Κάθε πέρυσι και καλύτερα

Οι απροσδόκητες εξελίξεις, τα αλλεπάλληλα γεγονότα, οι κοινωνικές και οικονομικές ανατροπές, σημάδεψαν για μία χρονιά ακόμη, σε όλο τον πλανήτη, την πορεία του 2011. Στην πατρίδα μας όμως, εκτός από τα ανωτέρω στοιχεία, η χρονιά που φεύγει, μας χάρισε απλόχερα χαμένες ευκαιρίες, παρακμή και απογοήτευση.
Ένας χρόνος ακόμα, με τους πολίτες άναυδους αλλά και φοβισμένους, να παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν, τετελεσμένα γεγονότα και χαμένοι στον ωκεανό των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, να περιορίζονται στην απελπισμένη ευχή : και μη χειρότερα.
Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία του τόπου, μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη, έστω και με την καθοριστική παρέμβαση των ΜΜΕ, δεν προξένησε μέσα σε δύο χρόνια, τόσο μεγάλο κακό στους πολίτες, όσο η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ποτέ τόσο λίγοι δεν προξένησαν τόσο μεγάλο κακό σε τόσους πολλούς.
Υπό το βάρος της γενικευμένης κατακραυγής, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ο πρωτομάστορας της καταστροφής, ο κ. Παπανδρέου, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει μεσοπέλαγα το τιμόνι του Τιτανικού, όπως ο ίδιος και οι συνεργάτες του αποκαλούσαν την Ελλάδα, την ώρα που με μεγάλη ταχύτητα και θανάσιμη ρότα, μας είχε βάλλει σε τροχιά σύγκρουσης με το παγόβουνο.
Θα μπορούσε κάποιος κακόπιστος να ισχυριστεί ότι περιγράφω την κατάσταση με προκατάληψη ἤ με αντιπολιτευτική διάθεση. Όμως και πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, το πλήρωμα του Τιτανικού, έρχονται σήμερα με δηλώσεις τους να επιβεβαιώσουν τα γραφόμενά μου. Πριν λίγες μόνον ημέρες, ο κ. Χρυσοχοΐδης, ομολόγησε ότι η διετής διακυβέρνηση Παπανδρέου κατέστρεψε την Ελλάδα. Λίγες ημέρες αργότερα ο κ. Λοβέρδος μίλησε για διάλυση του κοινωνικού κράτους, ενώ μόλις την περασμένη Δευτέρα, ο υφυπουργός κ. Σαχινίδης, ομολόγησε στην Βουλή ότι πέσαμε έξω, επιρρίπτοντας όμως τις ευθύνες σε άλλους, εννοώντας προφανώς την τρόϊκα.
Ο νέος χρόνος θα βρει την Ελλάδα στο ολισθηρό, κακοτράχαλο και αδιέξοδο μονοπάτι της ύφεσης. Η πολυμελής κυβέρνηση Παπαδήμου, μοιάζει πελαγωμένη με τις καθημερινές διενέξεις των υπουργών που προέρχονται κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ, να προσπαθούν ώστε η «επόμενη ημέρα» στο κόμμα τους, να τους βρει με κομματικά πλεονεκτήματα, έναντι των αντιπάλων τους, στην κούρσα της διαδοχής.
Σε ότι αφορά την «επόμενη ημέρα» της Ελλάδος, έχω την αίσθηση ότι οι επικρατούσες συνθήκες αβεβαιότητας στην διεθνή οικονομική σκηνή, σε συνδυασμό με το εγχώριο πολιτικό τοπίο, καθιστούν τις προοπτικές της χώρας για έξοδο από την κρίση, σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι βέβαιο, το ομολογεί άλλωστε και η τρόϊκα με μισόλογα, ότι το χρέος της χώρας μας δεν είναι βιώσιμο.
Μέτρα, ναι. Αλλά τι μέτρα;
Χρειάζονται μέτρα, πολλά μέτρα, αλλά όχι προς την λάθος κατεύθυνση. Όχι προς την κατεύθυνση της φορολογίας και περικοπής μισθών και συντάξεων. Όχι προς την κατεύθυνση της οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής εξαθλίωσης, αφού με αυτά πιάσαμε πάτο.
Δεν θα χρειασθούν νέα μέτρα, αν εφαρμοσθούν αυτά που έχουν αποφασισθεί αλλά δεν υλοποιούνται, για την μείωση των δαπανών του σπάταλου κράτους.
Σίγουρα όμως θα χρειασθούν νέα μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης και την επαναλειτουργία της οικονομικής μηχανής.
Η Ελλάδα έχει μπεί στην σήραγγα της ύφεσης και κανείς μας δεν βλέπει το φώς στην άκρη του τούνελ. Ο υπουργός οικονομικών φαντάζεται ότι το φως για την οικονομία θα το δώσει η ΔΕΗ και οι λογαριασμοί με το τέλος ακινήτων. Αν μάλιστα μπορούσε, σίγουρα θα επέβαλλε το χαράτσι και στην φάτνη. Όμως το φως για την σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα μας θα το δώσει η ελπίδα και η προοπτική. Ας είναι λοιπόν η γέννηση του Θεανθρώπου η πρώτη ελπίδα, το πρώτο φως για την εξουθενωμένη Ελλάδα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Κουβέντες της … ταβέρνας

Διάβασα ένα άρθρο σε αγγλική εφημερίδα, ότι οι συνομιλίες για την δημοσιονομική ένωση στην Ευρώπη είναι κουβέντες της ταβέρνας, και τίποτα παραπάνω. Βεβαίως, με δεδομένη την αντίθεση της Αγγλίας στα σχέδια των Μέρκελ και Σαρκοζύ, δεν θα περίμενε κανείς να διαβάσει εγκώμια για τα σχέδιά τους για δημοσιονομική ένωση στην ευρωζώνη. Όμως αν θέλουμε να δούμε με κριτική ματιά την συμφωνία των Βρυξελλών, της 9ης Δεκεμβρίου, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο αρθρογράφος έχει σε πολλά σημεία, δίκιο.
Για παράδειγμα, η Ολλανδία ἤ η Αυστρία, βάσει ποίας λογικής θα πεισθούν να εναρμονίσουν τις φορολογικές υποδομές τους, με εκείνες της Ιταλίας και της Ελλάδος. Αλλά και το αντίστροφο, φαντάζει αδύνατο να πραγματοποιηθεί όχι σε επίπεδο νομικής υποχρεώσεως, αλλά στην πρακτική εφαρμογή του. Αλλά δεν είναι μόνον η φορολογία. Οι κανόνες λειτουργίας της αγοράς, τα συστήματα υγείας, η παιδεία κλπ, είναι αδύνατο να αποτελέσουν πεδία εναρμονισμένων πρακτικών και εφαρμογής. Όμως η δημοσιονομική ένωση προϋποθέτει κοινούς κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχείας στους ανωτέρω τομείς και κατά συνέπεια, εκ των πραγμάτων καθίσταται ανεφάρμοστη στην ευρωζώνη.
Ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά την ύπαρξη σχετικού νόμου που ψηφίστηκε το 1985 από το Κογκρέσσο, η κεντρική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλλει με «αυτόματο» τρόπο, περικοπές των δαπανών, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα ο προϋπολογισμός στις ΗΠΑ, να παρουσιάζει μεγάλα ελλείμματα. Αντιθέτως, το πλεόνασμα στον προϋπολογισμό των ΗΠΑ που παρουσιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, ήταν προϊόν της αναπτύξεως και όχι νομικών υποχρεώσεων.
Το σύστημα 4-4-2
Και ενώ το δυσεπίλυτο πρόβλημα των ελλειμμάτων και δαπανών του δημόσιου τομέα βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων, εντός και εκτός Ελλάδος, ο πρώην ο γενικός γραμματέας πληροφοριακών συστημάτων του υπουργείου οικονομικών, κ. Διομήδης Σπινέλλης, μιλώντας πρό ημερών, σε ημερίδα, ανέφερε ότι κάθε χρόνο το κράτος χάνει έσοδα 13 δισ. ευρώ, ποσοστό 5%-6% επί του ΑΕΠ, από τη φοροδιαφυγή, που οργιάζει στη χώρα μας, κατατάσσοντας την Ελλάδα στη θέση του πρωταθλητή ανάμεσα στις χώρες- μέλη του ΟΟΣΑ. Ανέφερε μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την διαφθορά στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό του κράτους και τον κανόνα του «4-4-2» (ἤ 40%-40%-20%), που όπως είπε αποτελεί κοινό μυστικό. Το 40% αφορά στην «έκπτωση» επί του προστίμου που κάνει στον φορολογούμενο ο ελεγκτής, το άλλο 40% είναι το ποσό που «τσεπώνει» ο ελεγκτής, και μόνο το 20% είναι το τελικό έσοδο που καταλήγει στα κρατικά ταμεία !
Οι καταγγελίες αυτές του πρώην γραμματέα, δεν είναι μυστικό. Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Όλοι οι πολίτες, με κάποιο τρόπο έχουν γνωρίσει κάποιας μορφής «περίεργη» συναλλαγή. Εκείνο όμως που με ενόχλησε, είναι το όψιμο, για να μην πώ υποκριτικό, ενδιαφέρον του υπουργού οικονομικών να ζητήσει, μετά τις καταγγελίες, την επέμβαση του αρμοδίου εισαγγελέα. Μα τώρα ανακάλυψε ο κ. Βενιζέλος ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, και βέβαια όχι μόνον αυτός, έχει διαβρωθεί από την διαφθορά;
Ακόμα και από την στήλη αυτή, ως πρόεδρος της πρωτοβουλίας πολιτών κατά της διαφθοράς, είχα αναφερθεί στο παρελθόν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις διαφθοράς, αλλά ουδέποτε ασχολήθηκε, ως όφειλε, ο αρμόδιος εισαγγελέας, ούτε κάποιος αρμόδιος από την δημόσια διοίκηση. Όλοι γνώριζαν, αλλά σιωπούσαν. Όλοι σιωπούσαν επειδή γνώριζαν. Και σήμερα, όλοι ανεξαιρέτως υφιστάμεθα τις συνέπειες.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά, και ας ελπίσουμε ότι αυτή την φορά η Δικαιοσύνη θα πράξει το καθήκον της. Εμείς είμαστε εδώ, διαθέσιμοι να συνδράμουμε το έργο της, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα είναι απόλυτος ο εξευτελισμός κάθε έννοιας κράτους, πολιτικής και διοικήσεως, αν οι καταγγελίες περί διαφθοράς γίνουν αντικείμενο ερευνών από τους εκπροσώπους των δανειστών μας. Και τότε δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Κλωτσήστε την Ελλάδα

Πριν λίγες ημέρες, βρέθηκα  στο Ζάππειο για να επισκεφθώ την έκθεση βιβλίου που εφιλοξενείτο στους χώρους του. Λίγο πριν από την είσοδο, με πλησίασαν δύο άνδρες της τροχαίας, με χαιρέτησαν και μου έδειξαν καμιά δεκαριά προκηρύξεις που μόλις είχαν μαζέψει από το πεζοδρόμιο.  Πήρα μία από τις προκηρύξεις στα χέρια μου, διάβασα το περιεχόμενό της και την αρχική έκπληξή μου, διεδέχθη η οργή. Η προπαγάνδα στην πλέον ευτελή μορφή της, που όταν μάλιστα απουσιάζουν έστω και ψεύτικα επιχειρήματα, μετατρέπεται σε πρωτόγονο υβρεολόγιο.

Αποφάσισαν λοιπόν κάποιοι, να σκορπίσουν στους δρόμους των Αθηνών προκηρύξεις  με δήθεν αλυτρωτικά μηνύματα. Η θρασύτητα των εμπνευστών-δημιουργών των προκηρύξεων αυτών,  φθάνει στο σημείο να προτρέπει «Κλωτσήστε την Ελλάδα».

Η Χάγη

Η κίνηση αυτή της προπαγάνδας των σκοπιανών, έγινε τις παραμονές της εκδόσεως της αποφάσεως του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, σε μια προσπάθεια,  αφ΄ ενός  να κάμψουν το φρόνημα των Ελλήνων, αφ΄ ετέρου να προετοιμάσουν την δική τους κοινή γνώμη για την απόφαση η οποία, όπως είχε γίνει γνωστό, δεν έκανε δεκτές της αιτιάσεις της σκοπιανής κυβερνήσεως. Στο μόνο σημείο που το δικαστήριο δέχθηκε ότι η Ελλάς βρίσκεται εν αδίκω, αφορούσε την ένσταση που υπεβλήθη, από την Ελληνική κυβέρνηση το 2008, στο Βουκουρέστι, για την μη ένταξη της πΓΔΜ,  στο ΝΑΤΟ, όσο το θέμα της ονομασίας βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Όμως και σε αυτό ακόμη το θέμα, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν μπορεί να απαγορεύσει στην Ελλάδα να προβάλλει  εκ νέου αντιρρήσεις, όταν και όπου το επιθυμεί.

Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα βρίσκεται και το ανακοινωθέν της    υπουργικής συνόδου  του ΝΑΤΟ, που έγινε την περασμένη Τετάρτη στις Βρυξέλλες. 

Όπως ανέφεραν διπλωματικές πηγές,  αυτό που επιτεύχθηκε στην υπουργική σύνοδο, είναι να καταστεί σαφές ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για το Σκοπιανό δεν μεταβάλει τη θέση της συμμαχίας και την απόφαση του Βουκουρεστίου, το 2008. Δηλαδή ότι χωρίς επίλυση της εκκρεμότητας για την ονομασία δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Ματαιοπονούν κατά συνέπεια οι σκοπιανοί, και οι εγχώριοι υποστηρικτές τους. Όσες προκλήσεις και να κάνουν, με όσες κατάπτυστες, ψευδείς και υβριστικές προκηρύξεις και να γεμίζουν τους δρόμους όχι μόνο των Αθηνών, αλλά και πόλεων κυρίως στην Βόρειο Ελλάδα, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να επιβεβαιώνουν τους ρυπαρούς σκοπούς τους και με την οικολογική ρύπανση.

