ΚΙΤΡΙΝΕΣ ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΘΟΛΟ ΤΟΠΙΟ

Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Κατακαλόκαιρο και η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου μεριμνά και μάλιστα με ικανοποιητικούς ρυθμούς, για την ευημερία, ανάπτυξη και εξορθολογισμό του χρέους της χώρας μας. Επίσης είναι περήφανη για το μέχρι σήμερα επιτελεσθέν έργο της. Τώρα εγώ, ο απλός πολίτης, είμαι υποχρεωμένος να συμπεράνω ότι πρωθυπουργός, ορισμένοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αλλά και τα περισσότερα ΜΜΕ, θεωρούν ότι είμαι ηλίθιος. Πως αλλιώς να εξηγήσω την συστηματική, ατέρμονη και πρόστυχη προσπάθεια στην οποία αποδύονται καθημερινώς, προκειμένου να με πείσουν ότι οι προσπάθειες των κυβερνητικών τιτάνων άρχισαν να αποδίδουν καρπούς και οφέλη για τον Έλληνα πολίτη. Ακόμη δεν έχει συνέλθει ο κυβερνητικός θίασος από την μέθη για τη «νίκη» του κ. Παπανδρέου στην σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών την περασμένη εβδομάδα. Ακόμη πανηγυρίζουν. Όπως είπε ο πρωθυπουργός, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, «κερδίσαμε» και «πήραμε περισσότερα από αυτά που ζητήσαμε».
Οι πράσινοι….
Την ίδια ακριβώς ώρα οι καρπαζιές που δεχόταν η χώρα δεν έχουν προηγούμενο. Οι οίκοι αξιολογήσεως μας υποβάθμιζαν, οι γερμανοί ιθύνοντες έλεγαν ότι έχουμε χρεωκοπήσει, ο διεθνής τύπος καγχάζει με την ανικανότητα της ελληνικής κυβερνήσεως και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble, δήλωνε ότι «τα κράτη που απαιτούν βοήθεια θα πρέπει να είναι έτοιμα να εκχωρήσουν ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Ενώ λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα εγώ αντιμετωπίζω ένα μεγάλο δίλημμα. Δεν μπορώ ακόμα να αποφασίσω αν οι «επιτυχίες» για τις οποίες θριαμβολογούν οι πράσινοι πολιτικοί και πράσινες φυλλάδες είναι η χρεωκοπία της χώρας και η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας ἤ οι άνθρωποι αυτοί έχουν μειωμένη ἤ ακόμη και παντελή ικανότητα προς καταλογισμό. Εύχομαι να συμβαίνει το δεύτερο.
Ξαφνικά, μέσα σε αυτή την παρατεταμένη πράσινη ευωχία, οι συμπαθείς, παρά τα διάφορα στραβά τους, ταξιτζήδες, όρθωσαν το ανάστημά τους και διαμαρτύρονται δικαίως για την αθέτηση εκ μέρους της κυβερνήσεως, όσων είχαν συμφωνηθεί με τον απελθόντα προ ολίγων εβδομάδων υπουργό μεταφορών κ. Ρέππα.
Οι κίτρινοι
Άστραψαν και βρόντησαν τα κανάλια. Κάθε βράδυ δικάζουν και καταδικάζουν τους «κίτρινους» επαναστάτες, που χαλάνε την εικόνα της χώρας και του λαοπρόβλητου ηγέτη της, στο εξωτερικό. Ο τουρισμός, τα κρουαζιερόπλοια, οι ξενοδόχοι, όλοι προσβλήθηκαν από τον κίτρινο πυρετό. Τα ίδια, τα χιλιοειπωμένα, για τους φορτηγατζήδες, για τους αγρότες και για κάθε επαγγελματική συντεχνία που διαμαρτύρεται για τα δίκια της ἤ έστω και για τα κεκτημένα της. Όλοι οι αμνήμονες κάθε βράδυ στα κανάλια, ξεχνούν ότι ο κ. Παπανδρέου, όταν ήταν στην αντιπολίτευση κυκλοφορούσε με μάσκες στο λιμάνι του Πειραιά για να συμπαρασταθεί στα δίκαια των εργαζομένων, στην πλατεία συντάγματος με την γροθιά υψωμένη να διαμαρτύρεται για το ασφαλιστικό, και πάει λέγοντας. Σήμερα ο ίδιος άνθρωπος κατηγορεί συλλήβδην την αντιπολίτευση, επειδή δεν έβαλε πλάτη για την «σωτηρία» της χώρας. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να πει ότι στεναχωριέται που η αντιπολίτευση δεν θα γευθεί τη χαρά, του να έχει συμβάλλει και αυτή στην σημερινή ευημερία του τόπου. Τέτοια πολλά ακούω και βλέπω τον τελευταίο καιρό και σκέφτομαι πως οι ταξιτζήδες με τις κίτρινες αστραπές τους, φωτίζουν το πράσινο θολό τοπίο και την καταχνιά που έχει καλύψει εδώ και καιρό την χώρα μου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Η κυκλοφορία του σημερινού φύλλου της εφημερίδας Α1, συμπίπτει με την 37^η επέτειο της αποκαταστάσεως του Δημοκρατικού πολιτεύματος στην χώρα μας. Θυμάμαι με πόσο ενθουσιασμό, πόση θέρμη αλλά και πόσες προσδοκίες οι  Έλληνες υποδέχθηκαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά την επιστροφή του από το Παρίσι, για να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν η δημοκρατία θεωρείτο πλέον δεδομένη, η ευημερία απασχολούσε τις κυβερνήσεις που μέχρι πριν λίγα χρόνια κυβερνούσαν τον τόπο. Από ένα σημείο και μετά η διαχείριση της ευημερίας ξέφυγε από τον έλεγχο της εκάστοτε κυβερνήσεως  και  εκχωρήθηκε στον κομματικό μηχανισμό τους. Η ευημερία μέσω της αναπτύξεως εκφυλίστηκε σε  κομματική ευωχία με δανεικά χρήματα. Το «τάϊσμα»

Στο σημείο αυτό κάνω μια παρένθεση. Σίγουρα όλοι έχει τύχει να βρεθούμε σε κάποιο ταβερνάκι,  δίπλα στην θάλασσα. Τελειώνοντας  το φαγητό μας, μπήκαμε στον πειρασμό να ρίξουμε  τα απομεινάρια από το ψωμί στο νερό και να χαζέψουμε τα ψαράκια να «τσιμπάνε». Διασκεδάσαμε, παρατηρώντας τα  να συνωθούνται, να διαγκωνίζονται,  να πηδάνε έξω από το νερό,  για να μπορέσουν να κόψουν ένα κομματάκι από το ψωμί που σιγά σιγά βυθιζόταν.  Έτσι ακριβώς,  η κομματική ευωχία, προνόμιο των ολίγων,  τάϊζε με ψιχουλάκια  τους πολλούς, αποζητώντας την ψήφο τους.   Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, τρώγοντας  έρχεται  η όρεξη και τα δανεικά,  η πηγή  της κομματικής επιβιώσεως και παραμονής στην εξουσία των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών της χώρας, ήταν η επικρατούσα οικονομική αντίληψη περί αναπτύξεως και ευημερίας. 

Όμως η αδυναμία και ανικανότητα των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και η μη τήρηση των υποσχέσεών τους, μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο και στην απαξίωση της πολιτικής. Σε ότι αφορά τους κομματικούς σχηματισμούς, που από το 1974 εναλλάσσονται στην εξουσία, μόνο αποστροφή προκαλεί η μετάλλαξή τους από κόμματα εξουσίας σε μηχανισμούς πλουτισμού των μελών τους.
Πριν ένα χρόνο, την ίδια ακριβώς ημέρα, έγραφα ότι «οι πάλαι ποτέ σύντροφοι, που δεν τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας που έμεναν, μετακόμισαν σε επαύλεις με πισίνες και απέκτησαν πολλά περιουσιακά στοιχεία και ακίνητα. Έτσι αντιστράφηκαν οι όροι και οι σύντροφοι δεν γνωρίζουν τους θυρωρούς των πολυκατοικιών στις οποίες έχουν διαμερίσματα. Και να ήταν μόνον αυτά…. Το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού κράτους, η κατάργηση ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η ανασφάλεια, αλλά και η απαξιωτική αντιμετώπιση των πολιτών από το κράτος, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σύγχρονης διακυβέρνησης. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, που κατά την ταπεινή μου άποψη έχει ιδιαίτερη  σημασία, είναι η ανυπαρξία οράματος και προοπτικής που θα προσφέρει ανακούφιση στους δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας  από τον εφιάλτη της καθημερινότητάς τους.»
Πολιτικό το χρέος
Οι επιπτώσεις όλων όσων προηγουμένως συνοπτικά ανέφερα, είχαν ως αποτέλεσμα  η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αργά αλλά σταθερά, να χάνει χρόνο με τον χρόνο την αίγλη της κυρίως στην συνείδηση των Ελλήνων. Όπως ο καθένας γνωρίζει τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και σήμερα, ένα χρόνο μετά.
