγκλημάτων που διεπράχθησαν από πολιτικούς. 
Εγκλήματα τα οποία αναφέρονται στον ποινικό κώδικα, που δυστυχώς όμως πέραν του κατάπτυστου νόμου «περί (μη) ευθύνης υπουργών», τον οποίο δημιούργησε ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μπήκαν στο αρχείο χάρη στα κατά καιρούς φληναφήματα περί «πολιτικών ευθυνών», σε δικολαβίστικα τερτίπια περί παραγραφής και άλλες συναφείς μπουρδολογίες, με αποτέλεσμα, οι ένοχοι να μην τιμωρούνται και τα χρήματα να μην επιστρέφουν στο δημόσιο ταμείο. 
Είναι επίσης ομολογημένο, από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά και από στελέχη της δικαιοσύνης, ότι τα κλοπιμαία, οι μίζες και η κακοδιαχείριση είναι περισσότερα από το συνολικό χρέος της χώρας. Πράγμα που με απλά λόγια σημαίνει ότι σήμερα δεν θα βρισκόμαστε σε αυτή την τραγική θέση, αν κάποιοι ολίγοι είχαν οδηγηθεί στην δικαιοσύνη και είχαν αναγκαστεί να επιστρέψουν τα κλοπιμαία ή έστω ένα μέρος από αυτά. 

Οι παραπάνω σκέψεις με οδήγησαν στην απόφαση να ζητήσω την ψήφο των ελλήνων πολιτών μέσα από το ψηφοδέλτιο του ΛΑ.Ο.Σ, στην Α΄ Αθηνών. Ως προεκλογική υπόσχεση, αλλά και μετεκλογική πράξη από τα έδρανα της βουλής, εφ΄ όσον οι πολίτες με τιμήσουν με την εμπιστοσύνη τους, θα είναι η προσπάθειά μου για την κατάργηση του ρυπαρού νόμου «περί (μη) ευθύνης υπουργών», η τιμωρία των καταχραστών και κλεπτών του δημοσίου χρήματος, των υπευθύνων για την σύγχρονη Ελληνική τραγωδία, αλλά και η επιστροφή των κλοπιμαίων στον δημόσιο κορβανά. 

Άλλωστε, ως απλός πολίτης, με την ιδιότητά μου ως προέδρου της Πρωτοβουλίας Πολιτών κατά της διαφθοράς, αγωνίζομαι για την παραπομπή στην δικαιοσύνη επίορκων δημοσίων λειτουργών, και περιστατικών διαφθοράς. Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις που έγινα στόχος από συγκεκριμένους δημόσιους λειτουργούς, επειδή τους «χάλασα την πιάτσα». 
Όμως η προσπάθειά μου ουδέποτε ανακόπηκε, εάν μάλιστα οι πολίτες αποφασίσουν να συνεχίσω τις προσπάθειές μου και μέσα από την βουλή, είναι βέβαιο ότι ο αγώνας μου θα είναι αποτελεσματικότερος. 
Σε ένα μήνα περίπου, έχουμε την τελευταία ευκαιρία να αναστήσουμε τις ελπίδες μας και την Ελλάδα. 
Μην το ξεχνάτε... 
Χριστός Ανέστη 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ 
Υποψήφιος βουλευτής ΛΑ.Ο.Σ. Α΄ Αθηνών

Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου

Το πρωΐ  της περασμένης  Τετάρτης, ένας συμπολίτης μας, συνταξιούχος φαρμακοποιός,  έθεσε τέλος στη ζωή του. Άφησε μάλιστα και ένα σημείωμα στο οποίο έγραφε ότι «....επειδή δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για την διατροφή μου».

Τα βήματά μου με οδήγησαν συνειδητά,  λίγες ώρες μετά το συμβάν,  στην πλατεία Συντάγματος για να αποχαιρετίσω με τον τρόπο που εγώ αισθανόμουν ότι έπρεπε να κάνω, τον Έλληνα συμπολίτη μας.

Όταν έφθασα, τα «ίχνη» είχαν εξαφανιστεί, και μόνο η απορία, η αγανάκτηση, ο πόνος,  αλλά και η οργή που ήταν ζωγραφισμένες   στα πρόσωπα των πολιτών που στέκονταν στο σημείο, έδιναν την τραγική διάσταση του δράματος που εκτυλίχτηκε κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό της πρωτεύουσας.

Πλησίασα στο δέντρο, που η φυλλωσιά και ο κορμός του ένοιωσαν την αγωνία και το τέλος του συμπολίτη μας.

Είδα εκεί στον κορμό του, τα πολλά σημειώματα που είχαν τοποθετήσει οι περαστικοί. Διάβασα τις αυθόρμητες σκέψεις τους, ένοιωσα την απελπισία τους, συμφώνησα με την οργή τους.