Σε ότι αφορά τώρα το «αστυνομικό» μέρος της ρίψεως των προκηρύξεων, οι αρμόδιες αρχές ασφαλείας ερευνούν την υπόθεση και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες,  εξετάζεται η εμπλοκή ενός αυτοκινήτου μάρκας Daihatsu, σκούρου πρασίνου χρώματος, στην μεταφορά και ρίψη των  προκηρύξεων.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Οι μουσουλμάνοι μαθητές δεν επιτρέπεται να προσεύχονται στο σχολείο

Την περασμένη Τετάρτη, το ομοσπονδιακό διοικητικό δικαστήριο της Λειψίας, απέρριψε το αίτημα ενός μουσουλμάνου μαθητή του λυκείου, να του επιτρέπεται να προσεύχεται στο σχολείο του. Η ιστορία άρχισε το Νοέμβριο του 2007, όταν ο τότε δεκατετράχρονος μουσουλμάνος, ακολουθώντας τις εντολές του ισλάμ που επιβάλλουν προσευχή πέντε φορές την ημέρα, γονάτισε μαζί με άλλους επτά συμμαθητές του, στο διάδρομο του σχολείου Diesterweg Gymnasium, και με το πρόσωπο στραμμένο στη Μέκκα, άρχισαν να προσεύχονται. Μια καθηγήτρια που αντελήφθη το περιστατικό, ειδοποίησε την διευθύντρια του σχολείου, η οποία υπό το βάρος των αρνητικών αντιδράσεων όλων των άλλων μαθητών, ζήτησε από τους επτά μουσουλμάνους μαθητές να μην προσευχηθούν ξανά στο σχολείο.
Οι επτά μαθητές συμμορφώθηκαν με την υπόδειξη της διευθύντριας, όμως οι γονείς του δεκατετράχρονου θέλησαν να προσφύγουν στην δικαιοσύνη για να διεκδικήσουν το δικαίωμα του παιδιού τους να προσεύχεται στο σχολείο.
Δικαστική απόφαση για… προσευχή
Η υπόθεση έφθασε στα δικαστήρια και ο νεαρός μουσουλμάνος πέτυχε, το 2009, να εκδοθεί απόφαση από δικαστήριο του Βερολίνου, σύμφωνα με την οποία, το σχολείο στο οποίο φοιτούσε ήταν υποχρεωμένο να του διαθέτει ειδική αίθουσα για να προσεύχεται κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων, με το σκεπτικό ότι η θρησκευτική ελευθερία είναι θεμελιώδης αρχή του γερμανικού συντάγματος.
Όμως το 2010 η απόφαση αυτή ακυρώθηκε από δικαστήριο του Βερολίνου, με το σκεπτικό ότι το σχολείο είναι χώρος συναθροίσεως πολλών και διαφορετικών θρησκειών και ο πλουραλισμός αυτός περιέχει κινδύνους διενέξεων και συγκρούσεων.
Η απόφαση του δικαστηρίου του Βερολίνου προσεβλήθη από τον νεαρό μουσουλμάνο και προχθές το δικαστήριο της Λειψίας, έκρινε σε τελευταίο βαθμό, ότι δεν επιτρέπεται σε μαθητή λυκείου να προσεύχεται κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων, εφ΄ όσον αυτό διαταράσσει την σχολική τάξη, επικυρώνοντας την απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου.
Η διευθύντρια του σχολείου κατέθεσε ότι ο μουσουλμάνος μαθητής, σε διάστημα δύο ετών, είχε χρησιμοποιήσει την ειδική αίθουσα προσευχής που του είχε παραχωρηθεί από το σχολείο, σε εφαρμογή της πρωτόδικης αποφάσεως, μόνον δώδεκα φορές. Το σημαντικότερο όμως, είπε η διευθύντρια, ήταν ότι οι υπόλοιποι μαθητές αντιδρούσαν και αυτό δημιουργούσε αναστάτωση στο σχολείο.
Η διευθύντρια είπε επίσης ότι το 90% των μαθητών του σχολείου είναι αλλοδαποί, και ανήκουν σε πέντε διαφορετικές θρησκείες. Εάν το σχολείο διαθέσει για κάθε θρησκεία και μία αίθουσα προσευχής, και όλοι οι μαθητές αρχίσουν να προσεύχονται, όποτε το επιβάλλει το θρήσκευμά τους, τότε το κλείσαμε το σχολείο, κατέληξε η διευθύντρια.
Αν σας αρέσει…
Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγους μήνες, κ. Merkel, απευθυνόμενη στη νεολαία του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, είχε πει ότι οι μετανάστες είναι υποχρεωμένοι να αποδεχθούν και να υιοθετήσουν τον γερμανικό πολιτισμό και αξίες. «Είμαστε δεμένοι με τις Χριστιανικές αξίες και όποιος δεν το αποδέχεται, δεν έχει θέση στην Γερμανία». Αυτές οι θέσεις της γερμανίδας καγκελαρίου ταυτίζονται με τις σκέψεις που διατύπωσε ο κ. Thilo Sarrazin, μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και στέλεχος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, στο βιβλίο του με τίτλο : «η Γερμανία καταστρέφεται» που κυκλοφόρησε στα τέλη Αυγούστου. Ο κ. Sarrazin, διακηρύσσει χωρίς περιστροφές, πως οι μουσουλμάνοι υπονομεύουν την γερμανική κοινωνία και ευθύνονται για την μείωση του δείκτη νοημοσύνης του πληθυσμού!!
Αυτά συμβαίνουν στην Γερμανία. Εμείς, εδώ, χτίζουμε φράχτες…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Η αθέατη καθημερινότητα

Ενώ τα κανάλια και οι εφημερίδες ασχολούνται πλέον, σχεδόν αποκλειστικά, με την τρόϊκα, τις υπογραφές, τα δισεκατομμύρια που έχουν γίνει έμμονη ιδέα του υπουργού οικονομικών, πότε έβηξε η κ. Μέρκελ και τι έφαγε για βραδυνό ο κ. Σαρκοζύ, υπάρχει η γεμάτη θλίψη και φόβο καθημερινότητα των Ελλήνων. Η καθημερινότητα του τρόμου που συντροφεύει το μεροκάματο του άγχους, των περισσοτέρων πολιτών.
Πρόκειται για την δραματική αύξηση της εγκληματικότητας, κάθε μορφής, η οποία όμως περνάει στα «ψιλά» των ειδήσεων. Οι πολίτες όμως ζούν στο πετσί τους το έγκλημα, έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τους εγκληματίες και γνωρίζουν πλέον από πρώτο χέρι τις εκτεταμένες διαστάσεις που έχει πάρει η εγκληματικότητα. Εξ αιτίας της οικονομικής κρίσεως, του αυξημένου αριθμού μεταναστών, νομίμων ἤ μη, και της ανεργίας, η εγκληματικότητα έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Υπάρχουν όμως στην ενδημική πλέον για τον τόπο μας εγκληματικότητα, εκτός από τα ποσοτικά χαρακτηριστικά, τα ποιοτικά που δίνουν ακόμα περισσότερο τραγική όψη στην εικόνα της καθημερινότητας των πολιτών.
Παγκόσμιο φαινόμενο
Βεβαίως το φαινόμενο της αυξημένης εγκληματικότητας δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Στις περισσότερες αναπτυγμένες, αναπτυσσόμενες ἤ υπό ανάπτυξη χώρες, η εγκληματικότητα τείνει να καταστεί σημαντικός ανασταλτικός παράγων της προόδου και ευημερίας. Μόλις πριν λίγες ημέρες δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας, με κοινή επιχείρησή τους, «κατέλαβαν» την Rocinha, την μεγαλύτερη favela του Ρίο ντε Τζανέϊρο, στην Βραζιλία, όπου οι έμποροι ναρκωτικών την χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριό τους. Στόχος των επιχειρήσεων των σωμάτων ασφαλείας, ήταν να αποκαταστήσουν την τάξη και τον νόμο στις φτωχογειτονιές του Ρίο ντε Τζανέϊρο, εν όψει της διεξαγωγής του παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, το 2014, και των Ολυμπιακών αγώνων του 2016.
Ας επιστρέψουμε όμως στην χώρα μας.
Στις ημέρες μας το έγκλημα και ο εγκληματίας δεν έχουν καμία σχέση σε σύγκριση με τις περασμένες δεκαετίες.
Σήμερα κυριαρχεί, στην πλειονότητα των εγκληματιών, η νοοτροπία του κόβω το χέρι για να κλέψω το ρολόϊ.
Σήμερα η αξία της σωματικής ακεραιότητας των πολιτών, αλλά και της ανθρώπινης ζωής ακόμα, αποτιμάται όσο ένα κινητό τηλέφωνο ἤ ακόμα και λίγα ευρώ.
Σήμερα η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δέχεται συνεχή και καίρια πλήγματα από την προκλητική συμπεριφορά και την ανεξέλεγκτη δράση κακοποιών στοιχείων κάθε είδους και προελεύσεως, ελλείψει επαρκούς αστυνομεύσεως.
Βεβαίως, θα ήταν άδικο να επιρρίψω όλες τις ευθύνες για την τραγική κατάσταση που βιώνουμε, στην αστυνομία.
Οι διωκτικές αρχές εκτελούν με συνέπεια και ευσυνειδησία τα καθήκοντά τους, στο βαθμό που οι συνθήκες και η οικονομική συγκυρία το επιτρέπουν. Αναφέρομαι στο χαμηλό ηθικό των υπηρετούντων στα σώματα ασφαλείας, στην σχεδόν ανύπαρκτη εκπαίδευσή τους, στις βασικές ελλείψεις της υλικοτεχνικής υποδομής, αλλά και στην ανυπαρξία ηθικών και υλικών κινήτρων.
Εν όψει της διαμορφωθείσης καταστάσεως στον χάρτη της εγκληματικότητας της χώρας, οι πολίτες αισθάνονται απροστάτευτοι και εύκολη λεία στις ορέξεις των εγκληματιών.
Φυσικό επακόλουθο είναι, σε πολλές περιπτώσεις, το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως να λειτουργεί και να οδηγεί τους πολίτες σε πράξεις που σκοπό έχουν να προφυλάξουν τη ζωή τους και τα υπάρχοντά τους. Δεν είναι λίγες οι αναφορές αλλά και η παραδοχή εκ μέρους των πολιτών, ότι οπλίζονται προκειμένου να είναι σε θέση, αν χρειαστεί, να καταφύγουν σε αυτοδικία για να προστατευθούν οι ίδιοι, αλλά και να προφυλάξουν την περιουσία τους.
Το παλιό γνωστό παιχνίδι «κλέφτες κι΄ αστυνόμοι» έχει γίνει στις ημέρες μας άγριο και επικίνδυνο.
Δυστυχώς όμως τα θύματά του είναι πολλά και καθημερινά.
Και το χειρότερο είναι ότι η πολιτεία παρακολουθεί, ανήμπορη να βοηθήσει τους πολίτες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Οι μεταπράτες της πολιτικής και οι γυρολόγοι της ενημέρωσης

Μπορεί κατά το παρελθόν οι θεσμοί, η δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός, να έχουν γνωρίσει δύσκολες αλλά και ντροπιαστικές καταστάσεις, όμως τις τελευταίες ημέρες, ο εξευτελισμός τους ήταν πλήρης. Τα αποτελέσματα θα φανούν από τις επόμενες κιόλας ημέρες και δεν μπορώ να φανταστώ τις συνέπειές τους. Τα πράγματα στην χώρα μας, κυρίως τα τελευταία δύο χρόνια, επιδεινώθηκαν με ραγδαίο ρυθμό. Όμως αυτό που ζούν οι πολίτες, όχι μόνον της Ελλάδος αλλά και σε όλη την υφήλιο, τις τελευταίες ημέρες, αποτελεί όνειδος για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, των θεσμών και της δημοκρατίας.
Οι δημοσιογράφοι, μεταβλήθηκαν σε μεταπράτες, αν όχι σε γυρολόγους χύμα πληροφοριών, που προμηθεύονται με την μορφή διαρροών, και τις μεταπωλούν ως ειδήσεις από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες. Το αποκορύφωμα ήταν η τραγελαφική «ενημέρωση» σχετικά με το όνομα του νέου πρωθυπουργού της Ελλάδος και την σύνθεση της υπ΄ αυτόν κυβερνήσεως. Και τι δεν είδαν τα μάτια μας, τι δεν άκουσαν τα αυτιά μας. Ένα αλλόκοτο γαϊτανάκι από ονόματα «εγνωσμένου κύρους», «θεσμικών επιλογών» και απίθανων συνδυασμών. Προσωπικές φιλοδοξίες, μικροκομματικοί υπολογισμοί, συντροφικά μαχαιρώματα, πολιτικές αντιδικίες, ρεβανσισμοί, είχαν βγει στις οθόνες της τηλεοράσεως και πολεμούσαν μεταξύ τους και όλοι μαζί την νοημοσύνη και αξιοπρέπεια των ελλήνων πολιτών.
Τα «έκτακτα»
Μέσα στο κλίμα αυτό, τα κανάλια διέκοπταν τα προγράμματα της «έκτακτης επικαιρότητας» με θέμα την επιλογή από τον κ. Παπανδρέου του νέου πρωθυπουργού, για να μεταδώσουν μια ακόμα πιο έκτακτη είδηση, για το ίδιο θέμα. Την «είδηση» μετέδιδε κάποιος κάθιδρος δημοσιογράφος, που διορθώνοντας βιαστικά την γραβάτα του, εμφανιζόταν στην οθόνη για να πληροφορήσει με συνωμοτικό ύφος τους τηλεθεατές, ότι η αρραβωνιαστικιά του ξαδέλφου του κουμπάρου της καθαρίστριας στο μέγαρο Μαξίμου, που ο δημοσιογράφος γνώρισε τυχαία το καλοκαίρι στην Ύδρα, του είπε εμπιστευτικά ότι έμαθε από την ανηψιά κάποιου αστυνομικού που υπηρετεί στην τροχαία της Κοζάνης, ότι ο κ. Παπανδρέου ζήτησε να του πάει ένας σερβιτόρος, στο γραφείο του, ένα ποτήρι νερό. Αυτή ήταν η είδηση και ακολουθούσαν οι πιο απίθανοι συνειρμοί. Για να ζητήσει ο Παπανδρέου νερό, εξηγούσε ο δημοσιογράφος, σημαίνει ότι δίψασε και στέγνωσε το στόμα του. Για να συμβαίνει αυτό, συμπέρανε ο δημοσιογράφος, σημαίνει ότι ο Παπανδρέου μιλάει πολλή ώρα στο τηλέφωνο προσπαθώντας να πείσει τον κ. Βενιζέλο να αναλάβει πρωθυπουργός. Άρα, κατέληγε ο δημοσιογράφος, οδεύουμε προς κυβέρνηση Βενιζέλου. Μόλις τελείωνε η «έκτακτη» είδηση, την σκυτάλη έπαιρναν οι μετέχοντες στην εκπομπή της «έκτακτης επικαιρότητας», που ανέλυαν με περισπούδαστο ύφος, τα καλά και τα κακά της κυβέρνησης Βενιζέλου.
Αλλά σε κάποιο άλλο κανάλι, κάποιος άλλος δημοσιογράφος εξηγούσε κάποιο άλλο, παρόμοιας αξιοπιστίας, σενάριο, σύμφωνα με το οποίο ο κ. Σαμαράς είχε προτείνει για πρωθυπουργό την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά στην υποψηφιότητα διαφωνούσε η κ. Άννα Βίσση, επειδή ζήλευε.
Ο «θεσμικός»
Με τούτα και με ΄κείνα φθάσαμε στο βράδυ της περασμένης Τετάρτης, όπου με διάγγελμά του προς τους ιθαγενείς, ο κ . Παπανδρέου ανήγγειλε με πανηγυρικό τρόπο την πρότασή του να εισηγηθεί ένα «θεσμικό» πρόσωπο, τον κ. Πετσάλνικο, ως πρωθυπουργό, στο συμβούλιο αρχηγών υπό τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Η αντίδραση των καναλιών ήταν άμεση. Αμέσως, σε εκπομπές «έκτακτης επικαιρότητας» σχημάτισαν τη νέα κυβέρνηση, η οποία όμως έμελλε να είναι βραχύβιος. Δεν έζησε περισσότερο από μια ώρα, όσο διήρκεσε και το συμβούλιο αρχηγών, που διεκόπη για άγνωστους λόγους, για να συνεχιστεί την επομένη το πρωΐ.
Μέχρι την στιγμή που έγραφα αυτές τις γραμμές, δεν είχε γίνει γνωστό το όνομα του νέου πρωθυπουργού. Και νομίζω ότι πλέον δεν έχει μεγάλη σημασία. Η νέα κυβέρνηση έχει ήδη υπονομευθεί και δεν είμαι καθόλου βέβαιος για την επιτυχία του έργου της. Όμως είμαι απόλυτα βέβαιος ότι τα πάντα, δυστυχώς, έχουν γελοιοποιηθεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Οι επιστολές της ντροπής και οι χειροκροτητές

