Η ΦΥΣΗ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ

Εδώ και αρκετά χρόνια, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων που έχουν σχέση με το περιβάλλον, επισημαίνουν στην παγκόσμια κοινότητα και στις κυβερνήσεις ότι το σπίτι μας, ο πλανήτης γή, εκπέμπει συνεχώς σήματα κινδύνου. Το κλίμα και οι συνθήκες που δημιουργεί για την διατήρηση των διαφόρων μορφών ζωής στην γή, με αργό αλλά ανησυχητικό ρυθμό αλλοιώνεται. Η μεταβολή αυτή έχει άμεσες και δυσμενείς επιπτώσεις στην ζωή μας αλλά και στην αλυσίδα του φυτικού και ζωϊκού βασιλείου. Είναι γεγονός ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες και οι επεμβάσεις στην φύση ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων, που είναι ιδιαιτέρως εμφανής στις πόλεις αλλά και σε περιοχές όπου υπάρχει μεγάλη αστική συγκέντρωση.

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα

Ένα άλλο στοιχείο που δημιουργεί προβλήματα και ανησυχία, είναι ο αυξημένος αριθμός των εκτεταμένων φυσικών καταστροφών από τα λεγόμενα «ακραία καιρικά» φαινόμενα. Μόλις την εβδομάδα αυτή, η Γερμανία, η Τσεχία, η Πολωνία αντιμετώπισαν καταστροφικές πλημμύρες με απολογισμό 14 νεκρούς, ενώ στο Πακιστάν η κατάσταση από τις κατακλυσμιαίες βροχοπτώσεις είναι δραματική. Στον αντίποδα των πλημμυρών, έχουμε την πρωτοφανή ξηρασία στην Ρωσία και τις πυρκαγιές που έχουν καταστρέψει αμέτρητες εκτάσεις δασών, κόστισαν την ζωή σε άγνωστο μέχρι στιγμής αριθμό ανθρώπων , ενώ παράλληλα ο βιολογικός κύκλος της χλωρίδας και της πανίδας στην ευρύτερη περιοχή, δεν θα μπορέσει να αποκατασταθεί, τουλάχιστον στα επόμενα 150 χρόνια. Υπάρχει όμως, ειδικά με την ξηρασία στην Ρωσία και το πρόβλημα της καταστροφής των καλλιεργειών του σιταριού. Η σημαντική μείωση παραγωγής και κατά συνέπεια εξαγωγών σίτου από την Ρωσία, τρίτη παραγωγό χώρα στα σιτηρά μετά την Ευρώπη και την Αμερική, είχε ως συνέπεια την αύξηση των τιμών του προϊόντος κατά 70% περίπου μέσα σε ένα μήνα. Και ενώ αυτά συμβαίνουν μόλις τις τελευταίες εβδομάδες, μία είδηση που έρχεται από τον Βόρειο Πόλο μέσω Αμερικής καθιστά την εικόνα του πλανήτη μας ακόμα περισσότερο ζοφερή. Ο Andreas Muenchow, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Delaware, ανακοίνωσε πως ο παγετώνας Petermann, που βρίσκεται στον Βόρειο Πόλο έχασε το ένα τέταρτο της επιφανείας του. Το λιώσιμο των πάγων από την αύξηση της θερμοκρασίας, είχε ως συνέπεια την αποκοπή ενός τμήματος του παγετώνα. Το κομμάτι που «ξεκόλλησε» έχει επιφάνεια τέσσερις φορές μεγαλύτερη από το Μανχάτταν. Δορυφορικές εικόνες από την NASA δείχνουν ότι ο παγετώνας Petermann που έχει μήκος 70 χλμ, έχασε ένα κομμάτι του, που έχει επιφάνεια περίπου 260 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μια άλλη εξίσου ενδιαφέρουσα πληροφορία που ανακοίνωσε ο Andreas Muenchow, είναι ότι το γλυκό νερό το οποίο περιέχεται στο παγόβουνο που αποσπάστηκε από τον παγετώνα, θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες της Αμερικής σε πόσιμο ύδωρ για 120 ημέρες.

Το νερό που χάνεται

Σύμφωνα με έκθεση του αρκτικού συμβουλίου που δημοσιεύθηκε προ δεκαμήνου, οι παγετώνες τηςΓροιλανδίας, που περιέχουν την μεγαλύτερη ποσότητα γλυκού νερού στο βόρειο ημισφαίριο, λιώνουν με τέτοιο ρυθμό ώστε οι ποσότητες νερού που χύνονται στην θάλασσα έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της στάθμης των ωκεανών κατά 3 χιλιοστά ετησίως.

Μπορεί η καθημερινότητα και τα προβλήματά της να είναι η μοναδική απασχόληση όλων μας, όμως πρέπει να εντάξουμε στις άμεσες και επείγουσες προτεραιότητές μας την οικολογική συνείδηση, όχι ως ευκαιριακή πολιτική ενασχόληση ἤ ιδεολογία του συρμού, αλλά ως τρόπο ζωής σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ο λόγος είναι απλός και βασανιστικά επιτακτικός. Η φύση πριν χρόνια εξέπεμψε σήματα κινδύνου για να μας προειδοποιήσει. Εμείς την αγνοήσαμε. Τώρα πλέον άρχισε να μας εκδικείται για τα εγκλήματα που διαπράττουμε εις βάρος της. Ίσως αν σταματήσουμε την συνειδητή καταστροφή της, να μην είναι αργά. Ίσως. Αλλά πρέπει να το κάνουμε από χθές κιόλας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Φωτογραφία από το AFP