Δεν είναι αυτοκτονία...

«Δεν είναι αυτοκτονία. Είναι δολοφονία» έγραψε κάποιος συμπολίτης μας, ενώ κάποιος άλλος έγραψε δυο μονάχα λέξεις : «Φτάνει πιά».

Νομίζω ότι στα δύο αυτά  σημειώματα, με τις επτά λέξεις περικλείεται το δράμα αλλά και η αποφασιστικότητα των Ελλήνων πολιτών.

Απομακρύνθηκα, έχοντας ένας κόμπο στο λαιμό και η ματιά μου έπεσε στο κτήριο του Κοινοβουλίου.

Όταν μπροστά  στο Ναό της Δημοκρατίας οι πολίτες οργίζονται, αγανακτούν και πεθαίνουν, η Δημοκρατία έχει ατιμωθεί.

Οι συνειρμοί ήταν αναπόφευκτοι. Από εκεί άρχισαν όλα και γι΄ αυτό εκεί πρέπει να τελειώσουν όλα και μάλιστα πολύ σύντομα.

Στις επερχόμενες εκλογές, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, αλλά κυρίως την υποχρέωση να βάλλουν τα πράγματα σε τάξη. Ούτε οι διαδηλώσεις, ούτε οι αυτοχειριασμοί, ούτε οι κραυγές μπορούν να δώσουν λύσεις, όταν το απόλυτο όπλο βρίσκεται στα χέρια μας. Είναι η ψήφος, που θα έχει μέσα της  την εμπειρία και τα διδάγματα του χθες, την σοφία και τις εικόνες του σήμερα, αλλά και την αποφασιστικότητα για ένα καλύτερο αύριο.

Εύχομαι και ελπίζω ότι αυτή την φορά οι Έλληνες πολίτες θα αποδείξουν στους αποτυχημένους και αυτόκλητους σωτήρες, ότι η τύχη της πατρίδας είναι στα δικά μας χέρια, εξαρτάται από την δική μας αποφασιστικότητα και όχι από τις συνεδριάσεις και τις τηλεδιασκέψεις των δανειστών και των ενεργουμένων τους στην Ελλάδα.

Εύχομαι και ελπίζω ότι οι ψηφοφόροι θα βροντοφωνάξουν σε λίγες εβδομάδες ότι ο συνταξιούχος φαρμακοποιός είναι το τελευταίο θύμα στο βωμό του μνημονίου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Κυβέρνηση σε γυάλα

Πριν έξη περίπου μήνες, τον Σεπτέμβριο του 2011, με αφορμή την μετάβαση στην Θεσσαλονίκη, του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, για τα εγκαίνια της διεθνούς εκθέσεως, έγραφα με χιουμοριστική διάθεση, σχετικά με τα πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας που είχαν ληφθεί.

«Ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται σήμερα στην Θεσσαλονίκη, με την ευκαιρία της διεθνούς εκθέσεως, συνοδευόμενος από μεραρχίες πεζοπόρων τμημάτων της αστυνομίας, ουλαμούς πλωτών μέσων του Λιμενικού Σώματος στον Θερμαϊκό, καθώς επίσης και από οχήματα της πυροσβεστικής και της αστυνομίας.