Πριν λίγες ημέρες στην Βουλή, κατά την συζήτηση για την ψήφιση του επονείδιστου φορολογικού πολυνομοσχεδίου, οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ διάβηκαν και την τελευταία κόκκινη γραμμή του αυτοεξευτελισμού και της αναξιοπρέπειας.
Ο πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Τσίπρας, είχε ζητήσει κατ΄ επανάληψη στο παρελθόν, να κατατεθούν στην ολομέλεια οι επιστολές του πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου, κ. Βενιζέλου, που απηύθυναν προς την διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κ. Λαγκάρντ. Η κυβέρνηση κωλυσιεργούσε και ο κ. Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία κατά την ομιλία του στην ολομέλεια, να επαναλάβει το αίτημά του, μεμφόμενος παράλληλα την κυβέρνηση για την στάση της.
Και τότε ο παμμέγιστος σωτήρας της Ελλάδος, πρωθυπουργός Βενιζέλος, άστραψε και βρόντηξε. Κραδαίνοντας τις επιστολές ανέβηκε στο βήμα της Βουλής, κόλλησε στον τοίχο τον κ. Τσίπρα, λέγοντάς του ότι η κυβέρνηση δεν φοβάται τίποτα και δεν έχει να κρύψει τίποτα. Μίλησε ακόμα ο κ. Βενιζέλος για τζάμπα μάγκες και περήφανος για την επικοινωνιακή «νίκη» του, συνέχισε όπως το συνηθίζει, να ομιλεί ακατάπαυστα.
Οι επιστολές της ντροπής
Αλλά ποιο είναι το περιεχόμενο των επιστολών αυτών, που υπέγραψαν οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος; Με δύο λόγια, οι «ηγέτες» μας, με την ουρά κάτω από τα σκέλια, δηλώνουν πίστη και αφοσίωση στην κυρία Λαγκάρντ, και εγγυώνται με τις υπογραφές τους ότι θα εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει και ότι θα τιμήσουν προηγούμενες υπογραφές τους. Φανταστείτε λοιπόν σε τι υπόληψη έχει η τρόϊκα το Παπαβενιζελικό δίδυμο. Αλλά ο εξευτελισμός δεν σταματάει εδώ. Ο κ. Βενιζέλος με την επιστολή του προς την κ. Λαγκάρντ, ΠΡΟΕΞΟΦΛΕΙ ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα εγκρίνει και θα υπερψηφίσει στην Βουλή, όλα τα οικονομικά μέτρα που θα παρουσιάσει η κυβέρνηση, προκειμένου να επιτύχει του στόχους της οικονομικής πολιτικής, για το 2011 και 2012.
Έτσι λοιπόν το κυβερνητικό δίδυμο της Ελλάδος, για μια ακόμα φορά, έσκυψε τον τράχηλο, και υποσχέθηκε, με την υπογραφή του, ότι θα «συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις». Όμως το πανηγυράκι στην Βουλή, με την αμφιβόλου ποιότητας σκηνοθεσία, και η αποκάλυψη του ακριβούς περιεχομένου των επιστολών (αν και όλοι γνώριζαν, μέσες – άκρες, ότι με αυτές δίνανε «γην και ύδωρ» στους δανειστές μας), απέδειξε για μια φορά ακόμα, ότι οι κυβερνήτες μας δεν έχουν ούτε πολιτικούς ούτε ηθικούς φραγμούς. Μοναδικός στόχος τους είναι η, με κάθε τρόπο και έναντι οιουδήποτε τιμήματος παραμονή τους στην εξουσία.
Ο μόνιμος υποψήφιος
Με την παρουσίαση λοιπόν των επιστολών στο κοινοβούλιο και μάλιστα με θεατρινίστικο τρόπο, πίστεψε ο κ. Βενιζέλος ότι «έκανε την μούρη κρέας» των πολιτικών αντιπάλων του, ενώ ταυτόχρονα έδωσε την ευκαιρία στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να κατανοήσουν ότι ως μόνιμος και κατ΄ επάγγελμα υποψήφιος για την αρχηγία του κινήματος, έχει «κότσια». Όμως, οι επιστολές της ντροπής, απεκάλυψαν ακόμα ένα πολύ επικίνδυνο και λυπηρό φαινόμενο που αφορά στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Είχαν το θράσος, να χειροκροτήσουν τον κ. Βενιζέλο την στιγμή που τις παρουσίασε στην Βουλή. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια, ότι οι βουλευτές αυτοί δεν έχουν επίγνωση των καταστάσεων και των πραττομένων. Χειροκρότησαν τον άνθρωπο που εγγράφως διακήρυξε και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο, ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αποφασίζουν ως αγέλη, και δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση. Είναι ξεπεσμός να υπάρχουν άνθρωποι και μάλιστα βουλευτές, που χειροκροτούν αυτόν που καταργεί την συνείδηση και την αξιοπρέπειά τους. Είναι επικίνδυνο να αυτοκαταργείται το κοινοβούλιο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Βρυξέλλες - Βατερλώ, μισή ώρα δρόμος είναι περίπου...

Όταν έγραφα αυτές τις γραμμές, δεν ήταν γνωστό το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Βουλή, για την τύχη του φορολογικού πολυνομοσχεδίου. Βεβαίως κατά την ταπεινή γνώμη μου, λίγη αξία έχει αν θα υπερψηφισθεί ἤ όχι. Αν η νόθα κυβερνητική πλειοψηφία το εγκρίνει, η εφαρμογή του στην πράξη θα είναι προβληματική. Αν πάλι δεν βρεθούν 151 βουλευτές που θα το στηρίξουν, πράγμα μάλλον απίθανο, θα οδηγηθούμε σε πολιτικό πραξικόπημα, αφού η κυβέρνηση Παπανδρέου, γαντζωμένη στην εξουσία, θα αρνείται με διάφορα τεχνάσματα να την εγκαταλείψει. Εύχομαι να διαψευσθώ και στις δύο εκδοχές. Όμως ο μέχρι σήμερα βίος και πολιτεία του κ. Παπανδρέου, εργολάβου της σωτηρίας της πατρίδας μας, αλλά και του υπεργολάβου κ. Βενιζέλου, δείχνουν ξεκάθαρα ότι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία με κωδική ονομασία : «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Και δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την αποστολή τους, μέχρι να μας σώσουν για τα καλά και για πάντα.
Μόλις την περασμένη Τρίτη, ο κ. Παπανδρέου απευθυνόμενος στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε να εντυπωσιάσει, να καταπλήξει και τελικώς να πείσει τους κομματικά και συνειδησιακά πειθαρχημένους βουλευτές του, ότι είναι η μετενσάρκωση, σε ελληνοαμερικανική έκδοση, του Μεγάλου Ναπολέοντος. Μεταξύ άλλων είπε ο κ. Παπανδρέου : «Είμαστε με την Ελλάδα την πράσινη, την Ελλάδα της δικαιοσύνης, του αισθήματος Δικαίου, γιατί παλεύουμε με νόμους, από το φορολογικό νομοσχέδιο, μέχρι το πώς λειτουργεί η Δικαιοσύνη, τη διαφάνεια και τη «Διαύγεια» στο Δημόσιο, για να ξέρουμε ότι τα λεφτά του Ελληνικού λαού πιάνουν τόπο και ότι όλοι είναι σωστοί απέναντι στις υποχρεώσεις τους, ότι υπάρχει ευνομία και όχι ανομία. Υπάρχει Δημοκρατία και όχι αυθαιρεσία. Υπάρχει διαβούλευση, υπάρχει συζήτηση και όχι βία.»
Μαύρο χιούμορ
Ομολογώ ότι πρέπει να διαθέτει κάποιος υπερανεπτυγμένη την αίσθηση του μαύρου χιούμορ, για να μπορέσει με 72 λέξεις όλες κι΄ όλες, να χλευάσει τους ακροατές του, αλλά και να αυτοσαρκασθεί. Ο κ. Παπανδρέου το τόλμησε. Και πέτυχε.
Στην συνέχεια, ακολουθώντας την παλιά και γνωστή μέθοδο για να συσπειρώσει την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, κατονόμασε ως νέους «εχθρούς» της κυβέρνησής του, επομένως και της Ελλάδος, τους δικαστικούς, και τον τηλεοπτικό σταθμό ALTER.
Ακολούθως, αφού έκανε σύντομες αναφορές στους Καποδίστρια, Τρικούπη, Βενιζέλο (τον Ελευθέριο εννοείται και όχι τον Ευάγγελο), και σε άλλους, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τύχη της Ελλάδος, της Ευρώπης, της υφηλίου ενδεχομένως, βρίσκεται στα χέρια των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Αν ψηφίσουν, όπως ισχυρίστηκε, το φορολογικό πολυνομοσχέδιο όλα θα πάνε καλά. Θα του δώσουν, είπε, δύναμη να διαπραγματευθεί ξανά το μέλλον της Ελλάδος.
Και ο κ. Παπανδρέου κατέληξε με την επική φράση : «Θα δώσουμε τη μάχη και θα την κερδίσουμε».
Ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται ήδη στις Βρυξέλλες για να του ανακοινώσουν οι τροϊκανοί ηγέτες τις νέες εντολές τους. Ο νεόκοπος Μέγας Ναπολέων της Ελλάδος, βρίσκεται στις Βρυξέλλες για να φαντασιωθεί ότι θα δώσει κάποια μάχη και ότι θα την κερδίσει. Προσοχή Γεώργιε, εκεί λίγο πιο έξω από τις Βρυξέλλες, μισή ώρα δρόμος είναι περίπου, βρίσκεται το Βατερλώ. Εκεί έδωσε την μάχη ένας άλλος Μέγας Ναπολέων. Και σίγουρα ξέρεις τι απέγινε..
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Όλοι έχουμε ακούσει και έχουμε διαβάσει ιστορίες και φήμες σχετικές με το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας».
Το πρωΐ της Τρίτης, 17 Αυγούστου 1943, το αντιτορπιλικό του πολεμικού Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών, DE173 (Έλντριτζ), ξεκίνησε από το λιμάνι Νιούαρκ της Φιλαδέλφειας με προορισμό το Μπρούκλιν έχοντας πάνω του τέσσερα μεγάλα πηνία. Το ένα ήταν στη πρύμη, το άλλο στη πλώρη και δύο ενδιάμεσα. Ήταν πλήρως επανδρωμένο και εξοπλισμένο. Εκείνο το πρωϊνό της Τρίτης, άρχισε ένα μυστηριώδες και αμφιλεγόμενο πείραμα, που είχε ως σκοπό, όχι μόνο να κάνει το πλοίο αόρατο στα ραντάρ (μικροκύματα), αλλά και στους ανθρώπους (ορατό φάσμα). Το αποτέλεσμα του πειράματος δεν ήταν ικανοποιητικό και έτσι επαναλήφθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με καταγεγραμμένες αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων, αλλά και μελών του πληρώματος, το Έλντριτζ, όχι μόνο «εξαφανίστηκε» από το λιμάνι του Νιούαρκ της Φιλαδέλφειας, αλλά εμφανίστηκε μετά από λίγα δευτερόλεπτα, στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια που βρίσκεται σε απόσταση 320 χιλιομέτρων. Την αιφνίδια εμφάνιση «μέσα σε πράσινη ομίχλη», του αντιτορπιλικού Έλντριτζ στο Νόρφολκ, επιβεβαίωσαν και τα μέλη του πληρώματος του εμπορικού πλοίου SS Andrew Furuseth.
Αν και επισήμως δεν έχουν, μέχρι σήμερα, γίνει γνωστές από την αμερικανική κυβέρνηση, οι λεπτομέρειες και τα αποτελέσματα του πειράματος, όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα, κάνουν λόγο, άλλοι για πείραμα τηλεμεταφοράς, άλλοι για οπτική εξαφάνιση κι άλλοι για χωροχρονική μετακίνηση. Σε κάθε περίπτωση έχει επιβεβαιωθεί, ότι τα μέλη του πληρώματος του αντιτορπιλικού Έλντριτζ, αμέσως μετά το πείραμα, παρουσίασαν για κάποιο ανεξήγητο λόγο, βαριά ψυχικά νοσήματα.
Ο διακτινισμός των Ελλήνων
Και ενώ αυτά συνέβησαν πριν 68 χρόνια στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, στην χώρα μας, η κυβέρνηση του αντιπροέδρου κ. Βενιζέλου, αποφάσισε πριν δύο χρόνια, να επαναλάβει το πείραμα με το πλοίο «Ελλάς». Από τον Οκτώβριο του 2009, προσπαθούν με πείσμα να εξαφανίσουν το πλοίο και να διακτινίσουν τους επιβάτες του στο παρελθόν. Περισσότερες λεπτομέρειες του ελληνικού πειράματος απεκάλυψε ο κ. Βενιζέλος, που δήλωσε πριν λίγες ημέρες ότι θα επιστρέψουμε στο 2004 και όχι στο 1960, χωρίς πάντως να διευκρινίσει αν το ταξίδι των Ελλήνων πολιτών στο ένδοξο παρελθόν του 2004, θα είναι πριν ἤ μετά τους ολυμπιακούς αγώνες.
Εύχομαι το «πείραμα της Ελλάδος» να στεφθεί από πλήρη αποτυχία και οι υπεύθυνοι να τιμωρηθούν. Οφείλω όμως να προσθέσω ορισμένα «κοινά» στοιχεία μεταξύ των δύο πειραμάτων, που τράβηξαν την προσοχή μου και μπορώ να τα χαρακτηρίσω ως «διαβολικές συμπτώσεις».
--Το αντιτορπιλικό DE173 (Έλντριτζ), παραχωρήθηκε από τους αμερικανούς στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό το 1951. Μετονομάσθηκε ΛΕΩΝ D-54, και παρέμεινε σε ενεργό υπηρεσία μέχρι το 1992. Το 1999 πουλήθηκε για σκραπ, σε διαλυτήριο πλοίων, στον Πειραιά.
--Μετά το πείραμα, το πλήρωμα του Έλντριτζ παρουσίασε ψυχικά προβλήματα. Το πλήρωμα της Ελλάδος παρουσιάζει εδώ και ένα χρόνο εμφανή σημάδια κατάθλιψης.
--Το ψευδώνυμο του υπευθύνου του πειράματος της Φιλαδελφείας ήταν Dr. Ράϊνχάρτ. Το επώνυμο του υπευθύνου του πειράματος της Ελλάδος είναι Ράϊχενμπαχ.
--Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, κατά την διάρκεια των πειραμάτων, το αντιτορπιλικό Έλντριτζ καλυπτόταν από μια πράσινη ομίχλη. Η Ελλάς εδώ και καιρό, όσο διαρκεί το πείραμα, καλύπτεται από έναν πράσινο μπουχό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Το σκυλολόϊ

