ΦΙΛΕ ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;;;

Έφυγε πριν λίγες ημέρες από κοντά μας, ο Θανάσης Βέγγος. Η καλλιτεχνική προσφορά  του Θανάση, αποτέλεσε αντικείμενο αναλύσεων και σχολίων από ειδικούς και μη, με κοινή συνισταμένη  πέραν των επί μέρους διαφωνιών, την αναγόρευσή του ως ήρωα της ελληνικής καθημερινότητας. Εκείνο όμως που σπανίως συμβαίνει, είναι όταν ο καλλιτέχνης και ο άνθρωπος έχουν όχι απλώς παράλληλες, αλλά ταυτόσημες πορείες τόσο στην ζωή όσο και στην οθόνη. Ο Θανάσης Βέγγος υπήρξε το είδωλο του μέσου Έλληνα όπως αντικατοπτριζόταν μέσα από τον καθρέπτη της κινηματογραφικής  οθόνης. Ήταν όμως και το είδωλο που λάτρεψαν οι Έλληνες, βλέποντας να ενσαρκώνει την καθημερινή ζωή τους στην οθόνη του σινεμά.  Όμως έχει ιδιαίτερη αξία να επισημάνω ότι ο «καλός άνθρωπος» δεν ήταν κάποιος ρόλος που υπεδύετο ο Θανάσης Βέγγος.
Καλοί μου άνθρωποι...
Ο Βέγγος ήταν ο καλός άνθρωπος που δημιούργησε τον ρόλο του καλού ανθρώπου. Χωρίς σπουδές υποκριτικής, αλλά με πηγαίο ταλέντο, δεν δημιούργησε χαρακτήρες αλλά ξεδίπλωσε με επιτυχία όλες τις πτυχές του χαρακτήρα και τις συμπεριφορές του μέσου Έλληνα που ήταν αυτός ο ίδιος.  Φιλότιμος, καταφερτζής, εργατικός, καλοπροαίρετος, καλόβολος. Εκείνο όμως που έκανε τη διαφορά, ήταν η σεμνότητα, το ήθος και η ευπρέπεια του ανθρώπου Βέγγου, που τον διέκρινε και ως καταξιωμένο καλλιτέχνη.
Σε αντίθεση με όσα πρότυπα προβάλλει ο κινηματογράφος και η τηλεόραση, όπου κυριαρχεί η χρυσόσκονη, το καλάμι και οι πλαστικές παραδοχές, τόσο στην σωματική όσο και στην πνευματική παρουσία των περισσοτέρων καλλιτεχνών, για τον Βέγγο τα πράγματα ήταν πολύ απλά. Ποτέ δεν επεδίωξε την προβολή για κάτι που ήταν, ενώ η αναγνώριση και η καταξίωση ήλθαν για αυτό που δεν ήταν. Δεν ήταν ψεύτικος, δεν ήταν ματαιόδοξος, δεν είχε ευνουχισμένη προσωπικότητα.
Την εξόδιο ακολουθία παρακολούθησαν πολλοί «επώνυμοι», καλλιτέχνες, και πολιτικοί.  Αλλά ο Θανάσης που βρισκόταν και θα βρίσκεται πολύ πιο κοντά σε όλους τους «ανώνυμους», σίγουρα θα αισθάνεται δικαιωμένος από την παρουσία των άγνωστων φίλων του που βρέθηκαν στο Θησείο για να τον χαιρετήσουν και όχι για να τον αποχαιρετήσουν, όπως κατά κόρον επαναλάμβαναν οι τηλεοράσεις, αφού ο καλός άνθρωπος θα βρίσκεται για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό τους.
Ξέρεις από βέσπα;
«Ξέρεις από βέσπα;;» Είναι η πιο γνωστή ατάκα από τις ταινίες του Θανάση Βέγγου, ίσως δε και του ελληνικού κινηματογράφου. Στην σχετική σκηνή, η αγωνία του Βέγγου να γλυτώσει την πτώση  από την βέσπα, προκαλεί στον θεατή εναλλασσόμενα συναισθήματα. Την αγωνία διαδέχεται το γέλιο που με την σειρά του παραχωρεί την θέση του στην απελπισία και όλα τελειώνουν σε ένα χαντάκι, στην άκρη  του δρόμου όπου καταλήγουν άνθρωπος και μοτοσυκλέτα. Βλέποντας ξανά τις τελευταίες ημέρες την σκηνή αυτή, ήλθε στο μυαλό μου μια σύγχρονη εκδοχή της. Σκέφθηκα λοιπόν πώς ο Βέγγος θα μπορούσε σήμερα να οδηγεί την ίδια βέσπα σε κάποιο δρόμο κάπου στην Ελλάδα και φθάνοντας  δίπλα στο  αυτοκίνητο  που ανέμελα οδηγεί ο πρωθυπουργός, να τον ρωτάει με έκδηλη αγωνία : « Γιώργο,  ξέρεις από διακυβέρνηση;;;». Δεν θέλω να συνεχίσω την σύγχρονη εκδοχή του φανταστικού αυτού σεναρίου, αλλά έχω την εντύπωση πως σε κάθε περίπτωση το χαντάκι μας περιμένει όλους. Εκτός αν….. Η συνέχεια επί της οθόνης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