Ο κ. Παπανδρέου μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη με όλο το υπουργικό συμβούλιο, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις λόγω λιτότητος, φρόντισε όμως να μεταφέρει στην συμπρωτεύουσα και την παθογένεια του συστήματός του. Ανικανότητα, φαυλότητα, αναλγησία, αστυνομικό κράτος και τον… φράχτη, βεβαίως βεβαίως. Αχ, αυτός ο φράχτης, συνιστά όνειδος για την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, που παραμένει όμως στην εξουσία με αντιδημοκρατικές πρακτικές και μεθόδους. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι του χρόνου, πρώτα ο Θεός, θα χρειαστεί να μετακομίσει πάλι ο φράχτης και οι λεγεώνες των δυνάμεων ασφαλείας στην Θεσσαλονίκη, μιας και η λαοπρόβλητη κυβέρνησή μας θα έχει περιοριστεί σε άλλα καθήκοντα. Εκείνα της αντιπολιτεύσεως, ελπίζω δε της ήσσονος. Η ιστορία μας έχει διδάξει πως μια κυβέρνηση δεν μπορεί να παραμένει στην εξουσία κρυπτομένη και προστατευόμενη από μεραρχίες αστυνομικών δυνάμεων και σιδερένιους φράχτες. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα αποτελέσει εξαίρεση».
Ευτυχώς τα διδάγματα της ιστορίας επαλήθευσαν τα γραφόμενά μου. Η κυβέρνηση Παπανδρέου κατέρρευσε, δυστυχώς όμως ορισμένα φθαρμένα υλικά της, στελέχωσαν την απερχομένη παρούσα κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου.
Δυστυχώς για όσους στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν εδιδάχθησαν ούτε από τα παθήματά τους, αλλά αρνούνται πεισματικά να μελετήσουν και την ιστορία.
in vitro
Στην επιστήμη της βιολογίας χρησιμοποιούνται οι όροι in vitro (που σημαίνει μέσα στο γυαλί - δοκιμαστικό σωλήνα), και αναφέρεται κυρίως στην τεχνική της πραγματοποίησης ενός δεδομένου πειράματος σε δοκιμαστικό σωλήνα και in vivo (που σημαίνει «εν ζωή», ζωντανά) για πειράματα που πραγματοποιούνται σε ζώντες οργανισμούς.
Όμως και στην πολιτική, υπάρχουν περιπτώσεις που οι πολιτικοί νομοθετούν, κυβερνούν, ζούν και κινούνται in vitro, δηλαδή μέσα σε μια ιδιόμορφη προστατευτική γυάλα, που δημιουργούν, οι αστυνομικές και λοιπές δυνάμεις ασφαλείας, αλλά και η πλήρης απομόνωση από τους πολίτες.
Μέσα από αυτή τη γυάλα, η κυβέρνηση Παπαδήμου εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει απέναντι στην τρόϊκα και στους δανειστές της χώρας, αλλά και παρακολούθησε τις στρατιωτικές παρελάσεις για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.
in vivo
Όμως σε ένα μήνα περίπου έχουμε εκλογές. Πολλοί λένε ότι «οι εκλογές αυτές, είναι οι σημαντικότερες στην ιστορία της Ελλάδος». Όμως το ίδιο τροπάριο το ακούω εδώ και πολλά χρόνια, τις παραμονές των εκλογών.
Βαρέθηκα πια τα ίδια και τα ίδια.
Ε΄ λοιπόν, οι επερχόμενες εκλογές δεν είναι οι σημαντικότερες.
Τολμώ μάλιστα να πώ, πως οι εκλογές αυτές θα είναι οι πιό «χαλαρές» και πιό ακομμάτιστες από όσες έχουμε γνωρίσει τα τελευταία 35 χρόνια.
Υπάρχει όμως μια προϋπόθεση. Να επικρατήσει η λογική.
Οι έλληνες πολίτες, ως εκλογικό σώμα, ως ζων οργανισμός, καλούνται να αποφασίσουν in vivo, αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν μια κυβέρνηση in vitro, και εκείνοι να βρεθούν την επόμενη τετραετία, πάλι στα κάγκελα, πίσω από τον φράχτη, παραδομένοι στις διαταγές των δανειστών.
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Αποτελεσματική πρόληψη

Πριν λίγο καιρό είχα ασχοληθεί με τα νέα δεδομένα που παρουσιάζουν οι Ολλανδοί και την αναθεώρηση της πολιτικής τους απέναντι στην ελεύθερη χρήση των ναρκωτικών.
Αλλά και σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, οι αρχές προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιτύχουν αποτελεσματική πρόληψη, αλλά και καταστολή, ώστε να μειωθεί η ζήτηση και χρήση των ναρκωτικών, που λανθασμένες πολιτικές οδήγησαν στην εξάπλωσή τους.
Την εβδομάδα που πέρασε, διάβασα την είδηση σε γαλλικές εφημερίδες, που αφορά στους αστυνομικούς ελέγχους των οδηγών για να διαπιστωθεί αν ευρίσκονται υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών.
Σύμφωνα λοιπόν με την είδηση, η γερμανική εταιρεία Securitec, κυκλοφόρησε στην αγορά ένα νέο τέστ ανιχνεύσεως ναρκωτικών, αξιόπιστο, εύχρηστο και φθηνό, που χρησιμοποιεί ως δείγμα το ανθρώπινο σάλιο.
Η εξέταση των οδηγών, για ενδεχόμενη χρήση ναρκωτικών ουσιών πραγματοποιείται συστηματικά στην Γερμανία, Γαλλία και σε άλλες χώρες, από το 2008, με την λήψη ούρων.
Το νέο τέστ, που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρμοδίων αρχών της Ε.Ε. είναι απολύτως αξιόπιστο, κοστίζει 12 ευρώ, είναι εύχρηστο και θα αποτελεί πλήρη απόδειξη στα αρμόδια δικαστήρια.
Οι γαλλικές αρχές, αποφάσισαν να προμηθευθούν το νέο τέστ και να εφοδιάσουν όλες τις κατά τόπους υπηρεσίες οδικής ασφαλείας.
Ένα επιπλέον στοιχείο του νέου τέστ ανιχνεύσεως ναρκωτικών ουσιών, που το καθιστά μοναδικό στο είδος του, είναι η ταχύτητα της εξαγωγής του αποτελέσματος : μόλις 6 λεπτά.
Σύμφωνα με το γαλλικό υπουργείο εσωτερικών, από τα μέχρι σήμερα στατιστικά στοιχεία προκύπτει ότι από τους διεξαχθέντες ελέγχους σε οδηγούς για οδήγηση υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, το 40% των εξετασθέντων απεδείχθησαν θετικοί στο τέστ.
Εδώ τι κάνουμε;;;
Αυτά και άλλα πολλά γίνονται εκτός των συνόρων της Ελλάδος. Όμως στα καθ’ ημάς, ορισμένοι πολιτικοί, δέσμιοι κάποιων κακώς εννοουμένων «δημοκρατικών» ή «προοδευτικών» επιλογών, αγνοούν την πραγματικότητα, στρουθοκαμηλίζουν και εισηγούνται προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, νομοθετήματα, εν προκειμένω για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών, τα οποία βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις σύγχρονες πολιτικές στον τομέα αυτό.