Την περασμένη Τρίτη 4 Οκτωβρίου, στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER, στις 11 το πρωΐ , κατά την διάρκεια της εκπομπής «εδώ και τώρα», μεταδόθηκε η είδηση, ότι αλλοδαποί που ζούν στην χώρα μας, σε συνθήκες εξαθλίωσης, πιάνουν αδέσποτα σκυλιά, τα σφάζουν και τα τρώνε. Ίσως κάποιοι σπεύσουν να πουν ότι σε ορισμένες χώρες, όπως η Κίνα, το κρέας του σκύλου περιλαμβάνεται στις γαστρονομικές συνήθειες των κατοίκων της. Στην ίδια χώρα επίσης, τα φίδια, οι σκορπιοί, τα ποντίκια και διάφορα έντομα είναι εκλεκτοί μεζέδες. Περί ορέξεως ουδείς λόγος. Οφείλω όμως να επισημάνω ότι στην Ινδία η αγελάδα είναι «ιερό ζώο» και συνεπώς το κρέας της δεν προσφέρεται προς βρώση, ενώ το χοιρινό κρέας είναι απαγορευμένο για τους μουσουλμάνους.
Επειδή δεν είναι στις προθέσεις μου να σχολιάσω ἤ να κρίνω τις γαστρονομικές συνήθειες των λαών της οικουμένης, ας επιστρέψουμε στην χώρα μας. Για εμάς τους Έλληνες αλλά και για τη συντριπτική πλειονότητα των λαών της γής, ο σκύλος είναι κατοικίδιο ζώο, και στις περισσότερες περιπτώσεις θεωρείται ως μέλος της οικογενείας.
Το να υπάρχουν λοιπόν αλλοδαποί, έστω εξαθλιωμένοι και πεινασμένοι, που καταβροχθίζουν σκύλους, είναι ένας βαρβαρισμός για τα ήθη και έθιμα των Ελλήνων.
Μπορεί την περίοδο της κατοχής να είχε μειωθεί δραστικά ο πληθυσμός των σκύλων στην Ελλάδα, αλλά σε καμία περίπτωση οι Έλληνες δεν έτρωγαν σκυλιά, έστω και αν πέθαιναν από την πείνα. Τα πιστά τετράποδα πέθαιναν και αυτά από την πείνα.
Ανησυχώ
Υπάρχει κάτι με την υπόθεση των σκύλων που με ανησυχεί. Θυμάμαι, στις αρχές του 2010, τον τότε υφυπουργό προστασίας του πολίτη, ανεκδιήγητο πολυπολιτισμικό κ. Βούγια, που είχε δηλώσει ότι πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με τους διαφόρους αλλοδαπούς. Και για να δώσει μια «πνευματώδη», κατά την κρίση του, έμφαση στις πολυπολιτισμικές αναζητήσεις του, είχε προσθέσει ότι πρέπει να μάθουμε τα ήθη και έθιμά τους, αλλά και να συνηθίσουμε στις μυρωδιές τους…
Αυτές λοιπόν τις μυρωδιές, τα ήθη και έθιμα, οι Έλληνες πολίτες δεν αδυνατούν απλώς να συνηθίσουν, αρνούνται κατηγορηματικά να ανεχθούν. Πέρα από κάθε επιδερμική επίκληση φιλοζωϊκών αισθημάτων, το κυρίαρχο ζήτημα που τίθεται εν προκειμένω, είναι οι πολιτιστικές και πολιτισμικές παρακαταθήκες των ελλήνων. Δεν θα αλλοτριωθεί ο Έλληνας πολίτης, ούτε θα πουλήσει την ψυχή του στον διάβολο, στο όνομα κάποιας χαοτικής πολυπολιτισμικότητας.
Βεβαίως υπάρχουν κάποιοι που είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν ακόμα και με τον διάβολο, όπως η υπουργός (εθνικής) παιδείας, φωτοτυπιών και θρησκευμάτων (αλήθεια τι ειρωνεία), η κ. Διαμαντοπούλου, για να σώσουν την Ελλάδα. Όμως κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, ο εξαποδώ δεν βοήθησε ούτε τον Βούγια, ούτε την Διαμαντοπούλου.
Η χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, χάνει σταθερά ένα-ένα όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν την δομή ενός ανεξάρτητου και περήφανου κράτους.
Οι έλληνες πολίτες γίνονται καθημερινά, μάρτυρες της ανικανότητας και των σκυλοκαβγάδων των ανθρώπων που υποτίθεται ότι πρίν δύο χρόνια θα έσωναν τον ελληνικό Τιτανικό και σήμερα τον κατάντησαν σκυλοπνίχτη.
Οι έλληνες πολίτες ζούν πλέον σε μια πολιτεία, που δεν γνωρίζει το σκυλί τον αφέντη του.
Οι έλληνες πολίτες δούλευαν σαν τα σκυλιά και το μόνο που βιώνουν σήμερα είναι μια σκυλίσια ζωή.
Όμως η κοροϊδία τέλειωσε. Ο έλληνας πολίτης δεν θα πάει σαν το σκυλί στ΄ αμπέλι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Για πολλοστή τελευταία φορά, ψήφισαν ΝΑΙ και σωθήκαμε…

Πάει λοιπόν, πέρασε και αυτή η αγωνία μας. Οι 155 αντρειωμένοι εκπρόσωποι του λαού, δεν κιότεψαν. Οι 154 τιτάνες της κυνερνητικής πλειοψηφίας που στηρίζουν την εθνική κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, δεν δίστασαν. Οι 155 σωτήρες του Έθνους, με υψηλό φρόνημα, ως ένας άνθρωπος, ως μία ψυχή, ψήφισαν ΝΑΙ και με τα δύο χέρια, για την σωτηρία της πατρίδος. Η ύπαρξή μας, ως Έθνους, ως λαού, κρεμόταν από μία χάρτινη κλωστή, από τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Ευτυχώς δεν υπήρξαν απώλειες. Ευτυχώς, για μία φορά ακόμα, μας έσωσαν.
Τις προηγούμενες ημέρες είχε γίνει γνωστό ότι οι δανειστές μας, ζήτησαν από τον αντιπροεδρεύοντα πρωθυπουργό, να δεσμευθεί εκ νέου, με γραπτή δήλωση, ότι θα εφαρμόσει όλα όσα έχει ήδη δεσμευθεί γραπτώς να εφαρμόσει με το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο. Και σα να μην αρκούσε στους δανειστές μας η δήλωση με την υπογραφή Βενιζέλου, απαίτησαν και μια επιστολή-δήλωση από τον πρωταγωνιστή της τραγωδίας της σύγχρονης Ελλάδος. Ζήτησαν από τον κ. Παπανδρέου να κάνει μια έγγραφη δήλωση πολιτικής δεσμεύσεως, ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει τις μελλούμενες αποφάσεις της κυβερνήσεως, όποιες και να είναι αυτές !!!
Το θέατρο του παραλόγου, με πρωταγωνιστές τον κυβερνητικό θίασο και σενάριο που πλέκεται γύρω από την αναξιοπιστία της κυβερνήσεως, τον πλήρη εξευτελισμό των πολιτών, αλλά και της λειτουργίας των θεσμών και του κοινοβουλίου.
Τελευταία φορά…
Διάφοροι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, κάθε τρείς και λίγο εμφανίζονται στα τηλεπαράθυρα και «σηκώνουν» την σημαία της διαφωνίας και των επιφυλάξεων για τα διάφορα σατανικά, ληστρικά μέτρα που εμπνέονται και παρουσιάζουν κάθε τρείς μήνες, λίγο πριν την εκταμίευση κάποιας δόσης δανείου, εκεί στο υπουργείο των οικονομικών.
Και ακολουθεί ο πλήρης αυτοεξευτελισμός τους, όταν με διάφορες δικαιολογίες του τύπου, νυν υπέρ πάντων ο αγών κλπ, και μόνιμη επωδό «είναι η τελευταία φορά», στηρίζουν την κυβέρνηση και τον τιτάνιο αγώνα της για την διάλυση της χώρας.
Επειδή δεν περιμένω λοιπόν μεταβολή στην πολιτική και κοινοβουλευτική συμπεριφορά τους στο μέλλον, νομίζω ότι θα ήταν μάταιο να προσπαθήσω να πείσω τους στυλοβάτες του κυβερνητικού έργου, πως μετά την επιστολή - δήλωση του κ. Παπανδρέου προς τους δανειστές μας, για την εκ προοιμίου αγεληδόν συναίνεση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, σε όλες τις κυβερνητικές αποφάσεις, τίθεται θέμα προσωπικής ηθικής και αξιοπρεπείας. Τα παραμύθια περί δημοκρατίας και ψήφου κατά συνείδηση, τα παραμερίζω.
Να σωθούμε από τους σωτήρες..
Θεωρώ όμως υποχρέωσή μου να τους υπενθυμίσω ότι είναι βέβαιο, πως η επανειλημμένη επίκληση, εδώ και ένα χρόνο, σε πάμπολλες ψηφοφορίες, του ψέματος της «τελευταίας φοράς», τους φέρνει νομοτελειακά, όλο και πιο κοντά στην αλήθεια της «τελευταίας φοράς» που θα διαβούν το κατώφλι του ελληνικού κοινοβουλίου. Ευτυχώς θα είναι μικρό το κακό, τόσο γι΄ αυτούς, όσο και για τους πολίτες. Για αυτούς το κακό θα είναι μικρό, αφού όπως κατ΄ επανάληψη έχουν δηλώσει, δεν τους ενδιαφέρει το πολιτικό μέλλον τους, αρκεί να «σωθεί» ο τόπος. Όσο για εμάς τους πολίτες, μετά το μεγάλο κακό και την βλάβη που μας προξενούν συνεχώς με την ψήφο τους, φαντάζει μάλλον ως ανακούφιση η προοπτική της απουσίας τους από την σύνθεση της επομένης βουλής.
Σε κάθε περίπτωση όμως όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Αυτοί επειδή μας «έσωσαν» και εμείς επειδή θα έχουμε σωθεί από αυτούς…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Η τελευταία ΔΕΗ.. ση του απελπισμένου

