Κάθε πέρυσι και καλύτερα

Οι απροσδόκητες εξελίξεις, τα αλλεπάλληλα γεγονότα, οι κοινωνικές και οικονομικές ανατροπές, σημάδεψαν για μία χρονιά ακόμη, σε όλο τον πλανήτη, την πορεία του 2011. Στην πατρίδα μας όμως, εκτός από τα ανωτέρω στοιχεία, η χρονιά που φεύγει, μας χάρισε απλόχερα χαμένες ευκαιρίες, παρακμή και απογοήτευση.
Ένας χρόνος ακόμα, με τους πολίτες άναυδους αλλά και φοβισμένους, να παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν, τετελεσμένα γεγονότα και χαμένοι στον ωκεανό των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, να περιορίζονται στην απελπισμένη ευχή : και μη χειρότερα.
Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία του τόπου, μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη, έστω και με την καθοριστική παρέμβαση των ΜΜΕ, δεν προξένησε μέσα σε δύο χρόνια, τόσο μεγάλο κακό στους πολίτες, όσο η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ποτέ τόσο λίγοι δεν προξένησαν τόσο μεγάλο κακό σε τόσους πολλούς.
Υπό το βάρος της γενικευμένης κατακραυγής, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ο πρωτομάστορας της καταστροφής, ο κ. Παπανδρέου, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μεσοπέλαγα το τιμόνι του Τιτανικού, όπως ο ίδιος και οι συνεργάτες του αποκαλούσαν την Ελλάδα, την ώρα που με μεγάλη ταχύτητα και θανάσιμη ρότα, μας είχε βάλλει σε τροχιά σύγκρουσης με το παγόβουνο.
Θα μπορούσε κάποιος κακόπιστος να ισχυριστεί ότι περιγράφω την κατάσταση με προκατάληψη ἤ με αντιπολιτευτική διάθεση. Όμως και πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, το πλήρωμα του Τιτανικού, έρχονται σήμερα με δηλώσεις τους να επιβεβαιώσουν τα γραφόμενά μου. Πριν λίγες μόνον ημέρες, ο κ. Χρυσοχοΐδης, ομολόγησε ότι η διετής διακυβέρνηση Παπανδρέου κατέστρεψε την Ελλάδα. Λίγες ημέρες αργότερα ο κ. Λοβέρδος μίλησε για διάλυση του κοινωνικού κράτους, ενώ μόλις την περασμένη Δευτέρα, ο υφυπουργός κ. Σαχινίδης, ομολόγησε στην Βουλή ότι πέσαμε έξω, επιρρίπτοντας όμως τις ευθύνες σε άλλους, εννοώντας προφανώς την τρόϊκα.
Ο νέος χρόνος θα βρει την Ελλάδα στο ολισθηρό, κακοτράχαλο και αδιέξοδο μονοπάτι της ύφεσης. Η πολυμελής κυβέρνηση Παπαδήμου, μοιάζει πελαγωμένη με τις καθημερινές διενέξεις των υπουργών που προέρχονται κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ, να προσπαθούν ώστε η «επόμενη ημέρα» στο κόμμα τους, να τους βρει με κομματικά πλεονεκτήματα, έναντι των αντιπάλων τους, στην κούρσα της διαδοχής.
Σε ότι αφορά την «επόμενη ημέρα» της Ελλάδος, έχω την αίσθηση ότι οι επικρατούσες συνθήκες αβεβαιότητας στην διεθνή οικονομική σκηνή, σε συνδυασμό με το εγχώριο πολιτικό τοπίο, καθιστούν τις προοπτικές της χώρας για έξοδο από την κρίση, σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι βέβαιο, το ομολογεί άλλωστε και η τρόϊκα με μισόλογα, ότι το χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο.
Μέτρα, ναι. Αλλά τι μέτρα;
Χρειάζονται μέτρα, πολλά μέτρα, αλλά όχι προς την λάθος κατεύθυνση. Όχι προς την κατεύθυνση της φορολογίας και περικοπής μισθών και συντάξεων. Όχι προς την κατεύθυνση της οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής εξαθλίωσης, αφού με αυτά πιάσαμε πάτο.
Δεν θα χρειασθούν νέα μέτρα, αν εφαρμοσθούν αυτά που έχουν αποφασισθεί αλλά δεν υλοποιούνται, για την μείωση των δαπανών του σπάταλου κράτους.
Σίγουρα όμως θα χρειασθούν νέα μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης και την επαναλειτουργία της οικονομικής μηχανής.
Η Ελλάδα έχει μπεί στην σήραγγα της ύφεσης και κανείς μας δεν βλέπει το φώς στην άκρη του τούνελ. Ο υπουργός οικονομικών φαντάζεται ότι το φως για την οικονομία θα το δώσει η ΔΕΗ και οι λογαριασμοί με το τέλος ακινήτων. Αν μάλιστα μπορούσε, σίγουρα θα επέβαλλε το χαράτσι και στην φάτνη. Όμως το φως για την σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα μας θα το δώσει η ελπίδα και η προοπτική. Ας είναι λοιπόν η γέννηση του Θεανθρώπου η πρώτη ελπίδα, το πρώτο φως για την εξουθενωμένη Ελλάδα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Κουβέντες της … ταβέρνας