Εισηγήθηκε λοιπόν ο υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά ευτυχώς η πρότασή του απερρίφθη μετά πολλών επαίνων, να αφεθεί ελεύθερη η χρήση ναρκωτικών με το σκεπτικό ότι: «Η χρήση ναρκωτικών αποτελεί πράξη αυτοπροσβολής του εννόμου αγαθού από τον φορέα του. Κρίθηκε ότι για λόγους συνέπειας θα έπρεπε η πράξη αυτή να αντιμετωπισθεί από τον νομοθέτη και στο νόμο για τα ναρκωτικά με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει η νομοθεσία μας άλλες αυτοπροσβολές. Προς τεκμηρίωση τούτου, αρκεί να αναφέρει κάποιος εδώ ότι ο αποπειρώμενος λ.χ. τον αυτοχειριασμό του, καθώς επίσης και ο «αιχμάλωτος» άλλων όχι λιγότερο επικίνδυνων και βλαπτικών για την υγεία εξαρτησιογόνων ουσιών (αλκοόλ, τσιγάρο) παραμένουν ατιμώρητοι.»

Δηλαδή με απλά λόγια που όμως το νόημά τους δεν αντέχει στην βάσανο της λογικής, επειδή η εξάρτηση από τον καπνό και το αλκοόλ, αλλά και η χρήση τους δεν τιμωρούνται, πρέπει να προσθέσουμε στην λίστα των βλαπτικών ουσιών ακόμα μια : τα ναρκωτικά.
Μα νομίζω ότι σκοπός του κράτους πρόνοιας δεν είναι η διεύρυνση του καταλόγου των βλαπτικών και εξαρτησιογόνων ουσιών των οποίων επιτρέπεται η χρήση, αλλά η σμίκρυνσή του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΟΛΛΑΝΔΙΑ : περιορισμοί στην χρήση της κάνναβης

Από την 1η Μαΐου 2012, ο ναρκωτουρισμός στην Ολλανδία θα αποτελεί παρελθόν.
Οι Ολλανδικές αρχές ενημέρωσαν τις αντιστοίχως αρμόδιες, στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ότι από την 1η Μαΐου 2012, τα γνωστά coffee shops, στα οποία μπορούσε ο καθένας να αγοράσει κάνναβη σε όλες τις μορφές, δεν θα δέχονται τουρίστες.
Σύμφωνα με νόμο που ψηφίσθηκε, τα coffee shops θα μετατραπούν σε κλαμπ, με περιορισμένο αριθμό μελών, τα οποία (μέλη) θα πρέπει να καταγράφονται και να ταυτοποιούνται κατά την είσοδό τους. Επίσης, εξίσου σημαντικό είναι ότι τίθεται ένας ακόμα περιορισμός με τον οποίο στην ουσία καταργείται ο ναρκωτουρισμός. Όλοι οι πελάτες- μέλη των coffee shops, θα πρέπει να έχουν κατοικία στην Ολλανδία. Με τον τρόπο αυτό όλοι όσοι ταξίδευαν στο Άμστερνταμ και σε άλλες πόλεις της Ολλανδίας, από γειτονικές κυρίως χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο κλπ), ως επί το πλείστον τα Σαββατοκύριακα, για να κάνουν χρήση ναρκωτικών, δεν θα έχουν εφεξής την δυνατότητα να το κάνουν.
Κάναμε λάθος
Η απόφαση της Ολλανδίας που στην ουσία επιβάλλει περιορισμούς στην χρήση της κάνναβης, υπαγορεύθηκε από τα συμπεράσματα μελέτης επιτροπής για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών στην Ολλανδία.
Από το 2009 η επιτροπή και ο πρόεδρός της κ. J. van de Donk, εισηγούνταν «διορθωτικές» κινήσεις στην πολιτική για τα ναρκωτικά, και διαπίστωναν ότι τα coffee shops είχαν μεγάλη ευθύνη στην ευρεία διάδοση των λεγομένων «μαλακών» ναρκωτικών, και αυτό δεν είναι ο επιδιωκόμενος στόχος σε μια πολιτική για την καταπολέμηση της τοξικομανίας.