Συμπληρώνονται σε λίγες ημέρες δύο χρόνια από την αποφράδα ημέρα της αναρρίχησης των βαρβάρων του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Δεν έχει νόημα να αναφερθώ στην δημαγωγική προεκλογική ρητορεία και ενσυνείδητη εξαπάτηση των ψηφοφόρων από τον κ. Παπανδρέου. Κάθε ημέρα, έρχονται στο φως της δημοσιότητος στοιχεία, από τα οποία αποδεικνύεται, ότι οι έλληνες πολίτες έπεσαν θύματα της παπανδρεϊκής βουλιμίας για εξουσία. Ενώ υποσχόταν να μετατρέψει την Ελλάδα σε Δανία του νότου, παραλλήλως συνομιλούσε με τον κ. Στρός Καν, για την υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνές νομισματικό Ταμείο. Ενώ υποσχόταν κοινωνική ευαισθησία, επέδειξε κοινωνική κτηνωδία. Ενώ υποσχόταν αξιοπρέπεια, καταντήσαμε το κλωτσοσκούφι της οικουμένης. Ενώ μας υποσχόταν να ζήσουμε σε μία Δανία του νότου, ζούμε στην Ζιμπάμπουε του βορά.
Νεφελίμ και Χατζηπετρής
Όλα τα μέτρα που επινόησαν μέσα σε δύο χρόνια, με το πρόσχημα της σωτηρίας του τόπου από την χρεωκοπία, είναι προφανές ότι δεν απέδωσαν. Όμως είναι ντροπή για άνδρες που φοράνε παντελόνια, να προσπαθούν με βλακώδη ψέμματα και δικαιολογίες που ούτε πίθηκος με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης θα πίστευε, να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία. Είναι όνειδος για πολιτικούς άνδρες, να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και να επιρρίπτουν το φταίξιμο, στους πολίτες, στους ευρωπαίους, στους ακαδημαϊκούς, στους ποδοσφαιριστές, στους βατραχανθρώπους, στους νεφελίμ και στον Χατζηπετρή. Τα γεγονότα και η παρακμή της χώρας, αποδεικνύουν την εξοργιστική ανικανότητά τους να διαχειριστούν, έστω και υποτυπωδώς, την καθημερινότητα. Βεβαίως ούτε κατά διάνοια μπορεί να γίνει λόγος για διακυβέρνηση της χρεωκοπημένης πλέον από πάσης απόψεως, Ελλάδος. Ενδεικτικώς και μόνον θέλω να θυμίσω ότι μέχρι την λήψη της πέμπτης δόσεως, το σκηνικό στο οποίο αυτοσχεδιάζει ο κυβερνητικός θίασος, ήθελε να κάνει διαγγέλματα της πλάκας, με δακρύβρεχτο περιεχόμενο, ο πρωταγωνιστής Παπανδρέου. Το θέαμα κούρασε και αηδίασε. Σκέφθηκαν λοιπόν να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο ο γκέστ σταρ Βενιζέλος. Ακατάπαυστη αερολογία, ατέλειωτοι μονόλογοι, χωρίς περιεχόμενο, γεμάτοι ψέμματα.
η ΔΕΗ…ση
Θυμηθείτε μόνο, ότι ο πολύς αντιπρόεδρος, με την ιδιότητά του ως υπουργού οικονομικών, πριν δύο μήνες διερρήγνυε τα ιμάτιά του και μας διαβεβαίωνε ότι δεν θα επιβληθεί νέο χαράτσι στα ακίνητα. Και σήμερα ήλθε το χαράτσι στα ακίνητα με τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Θυμηθείτε ότι ο ίδιος άνθρωπος, την ημέρα που έφυγε η τρόϊκα από το γραφείο του, χτυπώντας με δύναμη την πόρτα, έδωσε συνέντευξη τύπου, όπου μιλώντας για μισή ώρα περίπου, προσπάθησε να μας πείσει ότι η αποχώρηση ήταν συμφωνημένη. Μας διαβεβαίωνε επίσης ότι η αποχώρηση ήταν στο πρόγραμμα, όπως και η επιστροφή της στις 14 Σεπτεμβρίου. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος, εμφανίζεται σχεδόν κάθε μέρα στα κανάλια και με ακατάσχετη λογοδιάρροια, μας απειλεί ότι θα ζήσουμε κολασμένους μήνες. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος, που από καθηγητής του συνταγματικού δικαίου, κατάντησε «αγορανομικός υπεύθυνος» του μπάχαλου που ονομάζεται κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος, που ως αντικαταστάτης του Παπακωνσταντίνου, απέδειξε ότι ο εχθρός του χειρότερου είναι το χείριστο. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος, που με την πρόφαση ότι θέλει να βάλλει πάτο στο βαρέλι, έριξε την οικονομία, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια της χώρας, σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο. Τώρα το μόνο που του μένει για να σωθεί, είναι οι προσευχές και οι ΔΕΗσεις. Από την ΔΕΗ ας μην περιμένει σωτηρία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΦΡΑΧΤΗ

Πολλά έχουν δεί τα μάτια μου, και συνήθως δεν μου προκαλούν έκπληξη ἤ περιέργεια, οι πράξεις αλλά και οι αντιδράσεις των ανθρώπων. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Μία τέτοια εξαίρεση ήταν και η πολεμική επιχείρηση που σχεδιάστηκε από τους αρμοδίους, για την προστασία  του κ. Παπανδρέου στην Θεσσαλονίκη,  με την ευκαιρία της επισκέψεώς του, στην  Διεθνή Έκθεση. Τελικώς ο πρωθυπουργός  επισκέφθηκε την συμπρωτεύουσα, αλλά όχι την Διεθνή Έκθεση, η οποία μόνον κατ΄ ευφημισμό φέρει πλέον τον τίτλο «Διεθνής». Αυτό όμως είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία, με την οποία ίσως ασχοληθώ κάποια άλλη φορά.      
Ο κ. Παπανδρέου μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη με όλο το υπουργικό συμβούλιο, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις λόγω λιτότητος, φρόντισε όμως να μεταφέρει στην συμπρωτεύουσα και την παθογένεια του συστήματός του. Ανικανότητα, φαυλότητα, αναλγησία, αστυνομικό κράτος και τον… φράχτη, βεβαίως βεβαίως. Αχ, αυτός ο φράχτης, που συνιστά όνειδος για την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, που παραμένει όμως στην εξουσία  με αντιδημοκρατικές πρακτικές και μεθόδους. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, που εμποδίζονται οι πολίτες να πλησιάζουν το ναό της Δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο, με την ύψωση ενός σιδερένιου τείχους, ενός φράχτη.
Σε ότι αφορά τώρα, στην πολιτική παρουσία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, την ομιλία του προς τις παραγωγικές τάξεις και την συνέντευξη τύπου, ας μου επιτραπεί αντί σχολίου να μνημονεύσω τους στίχους του Θεσσαλονικιού, Ντίνου Χριστιανόπουλου :
θυσίασα τὸν ὕπνο μου κυρία
γιὰ νὰ διαβάσω τὰ ποιήματά σας
κι ἐκεῖνα μ᾿ ἀποκοίμησαν
Χιλιάδες αστυνομικοί, πεζοπόρα τμήματα, δικυκλιστές, βατραχάνθρωποι, πυροσβέστες, μόνο το ιππικό έλειπε, και ο φράχτης, βρέθηκαν στην Θεσσαλονίκη για να μπορέσει ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του να ανακοινώσουν στους πτωχευμένους Έλληνες την επιβολή ενός ακόμα ανήθικου και αντισυνταγματικού φόρου.

Μια πρόταση

Τελικώς, λεφτά δεν υπάρχουν, και μέσα  στο πνεύμα της κυβερνητικής λιτότητας,  καταργήθηκαν όπως θυμάστε, τα «περιττά» έξοδα των παρελάσεων στις εθνικές επετείους. Όμως να που βρέθηκαν, για να καλυφθούν τα έξοδα για την «παρέλαση» στην Θεσσαλονίκη εκατοντάδων αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών της αστυνομίας, που ήρθαν για τον σκοπό αυτό, από όλα τα μέρη της Ελλάδος.  Για την ιστορία, πρέπει να αναφέρω ότι η  επιχείρηση «προστατεύοντας τον πρωθυπουργό», κόστισε στους στερημένους Έλληνες πολίτες, περίπου δύο εκατομμύρια ευρώ.
Η Θεσσαλονίκη θύμιζε, τις ημέρες που βρισκόταν εκεί ο κ. Παπανδρέου, άλλες, παλιές εποχές.
Σκέπτομαι λοιπόν, αντί της 26^ης Οκτωβρίου, να γίνεται στην Θεσσαλονίκη η παρέλαση των πεζοπόρων και μηχανοκινήτων μονάδων, στρατού, αστυνομίας, πυροσβεστικής, λιμενικού κλπ,  την ημέρα τελέσεως των εγκαινίων της Διεθνούς Εκθέσεως. Με τον τρόπο αυτό θα ξαναζήσει η Θεσσαλονίκη την, ουσιαστικώς υποβαθμισμένη,  παρέλαση της 26^ης Οκτωβρίου, σε όλο της το μεγαλείο, και δεν θα δημιουργηθούν επιπλέον έξοδα, μιας και λεφτά υπάρχουν μόνον για την εξυπηρέτηση των κυβερνητικών αναγκών. Η πρότασή μου όμως έχει και ένα «αδύνατο» σημείο. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι του χρόνου, πρώτα ο Θεός, θα χρειαστεί να μετακομίσει πάλι ο φράχτης και οι λεγεώνες των δυνάμεων ασφαλείας στην Θεσσαλονίκη, μιας και η λαοπρόβλητη κυβέρνησή μας θα έχει περιοριστεί σε άλλα καθήκοντα. Εκείνα της αντιπολιτεύσεως, ελπίζω δε της ήσσονος.  Η ιστορία μας έχει διδάξει πως μια κυβέρνηση δεν μπορεί  να παραμένει στην εξουσία κρυπτομένη και προστατευόμενη από μεραρχίες αστυνομικών δυνάμεων και σιδερένιους φράχτες. Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα αποτελέσει εξαίρεση.  

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ : ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΑΙΡΝΕ ΜΠΡΟΣ Η ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