Διάβασα ένα άρθρο σε αγγλική εφημερίδα, ότι οι συνομιλίες για την δημοσιονομική ένωση στην Ευρώπη είναι κουβέντες της ταβέρνας, και τίποτα παραπάνω. Βεβαίως, με δεδομένη την αντίθεση της Αγγλίας στα σχέδια των Μέρκελ και Σαρκοζύ, δεν θα περίμενε κανείς να διαβάσει εγκώμια για τα σχέδιά τους για δημοσιονομική ένωση στην ευρωζώνη. Όμως αν θέλουμε να δούμε με κριτική ματιά την συμφωνία των Βρυξελλών, της 9ης Δεκεμβρίου, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο αρθρογράφος έχει σε πολλά σημεία, δίκιο.
Για παράδειγμα, η Ολλανδία ἤ η Αυστρία, βάσει ποίας λογικής θα πεισθούν να εναρμονίσουν τις φορολογικές υποδομές τους, με εκείνες της Ιταλίας και της Ελλάδος. Αλλά και το αντίστροφο, φαντάζει αδύνατο να πραγματοποιηθεί όχι σε επίπεδο νομικής υποχρεώσεως, αλλά στην πρακτική εφαρμογή του. Αλλά δεν είναι μόνον η φορολογία. Οι κανόνες λειτουργίας της αγοράς, τα συστήματα υγείας, η παιδεία κλπ, είναι αδύνατο να αποτελέσουν πεδία εναρμονισμένων πρακτικών και εφαρμογής. Όμως η δημοσιονομική ένωση προϋποθέτει κοινούς κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχείας στους ανωτέρω τομείς και κατά συνέπεια, εκ των πραγμάτων καθίσταται ανεφάρμοστη στην ευρωζώνη.
Ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά την ύπαρξη σχετικού νόμου που ψηφίστηκε το 1985 από το Κογκρέσσο, η κεντρική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλλει με «αυτόματο» τρόπο, περικοπές των δαπανών, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα ο προϋπολογισμός στις ΗΠΑ, να παρουσιάζει μεγάλα ελλείμματα. Αντιθέτως, το πλεόνασμα στον προϋπολογισμό των ΗΠΑ που παρουσιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, ήταν προϊόν της αναπτύξεως και όχι νομικών υποχρεώσεων.
Το σύστημα 4-4-2
Και ενώ το δυσεπίλυτο πρόβλημα των ελλειμμάτων και δαπανών του δημόσιου τομέα βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων, εντός και εκτός Ελλάδος, ο πρώην ο γενικός γραμματέας πληροφοριακών συστημάτων του υπουργείου οικονομικών, κ. Διομήδης Σπινέλλης, μιλώντας πρό ημερών, σε ημερίδα, ανέφερε ότι κάθε χρόνο το κράτος