Μέχρι σήμερα οι ολλανδικές αρχές, αλλά και διάφοροι υποστηρικτές της ελεύθερης χρήσεως των ναρκωτικών, διακήρυσσαν ότι η ελεύθερη πρόσβαση στις ναρκωτικές ουσίες είναι το «κλειδί» για την καταπολέμηση της διαδόσεως των ναρκωτικών.

Η επίσημη παραδοχή πλέον της Ολλανδικής κυβερνήσεως ότι η ελεύθερη χρήση των ναρκωτικών δεν μειώνει την ζήτησή τους, αλλά αντιθέτως την ευνοεί, συνιστά ριζική ανατροπή και ομολογία αποτυχίας του λεγομένου ολλανδικού μοντέλου για τα ναρκωτικά.
Αντιδράσεις
Οι ιδιοκτήτες των coffee shops, με την συμπαράσταση των κακώς εννοουμένων οικολόγων, διαβλέποντας ότι θα μηδενισθούν τα κέρδη τους από την πώληση των ναρκωτικών, κατέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και στο συμβούλιο επικρατείας της Ολλανδίας. Όμως όλες οι προσφυγές απερρίφθησαν.

Έτσι από την 1η Μαΐου 2012, ο αριθμός των πελατών των coffee shops θα μειωθεί δραματικά, λόγω των περιορισμών που θα επιβληθούν. Θα απαγορεύεται η διαφήμιση των καταστημάτων και των προϊόντων τους και θα περιοριστεί η πωλουμένη ποσότητα σε 5 γραμμάρια, ανά άτομο.

Επίσης κάθε coffee shop δεν θα μπορεί να έχει περισσότερους από 2000 εγγεγραμμένους πελάτες- μέλη, με υποχρωτική διαμονή στην Ολλανδία, τα στοιχεία των οποίων θα κοινοποιούνται στις αστυνομικές αρχές.

Τέλος, από την 1η Ιανουαρίου 2014, δεν θα επιτρέπεται η λειτουργία coffee shops, σε απόσταση μικρότερη των 350 μέτρων από σχολεία και χώρους όπου συγκεντρώνονται ανήλικα άτομα.

Τελικώς, οι Ολλανδοί είναι σαφές ότι μετάνιωσαν για την μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πολιτική «ανοχής» απέναντι στα ναρκωτικά και ιδιαιτέρως απέναντι στην κάνναβη.

Διαπίστωσαν, αυτό που τόσα χρόνια ήταν φανερό και αποδεδειγμένο σε άλλες χώρες που ακολούθησαν το παράδειγμά της : η ανοχή απέναντι στην χρήση της κάνναβης, αντί να μειώσει την ζήτηση, την αύξησε δραματικά.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην μέχρι σήμερα μητρόπολη της ελεύθερης χρήσης ναρκωτικών, και ενώ οι Ολλανδοί αποφάσισαν περιορισμούς και απαγορεύσεις, κάποιοι περίεργοι τύποι, εδώ στην Ελλάδα, εντός και εκτός του κοινοβουλίου προσπαθούν να εφαρμόσουν αυτά που οι Ολλανδοί θεωρούν αποτυχημένες πολιτικές και τις καταργούν.

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για κάποιο μνημόνιο, ώστε να δικαιολογηθούν πως δεν το διάβασαν. Πρόκειται για τις ζωές των παιδιών μας. Και θα τους στείλουμε αδιάβαστους.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥΣ

Οι Έλληνες χαρακτηρίζονται ως ναυτικός λαός. Τα τελευταία δύο χρόνια μάλιστα, η ναυτική ορολογία καθιερώθηκε ως τρόπος αναφοράς και στην πολιτική ζωή του τόπου. Θυμηθείτε ότι η Ελλάς ήταν ο Τιτανικός, που είχε έναν άξιο καπετάνιο, τον αλήστου μνήμης κ. Γιώργο Παπανδρέου, και επιβάτες τους Έλληνες πολίτες που ήταν διεφθαρμένοι, σύμφωνα με όσα διέδιδε δεξιά κι΄ αριστερά ο καπετάνιος.
Πριν δύο χρόνια λοιπόν ο ελληνικός Τιτανικός βρέθηκε σε πορεία σύγκρουσης με το παγόβουνο της χρεωκοπίας.
Θυμηθείτε ακόμα ότι πριν τις εκλογές του 2009, το κυρίαρχο σύνθημα ήταν «ἤ αλλάζουμε ἤ βουλιάζουμε».
Σήμερα δυόμισι χρόνια μετά, έχουμε πλέον την βεβαιότητα ότι η μοιραία σύγκρουση με το παγόβουνο της χρωκοπίας, ήταν προμελετημένη και κατά συνέπεια αναπόφευκτη.
Ήταν 14 Απριλίου του 1912, όταν ο Τιτανικός ναυάγησε, παρασύροντας στο βυθό της θάλασσας, περίπου 1500 επιβάτες.
Ήταν 23 Απριλίου 2010, όταν ο τότε πρωθυπουργός ανακοίνωσε το ναυάγιο της Ελλάδος, που βύθισε την χώρα στην δυστυχία και στην καταστροφή.

Από τον καταραμένο εκείνο Απρίλη δεν έχουμε δεί Θεού πρόσωπο. Οι ναυαγοσώστες της χώρας, όπως ακριβώς γίνεται και στην θάλασσα μόλις δέσουν τον κάβο πάνω στο πλοίο που κινδυνεύει αποκτούν την κυριότητα στο πλοίο, ορίζουν την ζωή μας, την περιουσία μας και μας επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες.
Κάθε μέρα και μια προσβολή κάθε βδομάδα και μια νέα απαίτηση.
Ο καιρός περνάει γρήγορα και σε λίγο θα κληθούμε να εκλέξουμε το νέο καπετάνιο και το πλήρωμα, που απαιτούμε να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων και να μας οδηγήσουν σε ασφαλές λιμάνι. Το λιμάνι της προκοπής και της ανάκαμψης.
Το πλειστάκις εξαμαρτείν...
Είμαι βέβαιος ότι οι Έλληνες πολίτες, στην συντριπτική πλειονότητά τους, έχουν διδαχθεί από τα παθήματα, τουλάχιστον του προσφάτου παρελθόντος. Έχουν μάθει να μην πιστεύουν σε περίεργες και ελκυστικές υποσχέσεις πολιτικών που φιλοδοξούν με κάθε τρόπο να αναρριχηθούν στην εξουσία. Είδαν και έζησαν την κατάντια του ανθρώπου που τους διαβεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν». Έζησαν στο πετσί τους την φαυλότητα της κομματικής καμαρίλας. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι μέσα από το ναυάγιο κατάλαβαν ότι οι αυτοαποκαλούμενοι σωτήρες του τόπου, δεν είχαν ούτε την δύναμη ούτε τις γνώσεις ούτε τα κότσια για να φέρουν σε πέρας το έργο που τους είχε ανατεθεί.
Ήταν τα παιδιά του μπαμπά, που βρέθηκαν, γιατί έτσι θέλει το σύστημα της οικογενειοκρατίας, να παίζουν με την τύχη της χώρας. Ήταν άνθρωποι ανεπάγγελτοι, που δεν κόλλησαν ποτέ τους ένσημα, και έμαθαν να ζούν με τα λεφτά της οικογένειας.
Ήταν ένας εσμός ανίκανων μα και ανεπρόκοπων αρριβιστών, που σκοπός τους ήταν η κατάληψη της εξουσίας.
Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι βρίσκονται ακόμα και σήμερα σε καίριες θέσεις και διεκδικούν από τους πολίτες, για μια φορά ακόμα, την πανηγυρική, μέσω της ψήφου των πολιτών, επανεκλογή τους στο πολιτικό σκηνικό.
Θα είμαστε ως λαός άξιοι της συμφοράς που μας περιμένει, αν για μια ακόμα φορά επιλέξουμε τα παιδιά του μπαμπά, τους ανεπάγγελτους, τους ανίκανους και τους φαφλατάδες, να καθίσουν στο τιμόνι της πατρίδας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Είναι πολλά τα λεφτά κ. Γιαννίτση....