Σε λιγώτερο από ένα μήνα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κλείνει δύο χρόνια, από την δόλια αναρρίχηση της στην εξουσία. Ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται σήμερα στην Θεσσαλονίκη, με την ευκαιρία της διεθνούς εκθέσεως, συνοδευόμενος από μεραρχίες πεζοπόρων τμημάτων της αστυνομίας, ουλαμούς πλωτών μέσων του Λιμενικού Σώματος στον Θερμαϊκό, καθώς επίσης και από οχήματα της πυροσβεστικής και της αστυνομίας. Ο λόγος της στρατιωτικής επιχειρήσεως προστασίας του πρωθυπουργού, με κωδική ονομασία «Μπένι», είναι για να εμποδιστούν οι πολίτες να πλησιάσουν τον λαοπρόβλητο ηγέτη και να του εκφράσουν την αγάπη και την στήριξή τους, στο τιτάνιο έργο σωτηρίας της χώρας, στο οποίο έχει επιδοθεί η κυβέρνησή του, εδώ και δύο χρόνια.
Βεβαίως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, υπήρξαν και ορισμένες αστοχίες του κυβερνητικού έργου, που δυσκόλεψαν το έργο του πρωθυπουργού. Προσπάθησα πολύ να βρω τις αιτίες που οδήγησαν στις αστοχίες και καθυστερήσεις του κυβερνητικού έργου. Ομολογώ ότι δεν ήταν εύκολο. Όμως σήμερα με υπερηφάνεια αποκαλύπτω τον λόγο για τον οποίο, η κ. Μέρκελ μας τράβηξε το αυτί, και γιατί η τρόϊκα έφυγε θυμωμένη από το γραφείο του κ. Βενιζέλου, φροντίζοντας μάλιστα να βροντήξει την πόρτα βγαίνοντας.
Η αποκάλυψη
Στις 2 Δεκεμβρίου 2010, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως (Α΄ 204), η σύσταση Διυπουργικής Επιτροπής Στρατηγικών Επενδύσεων (ΔΕΣΕ), στην οποία μετείχαν, ως Πρόεδρος, ο Υπουργός Επικρατείας και ως μέλη οι Υπουργοί Οικονομικών, Εξωτερικών, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Πολιτισμού και Τουρισμού.
Στις 9 Αυγούστου 2011, οκτώ μήνες αργότερα, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως (Α΄ 177), η ανασύνθεση της Διυπουργικής Επιτροπής Στρατηγικών Επενδύσεων (Δ.Ε.Σ.Ε.), στην οποία μετείχαν, ως Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών και ως μέλη οι Υπουργοί Εξωτερικών, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Πολιτισμού και Τουρισμού, ο Αναπληρωτής Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας αρμόδιος για τα θέματα Στρατηγικών Επενδύσεων, κλπ.
Στις 5 Σεπτεμβρίου 2011, είκοσι επτά ημέρες αργότερα, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως (Α΄ 190), η ανασύνθεση της Διυπουργικής Επιτροπής Στρατηγικών Επενδύσεων (Δ.Ε.Σ.Ε.), στην οποία μετέχουν, ως Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών και ως μέλη ο Υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, ο οποίος και αναπληρώνει τον Πρόεδρο και οι Υπουργοί Εξωτερικών, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και
Κλιματικής Αλλαγής, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Πολιτισμού και Τουρισμού, κλπ.
Ιδού λοιπόν τι έλειπε και η ανάπτυξη στην χώρα μας έχει καθυστερήσει τόσο πολύ. Εύχομαι λοιπόν, η τρίτη ανασύνθεση να είναι και η φαρμακερή. Ευτυχώς που επενέβη για τρίτη φορά ο Μέγας Τιμονιέρης (ο πρωθυπουργός ντε) και η ανάπτυξη άρχισε να ανθίζει...
Όμως για να κρατήσω και μια «πισινή», έψαξα και μέχρι την ώρα που έγραφα το κείμενο αυτό, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου νεώτερη ανασύνθεση της επιτροπής ΔΕΣΕ.
Δέσε ψηλά κι΄ αγνάντευε…
Όπως προκύπτει λοιπόν από τα επίσημα στοιχεία, για να «γεννήσει» ο κ. Παπανδρέου μια επιτροπή, χρειάστηκαν και είναι φυσιολογικό, εννέα μήνες. Εκείνο που δεν είναι φυσιολογικό και που ξεπερνάει την φαντασία κάθε συγγραφέα κειμένων επιθεώρησης, αλλά και την μαιευτική, είναι ότι στο ίδιο διάστημα, ο κ. Παπανδρέου είχε και δύο «αποβολές».
Έχοντας υπ΄ όψη τα όσα συνέβησαν με την επιτροπή ΔΕΣΕ, αλλά και τις εξαγγελίες του πρωθυπουργεύοντος αντιπροέδρου και υπουργού οικονομικών και προέδρου της επιτροπής ΔΕΣΕ, έχω κάθε δικαίωμα, να σκεφθώ: ΔΕΣΕ ψηλά κι΄ αγνάντευε…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Ο ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΣ ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η πρωτοβουλία του κ. Λοβέρδου, να προτείνει στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, αλλά και σε άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους, να γίνουν δωρητές οργάνων, παρατηρήθηκαν οι πρώτες χλιαρές αντιδράσεις. Όμως, μόλις οι πολίτες πληροφορήθηκαν μέσω των ΜΜΕ, ότι ο υπουργός υγείας σοβαρολογούσε, και μάλιστα ότι θα δώσει στους εν ΠΑΣΟΚ συναδέλφους του, να συμπληρώσουν τα σχετικά έντυπα, οι έλληνες πολίτες πανικοβλήθηκαν. Ήδη δημιουργήθηκαν πολλές ομάδες στο facebook με ποικίλες ονομασίες. «Δεν θέλουμε τα όργανά σας», «να τα βάλετε εκεί που ξέρετε», είναι μερικές από τις χαρακτηριστικές ονομασίες τους.
Η αναγγελία του κ. Λοβέρδου, για την προσφορά του υπουργικού συμβουλίου, είναι μια χοντροκομμένη επικοινωνιακή ανοησία.
Όσο η παρούσα κυβέρνηση είναι πολιτικά ζωντανή, θα ήταν προτιμώτερο να ασχολείται σοβαρά με την υγεία των πολιτών, παρά με φαιδρές μιντιακές διακηρύξεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Διακηρύξεις που προκαλούν θυμηδία και οργή στους πολίτες, όταν από την μία μεριά ο υπουργός υγείας μειώνει την ποιότητα και ποσότητα των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας, και από την άλλη φροντίζει να θολώνει τα νερά, όπως ακριβώς κάνει και η σουπιά με το μελάνι. Αφήνει το μελάνι της η σουπιά για να γλυτώσει από τους διώκτες της. Προκαλεί ο κ. Λοβέρδος να χυθεί μελάνι από τον τύπο που θα ασχοληθεί με την «πρωτοβουλία» του, για να καλύψει τις αδυναμίες του συστήματος υγείας και την διάλυση του κράτους προνοίας. Όταν η χώρα έχει χρεωκοπήσει ηθικά, πολιτικά, οικονομικά, είναι τουλάχιστο γραφικό να ασχολούνται οι υπουργοί με την τύχη των οργάνων τους, όταν θα μετοικήσουν εις τας αιωνίους μονάς.
Διαφορετικές προσεγγίσεις
Πέραν όμως της επικοινωνιακής πολιτικής, υπάρχει και η πολιτική αξιοπρέπεια και σοβαρότητα. Δεν θέλω να ασχοληθώ με την ουσία του ζητήματος της δωρεάς οργάνων. Η προσέγγιση κάθε πολίτη είναι διαφορετική, αφού είναι πολλοί και οι παράγοντες που την καθορίζουν. Φιλοσοφική θεώρηση, δοξασίες, θρησκευτικό συναίσθημα, κλπ. Η κυβέρνηση παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις της περί διαβουλεύσεως, θέσπισε με αυθαίρετο τρόπο την δωρεά οργάνων, μετερχομένη δικολαβικά τερτίπια. Όπως ακριβώς κάνουν διάφορες εταιρείες που πωλούν ασφαλιστήρια ἤ σκεύη μαγειρικής. Στέλνουν στο σπίτι του υποψηφίου πελάτη τα προϊόντα τους και στα έγγραφα που τα συνοδεύουν αναφέρεται με «ψιλά γράμματα» ότι αν δεν τα επιστέψει ο πελάτης –θύμα εντός δέκα ημερών, τεκμαίρεται η πρόθεσή του να τα αγοράσει. Έτσι ακριβώς αντιμετώπισε η κυβέρνηση και το σοβαρό θέμα της δωρεάς οργάνων.
Εφ΄ όσον όμως, αυτή ήταν η περίεργη νομοθετική προσέγγιση της δωρεάς οργάνων, είναι απορίας άξιον σε τι χρησιμεύει η φιέστα της υπογραφής από το υπουργικό συμβούλιο διαφόρων δηλώσεων και άλλων εγγράφων, ότι οι κυβερνήτες μας θα είναι δωρητές οργάνων;
Επαναβεβαίωση των έτσι κι αλλιώς θεσπισμένων διατάξεων, που αναπόφευκτα οδηγεί στην αμφισβήτηση του νομικού πλαισίου ἤ ακόμα μια ευκαιρία για τηλεοπτικό και επικοινωνιακό φανφαρονισμό που αναπόφευκτα οδηγεί στην αμφισβήτηση της σοβαρότητας των κυβερνώντων;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ;;

Σε λίγες εβδομάδες θα εισαχθεί για ψήφιση στο Κοινοβούλιο, το νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά. Η φιλοσοφία του νομοσχεδίου στηρίζεται στην πεπαλαιωμένη αντίληψη, της δεκαετίας του ΄70, για την ελευθερία της αυτοπροσβολής, δηλαδή στην ελευθερία του ατόμου να βλάπτει τον εαυτό του.
Με το παραπάνω σκεπτικό, θα επιτραπεί δια νόμου η ελεύθερη χρήση ΚΑΘΕ είδους ναρκωτικής ουσίας.
Δυστυχώς, το υπουργείο Δικαιοσύνης στηρίχθηκε και στην αντίληψη του πρωθυπουργού, για την καλλιέργεια χασίς σε κήπους και μπαλκόνια. Αλλά έκανε ένα βήμα επιπλέον προς την καταστροφή. ΟΛΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ.
Δεν μπήκαν στον κόπο οι συντάκτες του νομοσχεδίου, να ενημερωθούν για τις επιπτώσεις από την αποποινικοποίηση της χρήσεως των ναρκωτικών (του χασίς), σε χώρες όπως η Ολλανδία και η Ισπανία. Αν το έκαναν θα ήξεραν ότι η χρήση ναρκωτικών από τη νεολαία, φθάνει σε ποσοστό μέχρι και 35%. Ίσως κάποιος να διερωτηθεί αν, σε χώρες όπου η χρήση ναρκωτικών τιμωρείται από το νόμο, τα ποσοστά των χρηστών είναι μικρότερα. Η απάντηση είναι καταφατική. Επομένως, ποιο θα μπορούσε να είναι το όφελος από την αποποινικοποίηση της χρήσεως; Η αποσυμφόρηση των φυλακών και τα κέρδη που θα έχουν όσοι παράγουν και διακινούν ναρκωτικά. Το πρώτο «όφελος» είναι αυταπόδεικτο. Το δεύτερο προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για την Τοξικομανία. Η Ολλανδία, είναι σήμερα, η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή χασίς στην Ευρώπη και τα κέρδη, παραγωγών και διακινητών είναι τεράστια. Ο νοών νοείτω.
Είναι βέβαιο ότι τα ναρκωτικά ήταν, είναι και δυστυχώς θα εξακολουθούν να είναι πηγή προβλημάτων που πλήττουν την Υγεία αλλά και την κοινωνία. Οι προσπάθειες από οργανωμένα κράτη, με διαφορετικά πολιτικά και κοινωνικά συστήματα, να ελέγξουν την διακίνηση και την χρήση τους, με ποικίλες μεθόδους, δεν έχουν δώσει ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Από την σχεδόν ελεύθερη κυκλοφορία τους και την αποποινικοποίηση της χρήσης τους, στην Ολλανδία, Ισπανία κλπ, μέχρι την αυστηρή καταστολή όπως η Αμερική, και διάφορα μουσουλμανικά κράτη, η χρήση ναρκωτικών ουσιών αποτελεί άλυτο πρόβλημα.
Τρία στοιχεία
Ο λόγος αποτυχίας των διαφόρων μεθόδων αντιμετώπισης των ναρκωτικών οφείλεται στην αδυναμία της ταυτόχρονης και από κοινού αντιμετώπισης των τριών στοιχείων, που η «συνάντησή» τους δημιουργεί τον χρήστη: ο άνθρωπος, η ουσία και η δεδομένη συγκυρία.
Ο άνθρωπος από την φύση του ρέπει σε διαφόρων ειδών εξαρτήσεις, όπως παραδείγματος χάριν το αλκοόλ, ο καπνός, τα τυχερά παιχνίδια, τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχουμε την εξάρτηση των νέων και από το διαδίκτυο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κλπ. Συνεπώς η μέριμνα της πολιτείας θα πρέπει να στραφεί πρωτίστως στην πρόληψη, που όλοι μας ακούμε κάθε τόσο με μορφή προεκλογικών υποσχέσεων, αλλά δεν βλέπουμε ως μετεκλογική πράξη.
Οι ουσίες, που κατά κανόνα βρίσκονται στην φύση, αλλά και διάφορες χημικές συνθέσεις, θα υπάρχουν πάντα. Είναι κατά συνέπεια ηλίου φαεινότερο, ότι επιβάλλεται να είναι δύσκολα προσπελάσιμες, με την μείωση της διαθεσιμότητας, που κυρίως επιτυγχάνεται με την καταστολή. Όσο μεγαλύτερη είναι η διαθεσιμότητα σε οποιοδήποτε είδος, αναπόφευκτα οδηγεί στην αύξηση της κυκλοφορίας του.
Η δεδομένη συγκυρία. Αρχίζοντας από μία στιγμή αδυναμίας, απογοήτευσης, ακόμη και οργής και φθάνοντας μέχρι την περιέργεια, είναι πολλές οι περιστάσεις που ενδέχεται να έχουν καθοριστικό ρόλο στην εμπλοκή ενός ατόμου, κυρίως νεαρής ηλικίας, με τα ναρκωτικά.
Με δεδομένο ότι η αποποινικοποίηση της χρήσεως ναρκωτικών, θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των χρηστών, οι βουλευτές που θα κληθούν να αποφασίσουν για την τύχη του νομοσχεδίου, πρέπει να σκεφθούν ως γονείς και να αποφασίσουν απαλλαγμένοι από τα δεσμά της κομματικής πειθαρχείας. Σε αντίθετη περίπτωση, η ευθύνη τους θα είναι προσωπική και όχι κομματική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΠΕΡΙ ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΕΩΣ ΓΕΝΙΚΩΣ…

Σύμφωνα με απόφαση της κυβερνήσεως, το ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων επιμηκύνεται κατά ένα ημίωρο ημερησίως. Ταυτοχρόνως, τα περισσότερα ΚΕΠ (Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών) έχουν ήδη προμηθευτεί τα λουκέτα τους και αναμένουν την παραλαβή της «ληξιαρχικής πράξης» της τελευτής τους. Ἐτσι, σε πολλές γωνιές της ελληνικής περιφέρειας θα σβήσει και η τελευταία ένδειξη της παρουσίας του Κράτους, με δεδομένο ότι έχουν προηγηθεί η καλλικρατικής εμπνεύσεως εξολόθρευση των Κοινοτήτων, η νέα «δολοφονία του Καποδίστρια», το κλείσιμο των Σχολείων, η κατάργηση των Αστυνομικών Σταθμών, η ερήμωση των εκκλησιών, και άλλες πασοκικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Τώρα επιβάλλεται και η διάλυση των κάποτε πολυδιαφημισμένων ΚΕΠ, για να ολοκληρωθεί το σκηνικό της εξορίας, που βιώνουν οι εναπομείναντες κάτοικοι – νεοδουλοπάροικοι της ελληνικής περιφέρειας). Τώρα πώς γίνεται, σήμερα, που το κανονικό ωράριο πανηγυρικά επιμηκύνεται, και που τα ΚΕΠ καταρρέουν και καταργούνται , να εγκρίνονται υπερωρίες «για το τρίμηνο Ιουνίου – Αυγούστου του έτους 2011, «για την υποστήριξη της λειτουργίας των ΚΕΠ», αυτό μόνον η πράσινη «δημιουργική λογιστική» μπορεί όχι μόνον να το εξηγήσει, αλλά και, σε μιαν έκρηξη «αυτοθυσίας», να το εντάξει στις μεσοπρόθεσμες περικοπές.
Υπερωρίες για καταργούμενες υπηρεσίες !!
Κάτι παραπάνω από 100.000 ευρώ θα στοιχίσουν οι θερινές υπερωρίες στο «νεοσύστατο» Υπουργείο του κυρίου Ρέππα, για να «διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία των Υπηρεσιών» και για να αντιμετωπιστούν έκτακτες και επείγουσες ανάγκες, όπως η υποστήριξη, τόσο της λειτουργίας των ΚΕΠ, όσο και του «Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού» (φύλλο 237 του τεύχους ΥΟΔΔ του ΦΕΚ της 26ης Ιουλίου 2011, με αναδρομική ισχύ ενός μήνα!). Κάτι παραπάνω από 100 χιλιάρικα, με σαθρή μεν αιτιολογία… αλλά, η Πατρίς, και πάλιν, εσώθη!
Οι διάφοροι φωστήρες, διατυμπανίζουν ότι με την ημίωρη επιμήκυνση του ωραρίου εργασίας στο δημόσιο, «εξοικονομούν» 40.000 θέσεις εργασίας. Τούτο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι θα αποφευχθούν ισάριθμες προσλήψεις στο Δημόσιο.
τρείς το λάδι, τρείς το ξύδι
Άρα, έχουμε και λέμε : τρείς το λάδι, τρείς το ξύδι και κατά την ραγκούσεια «λογική», αν επιμηκυνθεί το ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων κατά μία ώρα ημερησίως, εξοικονομούνται 80.000 θέσεις εργασίας.
Τώρα με την λογική αυτή, αν κάνουμε ένα θαρραλέο μαθηματικό βήμα πάρα πέρα και υποθέσουμε ότι θα επιμηκυνθεί το ωράριο κατά 10 ώρες ημερησίως, τότε θα εξοικονομηθούν 800.000 θέσεις, - και συνεπώς καταργείται δια παντός το αδηφάγο Δημόσιο! με άμεση συνέπεια την επίλυση ως δια μαγείας, όλων των προβλημάτων που μας ταλανίζουν εδώ και χρόνια. Βεβαίως θα μου πείτε ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοιο ενδεχόμενο, δηλαδή να εργάζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι 18 ώρες ημερησίως, αφού κάτι τέτοιο βρίσκεται εκτός πάσης πρακτικής, αλλά και λογικής. Δυστυχώς όμως απ’ ό,τι φαίνεται, αυτή η «λογική» πρυτανεύει στις «ηρωϊκές και τιτάνιες» προσπάθειες των Κυβερνητών μας για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους και είναι η οδηγός παράστασή τους στην λήψη των αποφάσεών τους. Δυστυχώς έχουμε μπλέξει άσχημα και η μόνη κοινή διαπίστωση των πολιτών είναι ότι, το μόνο πράγμα που μπορούν να επιδείξουν οι Κυβερνήτες μας, αντί για περιστολή των δαπανών, είναι η επιμήκυνση της ανοησίας τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΗ Η ΑΥΤΟΠΡΟΣΒΟΛΗ