χάνει έσοδα 13 δισ. ευρώ, ποσοστό 5%-6% επί του ΑΕΠ, από τη φοροδιαφυγή, που οργιάζει στη χώρα μας, κατατάσσοντας την Ελλάδα στη θέση του πρωταθλητή ανάμεσα στις χώρες- μέλη του ΟΟΣΑ. Ανέφερε μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την διαφθορά στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό του κράτους και τον κανόνα του «4-4-2» (ἤ 40%-40%-20%), που όπως είπε αποτελεί κοινό μυστικό. Το 40% αφορά στην «έκπτωση» επί του προστίμου που κάνει στον φορολογούμενο ο ελεγκτής, το άλλο 40% είναι το ποσό που «τσεπώνει» ο ελεγκτής, και μόνο το 20% είναι το τελικό έσοδο που καταλήγει στα κρατικά ταμεία !
Οι καταγγελίες αυτές του πρώην γραμματέα, δεν είναι μυστικό. Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Όλοι οι πολίτες, με κάποιο τρόπο έχουν γνωρίσει κάποιας μορφής «περίεργη» συναλλαγή. Εκείνο όμως που με ενόχλησε, είναι το όψιμο, για να μην πώ υποκριτικό, ενδιαφέρον του υπουργού οικονομικών να ζητήσει, μετά τις καταγγελίες, την επέμβαση του αρμοδίου εισαγγελέα. Μα τώρα ανακάλυψε ο κ. Βενιζέλος ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, και βέβαια όχι μόνον αυτός, έχει διαβρωθεί από την διαφθορά;
Ακόμα και από την στήλη αυτή, ως πρόεδρος της πρωτοβουλίας πολιτών κατά της διαφθοράς, είχα αναφερθεί στο παρελθόν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις διαφθοράς, αλλά ουδέποτε ασχολήθηκε, ως όφειλε, ο αρμόδιος εισαγγελέας, ούτε κάποιος αρμόδιος από την δημόσια διοίκηση. Όλοι γνώριζαν, αλλά σιωπούσαν. Όλοι σιωπούσαν επειδή γνώριζαν. Και σήμερα, όλοι ανεξαιρέτως υφιστάμεθα τις συνέπειες.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά, και ας ελπίσουμε ότι αυτή την φορά η Δικαιοσύνη θα πράξει το καθήκον της. Εμείς είμαστε εδώ, διαθέσιμοι να συνδράμουμε το έργο της, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα είναι απόλυτος ο εξευτελισμός κάθε έννοιας κράτους, πολιτικής και διοικήσεως, αν οι καταγγελίες περί διαφθοράς γίνουν αντικείμενο ερευνών από τους εκπροσώπους των δανειστών μας. Και τότε δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Κλωτσήστε την Ελλάδα