Υπέπεσε στην αντίληψή μου, μια απόφαση της 21ης Φεβρουαρίου 2012, του υπουργού εσωτερικών κ. Γιαννίτση, με την οποία «επιχορηγούνται συμπληρωματικώς Περιφέρειες της χώρας, με ποσό 20.000.000€, προς κάλυψη οφειλών για μεταφορά μαθητών που πραγματοποιήθηκε το χρονικό διάστημα από 01.09.2011 έως 31.12.2011». Επειδή όμως τα σχολεία άρχισαν να λειτουργούν στις 12 Σεπτεμβρίου και έκλεισαν, για τις γιορτές των Χριστουγέννων, στις 23 Δεκεμβρίου, προκύπτει η ακόλουθη διαπίστωση. Ενώ με την απόφαση του υπουργού επιχορηγούνται, για την μεταφορά μαθητών, οι περιφέρειες με 20 εκατομμύρια για χρονικό διάστημα τεσσάρων (4) μηνών, δηλαδή από 01.09.2011 έως 31.06.2011, στην πραγματικότητα οι ημέρες που τα σχολεία ήταν ανοικτά είναι μόνον 75. Συνεπώς οι μεταφορείς μαθητών πληρώθηκαν για 120 ημέρες, αλλά εργάσθηκαν μόλις 75.
Η «συμπληρωματική»
Όμως η ύπαρξη «συμπληρωματικής», προϋποθέτει την προγενέστερη ύπαρξη άλλης αποφάσεως, της κυρίας, με την οποία επιχορηγήθηκε η μεταφορά μαθητών από και προς τα σχολεία, για το έτος 2011. Διαβάζουμε λοιπόν στην ίδια απόφαση ότι «..... τις υπ’ αριθμ. 25131/25.05.2011, 30334/27.06.2011 και 2578/20.01.2012 Αποφάσεις μας, περί επιχορήγησης των Περιφερειών της χώρας από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους με συνολικό ποσό 110.200.000,00 €, προς κάλυψη του κόστους μεταφοράς μαθητών από 01.09.2011 έως 31.06.2011.»

Όπως προκύπτει λοιπόν από το κείμενο της ίδιας απόφασης, δαπανήθηκαν 130 εκατομμύρια ευρώ, (110+20), για την μεταφορά μαθητών από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως τον.... Ιούνιο του ιδίου έτους. Σχήμα πρωθύστερο, λογικώς και πρακτικώς αδύνατο. Όμως ας δεχθούμε καλόπιστα ότι πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους. Ας δεχθούμε λοιπόν ότι το ποσό των 130 εκατομμυρίων ευρώ, καλύπτει τις ανάγκες για την μεταφορά μαθητών το έτος 2011.

Επί της ουσίας τώρα, είναι κοινή η διαπίστωση των ενδιαφερομένων, μαθητών και γονέων, ότι οι διατιθέμενες πιστώσεις είναι δυσανάλογες προς την έκταση και την ποιότητα του προσφερόμενου έργου.
Επίσης είναι γνωστό τοις πάσι ότι γύρω από τα πολλά εκατομμύρια που διατίθενται ετησίως για την μεταφορά των μαθητών από και πρός τα σχολεία τους, έχει στηθεί, εδώ και πολλά χρόνια άγριος καυγάς μεταξύ των διαφόρων επαγγελματιών (και μη) που ασχολούνται με την μεταφορά προσώπων, για το ποιος θα ωφεληθεί από αυτή την γενναιόδωρη επιχορήγηση της πολιτείας.
Αν...
Αν σκεφθεί κανείς ότι μόλις πρίν λίγες ημέρες, ο υπουργός οικονομικών μας έλεγε ότι έσπαζε το κεφάλι του να βρεί 325 εκατομμύρια ευρώ, ώστε να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας και να μας δώσουν το νέο δάνειο,
αν σκεφθεί κανείς ότι μειώνονται οι προνοιακές συντάξεις κατά 30 ευρώ περίπου, για να εξοικονομηθούν πόροι,
αν σκεφθεί κανείς ότι πολλά σχολεία δεν έχουν θέρμανση, αν... αν...
τότε έχω κάθε δικαίωμα να ισχυρισθώ ότι η δαπάνη των 130 εκατομμυρίων ευρώ συνιστά πρόκληση.
Είναι βεβαίως αυτονόητο ότι η επιχορήγηση της μεταφοράς των μαθητών όχι μόνο είναι αναγκαία, αλλά και επιβεβλημένη, ιδίως σε απομεμακρυσμένες περιοχές και σε μέρη όπου δεν υπάρχει συγκοινωνία.
Όμως άλλο πράγμα είναι η επιχορήγηση και άλλο το πάρτυ. Και στην προκειμένη περίπτωση έχω την αίσθηση ότι «είναι πολλά τα λεφτά».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Ο Καθηγητής κ. Βενιζέλος

Παρακολουθώ εδώ και καιρό τον πρωτομάστορα του συγχρόνου οικονομικού θαύματος της Ελλάδος. Ο λόγος βέβαια, για τον συνταγματολόγο – αντιπρόεδρο – υπουργό οικονομικών – υποψήφιο αρχηγό του παραπαίοντος ΠΑΣΟΚ, τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.