Τον Οκτώβριο του 2009 είχα αναφερθεί στις σχέσεις του Τζώρτζ Σόρος με τον πρωθυπουργό. Έγραφα λοιπόν, μεταξύ άλλων,  τότε :

«Ο SOROS αναμείχθηκε στην προσπάθεια να νομιμοποιηθεί το χασίς και η μαριχουάνα στην Πολιτεία Μίσιγκαν των Η.Π.Α,  με χρηματοδότηση της σχετικής καμπάνιας με εκατομμύρια δολάρια.  Έστω υπ΄ όψιν ότι ο SOROS δεν είναι πολίτης,  ούτε κάτοικος του Μίσιγκαν. Αξίζει επιπλέον να αναφέρω ότι παρόμοιες χρηματοδοτήσεις έχει κάνει και σε άλλες πολιτείες της Αμερικής. Γιατί άραγε;                                                       Ο πολύς  SOROS χρηματοδότησε με εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια την εκστρατεία μέσω των Μ.Μ.Ε. και όχι μόνον, για την νομιμοποίηση της χρήσης μαριχουάνας στην Καλιφόρνια, για ιατρικούς λόγους. Τούτο σημαίνει ότι α) οι γιατροί θα μπορούσαν και με προφορική έστω συνταγή να συνιστούν σε «αρρώστους» την χρήση μαριχουάνας, και β) κατ’ επέκταση την ελεύθερη χρήση της ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ της. Γιατί άραγε;                                                              

Ο «φιλάνθρωπος» SOROS χρηματοδότησε μέσω διαφόρων ιδρυμάτων, όπως του ιδρύματος για την πολιτική για τα ναρκωτικά, με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια την εκστρατεία της νομιμοποίησης της μαριχουάνας για ιατρικούς δήθεν λόγους και στην Αριζόνα των Η.Π.Α. Γιατί άραγε;

Μόλις εξαφανίστηκε η φτώχεια από τον πλανήτη, ύστερα από τις αγαθοεργίες του  SOROS, αποφάσισε να διαθέσει πολλά χρήματα για να γιατρέψει τους αρρώστους του κόσμου όλου, με το «φάρμακο» μαριχουάνα. Έτσι μέσα σε δέκα χρόνια δαπάνησε 15 εκατομμύρια δολάρια εκστρατείες για την νομιμοποίηση των «μαλακών» ναρκωτικών. Γιατί άραγε;

Ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου είχε κατ’  επανάληψη ταχθεί υπέρ της καλλιέργειας χασίς σε γλάστρες και κήπους, όπως ήθελε και ο SOROS ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια. Γιατί άραγε;

Το διεθνικό ινστιτούτο (TNI) στο οποίο αναμειγνύεται ο SOROS, σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι θα διοργανώσει διάφορες δραστηριότητες για τα ναρκωτικά, σε συνεργασία με το ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου. Τι μας περιμένει άραγε;»

Η αυτοπροσβολή…

Πέρασε πολύς καιρός από τότε, και πολλά, πάρα πολλά γεγονότα σημάδεψαν τον τόπο μας. Και ξαφνικά ακούστηκε η φωνή του υπουργού δικαιοσύνης να αναγγέλλει την αποποινικοποίηση της χρήσεως ναρκωτικών. «Αποποινικοποιείται πλήρως για πρώτη φορά η χρήση ναρκωτικών ουσιών ως συμπεριφορά ενέχουσα αποκλειστικά και μόνο αυτοπροσβολή του ίδιου του χρήστη.» Αυτό και άλλα πολλά θλιβερά προβλέπονται στο νομοσχέδιο που θα έλθει προς έγκριση στην βουλή μετά τον Σεπτέμβριο.

Ήδη άρχισαν να τρίβουν τα χέρια τους οι λαθρέμποροι ναρκωτικών, αφού και οι ποινές τους θα είναι μειωμένες σε σχέση με το παρελθόν, αλλά το κυριώτερο, θα δούν τον τζίρο και τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται.

Δεν γνωρίζω αν ο νεόκοπος υπουργός δικαιοσύνης έχει αντιληφθεί τις διαστάσεις, κοινωνικές, υγειονομικές, πολιτικές και οικονομικές του φαινομένου ναρκωτικά.  Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι γνωρίζει τις παραμέτρους  του προβλήματος που επιχειρεί να επιλύσει με ένα νομοθέτημα που είναι ήδη ξεπερασμένο κατά  μία εικοσαετία,  από τα γεγονότα.  Για παράδειγμα ο όρος αυτοπροσβολή που περιέχεται στο νομοσχέδιο, αναφέρεται στην ελευθερία του ατόμου να βλάπτει τον εαυτό του.  Με το ίδιο σκεπτικό λοιπόν,  θα πρέπει να παύσει να  είναι αδίκημα η οδήγηση  δικύκλων χωρίς προστατευτικό κράνος και χωρίς ζώνη ασφαλείας,  των οχημάτων. Ο λόγος  είναι αυτονόητος. Όμως καθήκον της πολιτείας είναι η δια παντός μέσου, προστασία και διαφύλαξη της υγείας των πολιτών.  Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πριν ένα μήνα,  η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ απέρριψε την χρήση της μαριχουάνας ακόμα  και για ιατρική χρήση και την κατέταξε στην ίδια κατηγορία με ναρκωτικά όπως η ηρωΐνη.

Έχω την εντύπωση ότι η κυβέρνηση, για μια φορά ακόμα, προσπαθεί να δημιουργήσει τεχνητή ένταση και ατέρμονες συζητήσεις, μεταξύ των λιγοστών υπερμάχων παλαιομοδίτικης θεωρίας για την ελεύθερη χρήση των ναρκωτικών και όλων εκείνων που κάθε μέρα βλέπουν, αισθάνονται, πλήττονται από την χρήση τους. Ο σκοπός της κυβερνήσεως είναι προφανής. Προσπαθεί απεγνωσμένα να αποστρέψει τα φώτα της δημοσιότητος από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του συνόλου των πολιτών και να τα συγκεντρώσει πάνω στο υπαρκτό μεν αλλά επικοινωνιακά εκμεταλλεύσιμο πρόβλημα των ναρκωτικών.

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΚΙΤΡΙΝΕΣ ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΘΟΛΟ ΤΟΠΙΟ

Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Κατακαλόκαιρο και η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου μεριμνά και μάλιστα με ικανοποιητικούς ρυθμούς, για την ευημερία, ανάπτυξη και εξορθολογισμό του χρέους της χώρας μας. Επίσης είναι περήφανη για το μέχρι σήμερα επιτελεσθέν έργο της. Τώρα εγώ, ο απλός πολίτης, είμαι υποχρεωμένος να συμπεράνω ότι πρωθυπουργός, ορισμένοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αλλά και τα περισσότερα ΜΜΕ, θεωρούν ότι είμαι ηλίθιος. Πως αλλιώς να εξηγήσω την συστηματική, ατέρμονη και πρόστυχη προσπάθεια στην οποία αποδύονται καθημερινώς, προκειμένου να με πείσουν ότι οι προσπάθειες των κυβερνητικών τιτάνων άρχισαν να αποδίδουν καρπούς και οφέλη για τον Έλληνα πολίτη. Ακόμη δεν έχει συνέλθει ο κυβερνητικός θίασος από την μέθη για τη «νίκη» του κ. Παπανδρέου στην σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών την περασμένη εβδομάδα. Ακόμη πανηγυρίζουν. Όπως είπε ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, «κερδίσαμε» και «πήραμε περισσότερα από αυτά που ζητήσαμε».
Οι πράσινοι….
Την ίδια ακριβώς ώρα οι καρπαζιές που δεχόταν η χώρα δεν έχουν προηγούμενο. Οι οίκοι αξιολογήσεως μας υποβάθμιζαν, οι γερμανοί ιθύνοντες έλεγαν ότι έχουμε χρεωκοπήσει, ο διεθνής τύπος καγχάζει με την ανικανότητα της ελληνικής κυβερνήσεως και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble, δήλωνε ότι «τα κράτη που απαιτούν βοήθεια θα πρέπει να είναι έτοιμα να εκχωρήσουν ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Ενώ λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα εγώ αντιμετωπίζω ένα μεγάλο δίλημμα. Δεν μπορώ ακόμα να αποφασίσω αν οι «επιτυχίες» για τις οποίες θριαμβολογούν οι πράσινοι πολιτικοί και πράσινες φυλλάδες είναι η χρεωκοπία της χώρας και η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας ἤ οι άνθρωποι αυτοί έχουν μειωμένη ἤ ακόμη και παντελή ικανότητα προς καταλογισμό. Εύχομαι να συμβαίνει το δεύτερο.
Ξαφνικά, μέσα σε αυτή την παρατεταμένη πράσινη ευωχία, οι συμπαθείς, παρά τα διάφορα στραβά τους, ταξιτζήδες, όρθωσαν το ανάστημά τους και διαμαρτύρονται δικαίως για την αθέτηση εκ μέρους της κυβερνήσεως, όσων είχαν συμφωνηθεί με τον απελθόντα προ ολίγων εβδομάδων υπουργό μεταφορών κ. Ρέππα.
Οι κίτρινοι
Άστραψαν και βρόντησαν τα κανάλια. Κάθε βράδυ δικάζουν και καταδικάζουν τους «κίτρινους» επαναστάτες, που χαλάνε την εικόνα της χώρας και του λαοπρόβλητου ηγέτη της, στο εξωτερικό. Ο τουρισμός, τα κρουαζιερόπλοια, οι ξενοδόχοι, όλοι προσβλήθηκαν από τον κίτρινο πυρετό. Τα ίδια, τα χιλιοειπωμένα, για τους φορτηγατζήδες, για τους αγρότες και για κάθε επαγγελματική συντεχνία που διαμαρτύρεται για τα δίκια της ἤ έστω και για τα κεκτημένα της. Όλοι οι αμνήμονες κάθε βράδυ στα κανάλια, ξεχνούν ότι ο κ. Παπανδρέου, όταν ήταν στην αντιπολίτευση κυκλοφορούσε με μάσκες στο λιμάνι του Πειραιά για να συμπαρασταθεί στα δίκαια των εργαζομένων, στην πλατεία συντάγματος με την γροθιά υψωμένη να διαμαρτύρεται για το ασφαλιστικό, και πάει λέγοντας. Σήμερα ο ίδιος άνθρωπος κατηγορεί συλλήβδην την αντιπολίτευση, επειδή δεν έβαλε πλάτη για την «σωτηρία» της χώρας. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να πει ότι στεναχωριέται που η αντιπολίτευση δεν θα γευθεί τη χαρά, του να έχει συμβάλλει και αυτή στην σημερινή ευημερία του τόπου. Τέτοια πολλά ακούω και βλέπω τον τελευταίο καιρό και σκέφτομαι πως οι ταξιτζήδες με τις κίτρινες αστραπές τους, φωτίζουν το πράσινο θολό τοπίο και την καταχνιά που έχει καλύψει εδώ και καιρό την χώρα μου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Η κυκλοφορία του σημερινού φύλλου της εφημερίδας Α1, συμπίπτει με την 37^η επέτειο της αποκαταστάσεως του Δημοκρατικού πολιτεύματος στην χώρα μας. Θυμάμαι με πόσο ενθουσιασμό, πόση θέρμη αλλά και πόσες προσδοκίες οι  Έλληνες υποδέχθηκαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά την επιστροφή του από το Παρίσι, για να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν η δημοκρατία θεωρείτο πλέον δεδομένη, η ευημερία απασχολούσε τις κυβερνήσεις που μέχρι πριν λίγα χρόνια κυβερνούσαν τον τόπο. Από ένα σημείο και μετά η διαχείριση της ευημερίας ξέφυγε από τον έλεγχο της εκάστοτε κυβερνήσεως  και  εκχωρήθηκε στον κομματικό μηχανισμό τους. Η ευημερία μέσω της αναπτύξεως εκφυλίστηκε σε  κομματική ευωχία με δανεικά χρήματα. Το «τάϊσμα»

Στο σημείο αυτό κάνω μια παρένθεση. Σίγουρα όλοι έχει τύχει να βρεθούμε σε κάποιο ταβερνάκι,  δίπλα στην θάλασσα. Τελειώνοντας  το φαγητό μας, μπήκαμε στον πειρασμό να ρίξουμε  τα απομεινάρια από το ψωμί στο νερό και να χαζέψουμε τα ψαράκια να «τσιμπάνε». Διασκεδάσαμε, παρατηρώντας τα  να συνωθούνται, να διαγκωνίζονται,  να πηδάνε έξω από το νερό,  για να μπορέσουν να κόψουν ένα κομματάκι από το ψωμί που σιγά σιγά βυθιζόταν.  Έτσι ακριβώς,  η κομματική ευωχία, προνόμιο των ολίγων,  τάϊζε με ψιχουλάκια  τους πολλούς, αποζητώντας την ψήφο τους.   Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, τρώγοντας  έρχεται  η όρεξη και τα δανεικά,  η πηγή  της κομματικής επιβιώσεως και παραμονής στην εξουσία των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών της χώρας, ήταν η επικρατούσα οικονομική αντίληψη περί αναπτύξεως και ευημερίας. 