Πριν λίγες ημέρες, βρέθηκα  στο Ζάππειο για να επισκεφθώ την έκθεση βιβλίου που εφιλοξενείτο στους χώρους του. Λίγο πριν από την είσοδο, με πλησίασαν δύο άνδρες της τροχαίας, με χαιρέτησαν και μου έδειξαν καμιά δεκαριά προκηρύξεις που μόλις είχαν μαζέψει από το πεζοδρόμιο.  Πήρα μία από τις προκηρύξεις στα χέρια μου, διάβασα το περιεχόμενό της και την αρχική έκπληξή μου, διεδέχθη η οργή. Η προπαγάνδα στην πλέον ευτελή μορφή της, που όταν μάλιστα απουσιάζουν έστω και ψεύτικα επιχειρήματα, μετατρέπεται σε πρωτόγονο υβρεολόγιο.

Αποφάσισαν λοιπόν κάποιοι, να σκορπίσουν στους δρόμους των Αθηνών προκηρύξεις  με δήθεν αλυτρωτικά μηνύματα. Η θρασύτητα των εμπνευστών-δημιουργών των προκηρύξεων αυτών,  φθάνει στο σημείο να προτρέπει «Κλωτσήστε την Ελλάδα».

Η Χάγη

Η κίνηση αυτή της προπαγάνδας των σκοπιανών, έγινε τις παραμονές της εκδόσεως της αποφάσεως του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, σε μια προσπάθεια,  αφ΄ ενός  να κάμψουν το φρόνημα των Ελλήνων, αφ΄ ετέρου να προετοιμάσουν την δική τους κοινή γνώμη για την απόφαση η οποία, όπως είχε γίνει γνωστό, δεν έκανε δεκτές της αιτιάσεις της σκοπιανής κυβερνήσεως. Στο μόνο σημείο που το δικαστήριο δέχθηκε ότι η Ελλάς βρίσκεται εν αδίκω, αφορούσε την ένσταση που υπεβλήθη, από την Ελληνική κυβέρνηση το 2008, στο Βουκουρέστι, για την μη ένταξη της πΓΔΜ,  στο ΝΑΤΟ, όσο το θέμα της ονομασίας βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Όμως και σε αυτό ακόμη το θέμα, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορεί να απαγορεύσει στην Ελλάδα να προβάλλει  εκ νέου αντιρρήσεις, όταν και όπου το επιθυμεί.

Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα βρίσκεται και το ανακοινωθέν της    υπουργικής συνόδου  του ΝΑΤΟ, που έγινε την περασμένη Τετάρτη στις Βρυξέλλες. 

Όπως ανέφεραν διπλωματικές πηγές,  αυτό που επιτεύχθηκε στην υπουργική σύνοδο, είναι να καταστεί σαφές ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για το Σκοπιανό δεν μεταβάλει τη θέση της συμμαχίας και την απόφαση του Βουκουρεστίου, το 2008. Δηλαδή ότι χωρίς επίλυση της εκκρεμότητας για την ονομασία δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Ματαιοπονούν κατά συνέπεια οι σκοπιανοί, και οι εγχώριοι υποστηρικτές τους. Όσες προκλήσεις και να κάνουν, με όσες κατάπτυστες, ψευδείς και υβριστικές προκηρύξεις και να γεμίζουν τους δρόμους όχι μόνο των Αθηνών, αλλά και πόλεων κυρίως στην Βόρειο Ελλάδα, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να επιβεβαιώνουν τους ρυπαρούς σκοπούς τους και με την οικολογική ρύπανση.

Σε ότι αφορά τώρα το «αστυνομικό» μέρος της ρίψεως των προκηρύξεων, οι αρμόδιες αρχές ασφαλείας ερευνούν την υπόθεση και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες,  εξετάζεται η εμπλοκή ενός αυτοκινήτου μάρκας Daihatsu, σκούρου πρασίνου χρώματος, στην μεταφορά και ρίψη των  προκηρύξεων.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Οι μουσουλμάνοι μαθητές δεν επιτρέπεται να προσεύχονται στο σχολείο