Λες και κάποια διαστροφική μανία με αναγκάζει να παρακολουθώ στην τηλεόραση, τις ατέρμονες ομιλίες, συνεντεύξεις αλλά και απειλές του.

Δεν είναι χρήσιμο να αναφερθώ στα όσα έχει πεί και όσα έχει κάνει, από την ημέρα που ανέλαβε, για το καλό της πατρίδας, την διαχείριση των οικονομικών του τόπου μας. Ο λόγος είναι απλός. Τίποτα από όσα έχει πεί δεν επαληθεύτηκαν και τίποτα από όσα έχει  κάνει δεν βελτίωσαν, αλλά αντιθέτως έφεραν σε χειρότερη θέση την οικονομία.

Θέλω όμως να επισημάνω ότι ο καθηγητής του συνταγματικού δικαίου, μιλώντας ως υπουργός των οικονομικών, δήλωσε απερίφραστα πως το σύνταγμα και η δημοκρατία, υποτάσσονται στις απαιτήσεις των αγορών.

Η μνημειωδώς απαράδεκτη για πολιτικό και μάλιστα καθηγητή του συνταγματικού δικαίου, δήλωση, έγινε ενώπιον της ολομελείας της Βουλής, στις 12 Φεβρουαρίου 2012, κατά την συζήτηση,  επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών : «Έγκριση σχεδίων συμβάσεων και μνημονίου για τη μείωση του δημοσιονομικού χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας».

Είπε λοιπόν ο κ. Βενιζέλος : 

«Κύριε Πρόεδρε, η ερμηνεία του Συντάγματος είναι ένα νομικό ζήτημα πρωτίστως όμως είναι ένα ζήτημα ερμηνείας της ιστορίας. Γιατί το Σύνταγμα αναμφίβολα συμπυκνώνει ερμηνευτικά ένα συσχετισμό δυνάμεων και κωδικοποιεί το σύνολο των εξελίξεων που ζει μια χώρα, που ζει μια συντεταγμένη πολιτεία.
Ρώτησε ο κ. Λαφαζάνης εισηγούμενος την ένστασή του αντισυνταγματικότητας «Μα ενδιαφέρει το πότε και πώς θα ανοίξουν οι αγορές; Οι δημοκρατίες και τα κράτη καθυποτάσσονται στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου;». Η απάντηση είναι πως δυστυχώς στον ασύμμετρο πόλεμο ανάμεσα στα κράτη από τη μια μεριά, τους διεθνείς Οργανισμούς και τις αγορές από την άλλη μεριά, κατισχύουν  μέχρι τώρα οι αγορές.»  

Καθηγητής των αγορών

Αν δηλαδή καταλαβαίνω καλά, ο κ. Βενιζέλος δίδασκε ή θα διδάξει τους φοιτητές του πανεπιστημίου, μόλις τελειώσει την ενασχόλησή του με την σωτηρία της Ελλάδος, ότι οι έννοιες του κράτους και των συνταγματικών κανόνων του, αλλά και της δημοκρατίας, περνούν σε δεύτερη μοίρα όταν βρεθούν απέναντι  στις «αγορές».

Ευλόγως λοιπόν διερωτώμαι, μήπως ο κ. Βενιζέλος θα έπρεπε να εγκαταλείψει την έδρα του συνταγματικού δικαίου και να ασχοληθεί με την διδασκαλία του δικαίου της Goldman Sachs, της Moody's και άλλων παρεμφερών ευαγών ιδρυμάτων;  Σε μια τέτοια περίπτωση, θα τολμούσα μάλιστα να του υποδείξω, για την διδασκαλία του στο νέο αυτό γνωστικό αντικείμενο, να προσλάβει ως βοηθό – συνεργάτη του,  τον παγκοσμίου φήμης Καθηγητή των Αγορών, τον γνωστό σε όλους κ. Τζώρτζ Σόρος.

Με όλο τον σεβασμό πρός τον καθηγητή κ. Βενιζέλο, αλλά εγώ ο απλός πολίτης σκέπτομαι πως,  αν όντως ισχύει η πρωτοκαθεδρία των αγορών έναντι του συντεταγμένου κράτους, τι νόημα έχει η διεκδίκηση εκ μέρους του, της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ; Επιθυμεί να προσφέρει, όπως ισχυρίζεται, έργο στην πατρίδα μας, με την ιδιότητα του τοποτηρητή των αγορών και όχι  ως πολιτικός ηγέτης με όραμα ή έστω καλές προθέσεις;;;

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