Όμως η αδυναμία και ανικανότητα των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και η μη τήρηση των υποσχέσεών τους, μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο και στην απαξίωση της πολιτικής. Σε ότι αφορά τους κομματικούς σχηματισμούς, που από το 1974 εναλλάσσονται στην εξουσία, μόνο αποστροφή προκαλεί η μετάλλαξή τους από κόμματα εξουσίας σε μηχανισμούς πλουτισμού των μελών τους.
Πριν ένα χρόνο, την ίδια ακριβώς ημέρα, έγραφα ότι «οι πάλαι ποτέ σύντροφοι, που δεν τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας που έμεναν, μετακόμισαν σε επαύλεις με πισίνες και απέκτησαν πολλά περιουσιακά στοιχεία και ακίνητα. Έτσι αντιστράφηκαν οι όροι και οι σύντροφοι δεν γνωρίζουν τους θυρωρούς των πολυκατοικιών στις οποίες έχουν διαμερίσματα. Και να ήταν μόνον αυτά…. Το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού κράτους, η κατάργηση ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η ανασφάλεια, αλλά και η απαξιωτική αντιμετώπιση των πολιτών από το κράτος, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σύγχρονης διακυβέρνησης. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, που κατά την ταπεινή μου άποψη έχει ιδιαίτερη  σημασία, είναι η ανυπαρξία οράματος και προοπτικής που θα προσφέρει ανακούφιση στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας  από τον εφιάλτη της καθημερινότητάς τους.»
Πολιτικό το χρέος
Οι επιπτώσεις όλων όσων προηγουμένως συνοπτικά ανέφερα, είχαν ως αποτέλεσμα  η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αργά αλλά σταθερά, να χάνει χρόνο με τον χρόνο την αίγλη της κυρίως στην συνείδηση των Ελλήνων. Όπως ο καθένας γνωρίζει τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και σήμερα, ένα χρόνο μετά.
Οι πολίτες αγανακτισμένοι, στέκονται απέναντι στην πολιτική, αποδοκιμάζουν τους πολιτικούς, απαξιώνουν δημοκρατικούς θεσμούς και απαιτούν με θυμό το αυτονόητο. Ανθρώπινη και αξιοπρεπή διαβίωση. Οι πολίτες στην συντριπτική πλειονότητά τους, αδιαφορούν  για τις αερολογίες της κατευθυνομένης ενημερώσεως περί χρέους, ΑΕΠ, επιλεκτικής χρεωκοπίας, και άλλων λογιστικών εφευρημάτων των πολιτικών. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η κρίση και το χρέος είναι προβλήματα που δημιούργησε η πολιτική και συνεπώς με πολιτικό τρόπο πρέπει να επιλυθούν. Αν ήταν λογιστικά προβλήματα θα επέλεγαν λογιστές για να τα επιλύσουν.   
ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΤΑ ΠΙΘΑΡΙΑ

Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στο Μαρούσι, στην περιοχή όπου πριν αρκετά χρόνια,  υπήρχαν βιοτεχνίες,  τα γνωστά «κανατάδικα» , στις οποίες κατασκεύαζαν διάφορα πήλινα σκεύη και αντικείμενα.  Το ενδιαφέρον μου συγκράτησε ένα μεγάλο πιθάρι και κάνοντας ορισμένους περίεργους αλλά επίκαιρους συνειρμούς,  το συνδύασα με την οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και με τον πρωθυπουργό.
Σύμφωνα με την παράδοση,  οι κόρες του Δαναού, οι 49 Δαναΐδες, καταδικάστηκαν ως τιμωρία για την δολοφονία των συζύγων τους,  την πρώτη νύχτα του γάμου,  μετά τον θάνατό τους όταν θα πήγαιναν στον Άδη, να μεταφέρουν και να ρίχνουν νερό σε ένα πιθάρι με τρύπες (τον «τετρημένον πίθον»), μέχρι να το γεμίσουν .
υπουργοί-Δαναΐδες
Κάπως έτσι φαντάζει στα μάτια μου η εικόνα της Ελλάδας τον τελευταίο καιρό. Υπάρχει το πιθάρι του χρέους, το πιθάρι των ελλειμμάτων και 49 υπουργοί-Δαναΐδες της προηγουμένης κυβερνήσεως Παπανδρέου, που με τον πρόσφατο ανασχηματισμό περιορίστηκαν σε 42, προσπαθούν να τα γεμίσουν. Οι ταλαίπωροι υπουργοί όμως, μάταια πασχίζουν. Κάθε μέρα ρίχνουν στα πιθάρια  τους φόρους, τους μισθούς, τις συντάξεις, τις φοροαπαλλαγές, τα δανεικά που παίρνουμε  από την τρόϊκα, τα εργασιακά δικαιώματα, ακόμα και το αίμα των ελλήνων πολιτών. Μάταιος ο κόπος των υπουργών, άσκοπες οι αιματηρές θυσίες των πολιτών. Τα πιθάρια παραμένουν πάντα άδεια.   Είναι να απορεί και ο πιο χαζός πολίτης πως  οι έμπειροι και ικανοί, σύμφωνα με όσα οι ίδιοι λένε για τους εαυτούς τους, κυβερνήτες μας, δεν σκέφτηκαν να βουλώσουν μερικές τρύπες  στα καταραμένα αυτά πιθάρια. Ίσως ορισμένοι να το σκέφτηκαν, αλλά παράλληλα ξέρουν ότι κάθε τρύπα στα πιθάρια έχει κάποιο όνομα. ΔΕΚΟ, συνδικαλισμός, υποβρύχια, μίζες, γραφειοκρατία, είναι πολλές οι τρύπες,  πάρα πολλές. Ίσως ορισμένοι  θα μπορούσαν να τις κλείσουν, οι περισσότεροι όμως δεν θέλουν.
Αλλά υπάρχει ακόμη ένα πιθάρι γνωστό από την ιστορία, το  πιθάρι του Διογένη, του κυνικού φιλοσόφου. Όταν οι Κορίνθιοι προετοιμάζονταν να πολεμήσουν το Φίλιππο της Μακεδονίας, ο Διογένης, για να μη φανεί ότι μένει άπρακτος, πήρε το πιθάρι του και άρχισε να το κυλάει στους δρόμους, πέρα δώθε. Κάποιος ρώτησε το Διογένη «διά τί κυλίεις τον πίθον ω Διόγενες;» και εκείνος του απάντησε: «ίνα μη μόνος αμέτοχος της εργασίας ω».
Και αυτός το… πιθάρι του
Αυτή η εικόνα του Διογένη να κυλάει ένα πιθάρι, ενώ οι συμπατριώτες του έκαναν πολεμικές προετοιμασίες, μου φέρνει στο μυαλό τον κ. Παπανδρέου. Ενώ η αξιοπιστία της χώρας βρίσκεται κάτω από το απόλυτο μηδέν, και οι ευθύνες του είναι τεράστιες, θυμηθείτε τα περί χώρας διεφθαρμένων, τα περί Τιτανικού κλπ, ο κ. Παπανδρέου ασχολείται με τις κομματικές ισορροπίες στο ΠΑΣΟΚ, με ανούσιους κομματικούς  ανασχηματισμούς (τρείς κυβερνήσεις τιτάνων, όπως ο ίδιος τις έχει ονομάσει, μέσα σε 18 μήνες), με  αδιέξοδες κυβερνητικές συσκέψεις. Αναλίσκεται σε  ατελείωτα και αναποτελεσματικά ταξίδια ανά την υφήλιο, και ανά τακτά χρονικά διαστήματα αποζητά την συναίνεση  της αντιπολιτεύσεως για να εφαρμόσει την πολιτική της τρόϊκα. Εσχάτως μάλιστα εφηύρε ακόμα έναν τρόπο για να αποσπάσει την προσοχή των πολιτών από την δραματική κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει την χώρα. Είναι το πιθάρι του δημοψηφίσματος,  λές και ο ορυμαγδός από τα κακά μαντάτα για την οικονομία που μας κατακλύζουν νυχθημερόν, δεν φτάνει στα αυτιά του. Οι Έλληνες πολίτες πρέπει να μιμηθούν τους Κορινθίους. Ας ετοιμαστούμε για την δική μας μάχη και ας αφήσουμε τον κ. Παπανδρέου να κυλάει το πιθάρι του δημοψηφίσματος πέρα-δώθε, στα κανάλια και στις εφημερίδες.
ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΟΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ

Πολύς   θόρυβος γίνεται τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τα πολλά και με αυξανόμενο ρυθμό,  περιστατικά αποδοκιμασίας και προπηλακισμού κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών. Δεν θα συμμεριστώ τις τετριμμένες δηλώσεις αποδοκιμασίας που εκφωνούν στα τηλεπαράθυρα οι διάφοροι αρμόδιοι και μη, αφού τα αυτονόητα δεν χρειάζονται επιβεβαίωση.  Εκτός αν οι ενοχές και οι τύψεις που νοιώθουν εκεί  στο ΠΑΣΟΚ,  τους έχουν δημιουργήσει τρικυμία στο κρανίο.  Βλέπουν παντού συνομωσίες από καθοδηγούμενους πολίτες που αποσκοπούν στην αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας!!!  Διαμαρτυρίες και μάλιστα με χρήση βίας, έχουμε γνωρίσει κατά το παρελθόν πολλές φορές και μάλιστα για κυβερνητικές αποφάσεις που δημιουργούσαν έστω και υποψίες για προσβολή εργασιακών ἤ  κοινωνικών «κεκτημένων». Όσοι δεν έχουν κοντή μνήμη,  ας θυμηθούν τους γνωστούς «συνδικαλιστές», πολλοί από τους οποίους σήμερα είναι μέλη της κυβερνήσεως, να νεκρώνουν με απεργίες την χώρα, και τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου να ηγείται σε πορείες διαμαρτυρίας, ως αρχηγός της αντιπολιτεύσεως.  
Οι τρείς αγανακτισμένοι…..
Η κυβέρνηση μοχθεί ολημερίς με διάφορα σοφίσματα και ισχυρισμούς,  που ξεπερνούν τα όρια της γραφικότητας, να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι αυτοί που αποδοκιμάζουν εμπράκτως την πολιτική της, είναι μια χούφτα συνασπισμένοι οπαδοί.  Άκουσα μάλιστα με τα ίδια μου τα αυτιά, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ να ισχυρίζεται σε δελτίο ειδήσεων ότι σε ολόκληρη την  Αιτωλοακαρνανία τρείς (3) άνθρωποι διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική!!!   Όμως με τέτοιες δηλώσεις οι πολιτικοί αυτοδιασύρονται, αλλά το χειρότερο είναι ότι προκαλούν αγανάκτηση και εξέγερση στους πολίτες.
Στην σημερινή συγκυρία  εκείνο που κατά την γνώμη μου έχει μεγάλη σημασία,  δεν είναι το ποιος διαμαρτύρεται αλλά το γιατί. Σημασία έχει να εκτιμηθεί η αιτία της λαϊκής δυσαρέσκειας, που πολλές φορές εκφράζεται με προπηλακισμούς, και όχι ποιοι είναι οι διαμαρτυρόμενοι.
Είναι προφανές και αντιληπτό τοις πάσι, ότι τα έργα και οι ημέρες της κυβερνήσεως Παπανδρέου ευρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία προς το κοινό αίσθημα και την λαϊκή βούληση. Οι δημοσκοπήσεις που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητος είναι άκρως αποκαλυπτικές.  Δεν είναι μόνο τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση κατ’ εφαρμογή του πρώτου μνημονίου. Αν υπήρχε έστω και μικρή συνέπεια από κυβερνητικής πλευράς ως προς την εφαρμογή τους, τα οικονομικά μεγέθη θα είχαν ενδεχομένως βελτιωθεί. Όμως η ανικανότητα, η απροθυμία και οι πελατειακές σχέσεις κυβερνόντων και συνδικαλιστών, απετέλεσαν το εκρηκτικό μείγμα που δυναμίτισε την ελληνική οικονομία. Το αποτέλεσμα ήταν η επιβολή κατά κύματα νέων και νεωτέρων μέτρων, τα οποία όμως δεν έχουν καμία τύχη όχι μόνο να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, αλλά ενδεχομένως ούτε να εφαρμοστούν εξ αιτίας της ογκουμένης  λαϊκής δυσαρέσκειας.
Όλα πήγαν στον βρόντο…
Και είναι απολύτως κατανοητή η αρνητική στάση των πολιτών. Ενώ στην αρχή, πριν ένα χρόνο περίπου, είχαν πιστέψει στον στόχο της ανορθώσεως της οικονομίας και είχαν αποδεχθεί, σχεδόν χωρίς διαμαρτυρίες τα οικονομικά μέτρα,  με τον περιορισμό ἤ απεμπόληση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους, σήμερα διαπίστωσαν αγανακτισμένοι και οργισμένοι, ότι οι θυσίες τους ΟΛΕΣ πήγαν στον βρόντο.  Και το κακό δεν σταματάει εδώ. Κάθε λίγο και λιγάκι επιβάλλονται από την κυβερνητική πλειοψηφία στην βουλή, γιατί στην κοινωνία δεν αντιπροσωπεύει πλέον παρά μια ισχνή μειοψηφία, νέα μέτρα, νέες περικοπές στα εισοδήματα, νέοι ακρωτηριασμοί στην αξιοπρέπεια των πολιτών. Το χειρότερο όμως είναι ότι όλοι οι  Έλληνες έχουν αντιληφθεί ότι κάθε περαιτέρω θυσία τους είναι μάταια και άσκοπη. Η λύση της προσφυγής στις κάλπες είναι Η ΜΟΝΗ λύση στο οικονομικό πρόβλημα που πλέον έχει καταστεί αμιγώς πολιτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