Την περασμένη Τετάρτη, το ομοσπονδιακό διοικητικό δικαστήριο της Λειψίας, απέρριψε το αίτημα ενός μουσουλμάνου μαθητή του λυκείου, να του επιτρέπεται να προσεύχεται στο σχολείο του. Η ιστορία άρχισε το Νοέμβριο του 2007, όταν ο τότε δεκατετράχρονος μουσουλμάνος, ακολουθώντας τις εντολές του ισλάμ που επιβάλλουν προσευχή πέντε φορές την ημέρα, γονάτισε μαζί με άλλους επτά συμμαθητές του, στο διάδρομο του σχολείου Diesterweg Gymnasium, και με το πρόσωπο στραμμένο στη Μέκκα, άρχισαν να προσεύχονται. Μια καθηγήτρια που αντελήφθη το περιστατικό, ειδοποίησε την διευθύντρια του σχολείου, η οποία υπό το βάρος των αρνητικών αντιδράσεων όλων των άλλων μαθητών, ζήτησε από τους επτά μουσουλμάνους μαθητές να μην προσευχηθούν ξανά στο σχολείο.
Οι επτά μαθητές συμμορφώθηκαν με την υπόδειξη της διευθύντριας, όμως οι γονείς του δεκατετράχρονου θέλησαν να προσφύγουν στην δικαιοσύνη για να διεκδικήσουν το δικαίωμα του παιδιού τους να προσεύχεται στο σχολείο.
Δικαστική απόφαση για… προσευχή
Η υπόθεση έφθασε στα δικαστήρια και ο νεαρός μουσουλμάνος πέτυχε, το 2009, να εκδοθεί απόφαση από δικαστήριο του Βερολίνου, σύμφωνα με την οποία, το σχολείο στο οποίο φοιτούσε ήταν υποχρεωμένο να του διαθέτει ειδική αίθουσα για να προσεύχεται κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων, με το σκεπτικό ότι η θρησκευτική ελευθερία είναι θεμελιώδης αρχή του γερμανικού συντάγματος.
Όμως το 2010 η απόφαση αυτή ακυρώθηκε από δικαστήριο του Βερολίνου, με το σκεπτικό ότι το σχολείο είναι χώρος συναθροίσεως πολλών και διαφορετικών θρησκειών και ο πλουραλισμός αυτός περιέχει κινδύνους διενέξεων και συγκρούσεων.
Η απόφαση του δικαστηρίου του Βερολίνου προσεβλήθη από τον νεαρό μουσουλμάνο και προχθές το δικαστήριο της Λειψίας, έκρινε σε τελευταίο βαθμό, ότι δεν επιτρέπεται σε μαθητή λυκείου να προσεύχεται κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων, εφ΄ όσον αυτό διαταράσσει την σχολική τάξη, επικυρώνοντας την απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου.
Η διευθύντρια του σχολείου κατέθεσε ότι ο μουσουλμάνος μαθητής, σε διάστημα δύο ετών, είχε χρησιμοποιήσει την ειδική αίθουσα προσευχής που του είχε παραχωρηθεί από το σχολείο, σε εφαρμογή της πρωτόδικης αποφάσεως, μόνον δώδεκα φορές. Το σημαντικότερο όμως, είπε η διευθύντρια, ήταν ότι οι υπόλοιποι μαθητές αντιδρούσαν και αυτό δημιουργούσε αναστάτωση στο σχολείο.
Η διευθύντρια είπε επίσης ότι το 90% των μαθητών του σχολείου είναι αλλοδαποί, και ανήκουν σε πέντε διαφορετικές θρησκείες. Εάν το σχολείο διαθέσει για κάθε θρησκεία και μία αίθουσα προσευχής, και όλοι οι μαθητές αρχίσουν να προσεύχονται, όποτε το επιβάλλει το θρήσκευμά τους, τότε το κλείσαμε το σχολείο, κατέληξε η διευθύντρια.
Αν σας αρέσει…
Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγους μήνες, κ. Merkel, απευθυνόμενη στη νεολαία του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, είχε πει ότι οι μετανάστες είναι υποχρεωμένοι να αποδεχθούν και να υιοθετήσουν τον γερμανικό πολιτισμό και αξίες. «Είμαστε δεμένοι με τις Χριστιανικές αξίες και όποιος δεν το αποδέχεται, δεν έχει θέση στην Γερμανία». Αυτές οι θέσεις της γερμανίδας καγκελαρίου ταυτίζονται με τις σκέψεις που διατύπωσε ο κ. Thilo Sarrazin, μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και στέλεχος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, στο βιβλίο του με τίτλο : «η Γερμανία καταστρέφεται» που κυκλοφόρησε στα τέλη Αυγούστου. Ο κ. Sarrazin, διακηρύσσει χωρίς περιστροφές, πως οι μουσουλμάνοι υπονομεύουν την γερμανική κοινωνία και ευθύνονται για την μείωση του δείκτη νοημοσύνης του πληθυσμού!!
Αυτά συμβαίνουν στην Γερμανία. Εμείς, εδώ, χτίζουμε φράχτες…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