Τις τελευταίες ημέρες κάθε έτους, συνηθίζεται να κυκλοφορεί ο «καζαμίας» με προβλέψεις, άλλοτε αστρολογικές αλλά τις περισσότερες φορές χιουμοριστικές, για το τι θα συμβεί στις 365 ημέρες του χρόνου που βρίσκεται στον προθάλαμο του νέου ημερολογίου της ζωής μας. Επειδή όμως ήθελα να έχω περισσότερο «έγκυρες» πληροφορίες για το τι μας περιμένει, επεδίωξα να συναντήσω, όπως και έγινε προ ημερών, κάπου στην Γαλλία, τον διάδοχο του Νοστράδαμου. Συζητώντας αρκετή ώρα μαζί του, πήρα αρκετές και χρήσιμες πληροφορίες για τα μελλούμενα. Όταν έφθασε η κρίσιμη στιγμή να του κάνω εξειδικευμένες ερωτήσεις για την Ελλάδα, αντιλήφθηκα ότι το μάτι του άρχισε να γυαλίζει. Με κοίταξε επίμονα και με φωνή που ήταν βουτηγμένη σ’ ένα μείγμα απόγνωσης, φόβου και συμπόνιας, μου απάντησε στα αγγλικά, με τρείς λέξεις : MIND THE GAP. Πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις, εξαφανίστηκε από μπροστά μου. Έσπαζα το κεφάλι μου να καταλάβω. Και ξαφνικά θυμήθηκα. Στο μετρό, στο Λονδίνο, στην άκρη κάθε αποβάθρας υπάρχει, με μεγάλα γράμματα, η προειδοποίηση MIND THE GAP, έτσι ώστε οι επιβάτες να προσέχουν το κενό που δημιουργείται μεταξύ της αποβάθρας και των βαγονιών του τραίνου. Από εκεί και πέρα όμως συνεχίστηκε ο προβληματισμός μου, περισσότερο έντονος. Τι σχέση μπορεί να έχει το μέλλον της Ελλάδας, με τον υπόγειο στο Λονδίνο, τις αποβάθρες του και το κενό που υπάρχει με τα βαγόνια. Άκρη δεν μπορούσα να βγάλω. Πέρασαν πολλές ημέρες και η απορία μου δεν είχε λυθεί. Αποφάσισα λοιπόν, αντί να ασχοληθώ με προφητείες, να γράψω ένα άρθρο, επιχειρώντας απολογισμό των 14 μηνών της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Σαν σκηνές από ταινία φρίκης περνούσαν από το μυαλό μου τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου : Άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, με παράλληλο κλείσιμο των ανοικτών, λόγω οικονομικής κρίσης. Εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα που ενώ χρειάστηκαν 50 χρόνια για να γίνουν πραγματικότητα, καταργήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες διάρκειας μόλις 8ωρών, από την σοσιαλιστική κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Κατάλυση του κοινωνικού κράτους, φόροι, ανεργία, εθνική υποτέλεια, κακοδιαχείριση, απατηλές υποσχέσεις, εθνική κατάθλιψη, και πάει λέγοντας. Όμως ο χρησμός του διαδόχου του Νοστράδαμου, εξακολουθούσε να με βασανίζει. MIND THE GAP, έλεγα κάθε τόσο παραμιλώντας. Η λύση του μυστηρίου ήλθε μόλις λίγες ώρες πριν αρχίσω να γράφω αυτές τις γραμμές. Το μάτι μου έπεσε πάνω σε μία γελοιογραφία που διακωμωδούσε την κατάταξη του κ. Παπανδρέου μεταξύ των 100 μεγαλυτέρων στοχαστών του κόσμου. Στο σκίτσο αυτό, ο πρωθυπουργός εμφανιζόταν ως GAP, από τα αρχικά του ονόματός του. Ως γνήσιος Έλληνας μονολόγησα : πως δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό !!!! Ας είναι, τώρα ο «χρησμός» του σύγχρονου Νοστράδαμου, απέκτησε συγκεκριμένη υπόσταση. MIND THE GAP : πρόσεχε τον ΓΑΠ. Από τρείς λέξεις περιγράφεται το δράμα της Ελλάδας με την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου. Επειδή όμως δεν θέλω να βλέπω διαρκώς το ποτήρι μισοάδειο, σκέφτηκα τι ωραία θα ήταν για όλους μας και για την Ελλάδα, αν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τις τρείς λέξεις αυτές, αλλά με διαφορετική σειρά. Πόσο καλύτερα θα ήταν αν λέγαμε : GAP THE MIND, ΓΑΠ : το μεγάλο μυαλό. Όμως αυτός ο καταραμένος απόγονος του Νοστράδαμου, διέλυσε κάθε θετική σκέψη που ενδεχομένως θα ήθελα να κάνω. Είναι πολύ οδυνηρό να ξέρεις ότι ένας καινούργιος χρόνος αρχίζει και τον συνοδεύει μια κακή προφητεία. Αγαπητοί αναγνώστες σας εύχομαι υγεία, ευτυχία, κουράγιο και υπομονή. Μπόρα είναι και θα περάσει. Όμως μέχρι τότε MIND THE GAP.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