Οι πολίτες αγανακτισμένοι, στέκονται απέναντι στην πολιτική, αποδοκιμάζουν τους πολιτικούς, απαξιώνουν δημοκρατικούς θεσμούς και απαιτούν με θυμό το αυτονόητο. Ανθρώπινη και αξιοπρεπή διαβίωση. Οι πολίτες στην συντριπτική πλειονότητά τους, αδιαφορούν  για τις αερολογίες της κατευθυνομένης ενημερώσεως περί χρέους, ΑΕΠ, επιλεκτικής χρεωκοπίας, και άλλων λογιστικών εφευρημάτων των πολιτικών. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η κρίση και το χρέος είναι προβλήματα που δημιούργησε η πολιτική και συνεπώς με πολιτικό τρόπο πρέπει να επιλυθούν. Αν ήταν λογιστικά προβλήματα θα επέλεγαν λογιστές για να τα επιλύσουν.   
ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΤΑ ΠΙΘΑΡΙΑ

Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στο Μαρούσι, στην περιοχή όπου πριν αρκετά χρόνια,  υπήρχαν βιοτεχνίες,  τα γνωστά «κανατάδικα» , στις οποίες κατασκεύαζαν διάφορα πήλινα σκεύη και αντικείμενα.  Το ενδιαφέρον μου συγκράτησε ένα μεγάλο πιθάρι και κάνοντας ορισμένους περίεργους αλλά επίκαιρους συνειρμούς,  το συνδύασα με την οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και με τον πρωθυπουργό.
Σύμφωνα με την παράδοση,  οι κόρες του Δαναού, οι 49 Δαναΐδες, καταδικάστηκαν ως τιμωρία για την δολοφονία των συζύγων τους,  την πρώτη νύχτα του γάμου,  μετά τον θάνατό τους όταν θα πήγαιναν στον Άδη, να μεταφέρουν και να ρίχνουν νερό σε ένα πιθάρι με τρύπες (τον «τετρημένον πίθον»), μέχρι να το γεμίσουν .
υπουργοί-Δαναΐδες
Κάπως έτσι φαντάζει στα μάτια μου η εικόνα της Ελλάδας τον τελευταίο καιρό. Υπάρχει το πιθάρι του χρέους, το πιθάρι των ελλειμμάτων και 49 υπουργοί-Δαναΐδες της προηγουμένης κυβερνήσεως Παπανδρέου, που με τον πρόσφατο ανασχηματισμό περιορίστηκαν σε 42, προσπαθούν να τα γεμίσουν. Οι ταλαίπωροι υπουργοί όμως, μάταια πασχίζουν. Κάθε μέρα ρίχνουν στα πιθάρια  τους φόρους, τους μισθούς, τις συντάξεις, τις φοροαπαλλαγές, τα δανεικά που παίρνουμε  από την τρόϊκα, τα εργασιακά δικαιώματα, ακόμα και το αίμα των ελλήνων πολιτών. Μάταιος ο κόπος των υπουργών, άσκοπες οι αιματηρές θυσίες των πολιτών. Τα πιθάρια παραμένουν πάντα άδεια.   Είναι να απορεί και ο πιο χαζός πολίτης πως  οι έμπειροι και ικανοί, σύμφωνα με όσα οι ίδιοι λένε για τους εαυτούς τους, κυβερνήτες μας, δεν σκέφτηκαν να βουλώσουν μερικές τρύπες  στα καταραμένα αυτά πιθάρια. Ίσως ορισμένοι να το σκέφτηκαν, αλλά παράλληλα ξέρουν ότι κάθε τρύπα στα πιθάρια έχει κάποιο όνομα. ΔΕΚΟ, συνδικαλισμός, υποβρύχια, μίζες, γραφειοκρατία, είναι πολλές οι τρύπες,  πάρα πολλές. Ίσως ορισμένοι  θα μπορούσαν να τις κλείσουν, οι περισσότεροι όμως δεν θέλουν.
Αλλά υπάρχει ακόμη ένα πιθάρι γνωστό από την ιστορία, το  πιθάρι του Διογένη, του κυνικού φιλοσόφου. Όταν οι Κορίνθιοι προετοιμάζονταν να πολεμήσουν το Φίλιππο της Μακεδονίας, ο Διογένης, για να μη φανεί ότι μένει άπρακτος, πήρε το πιθάρι του και άρχισε να το κυλάει στους δρόμους, πέρα δώθε. Κάποιος ρώτησε το Διογένη «διά τί κυλίεις τον πίθον ω Διόγενες;» και εκείνος του απάντησε: «ίνα μη μόνος αμέτοχος της εργασίας ω».
Και αυτός το… πιθάρι του
Αυτή η εικόνα του Διογένη να κυλάει ένα πιθάρι, ενώ οι συμπατριώτες του έκαναν πολεμικές προετοιμασίες, μου φέρνει στο μυαλό τον κ. Παπανδρέου. Ενώ η αξιοπιστία της χώρας βρίσκεται κάτω από το απόλυτο μηδέν, και οι ευθύνες του είναι τεράστιες, θυμηθείτε τα περί χώρας διεφθαρμένων, τα περί Τιτανικού κλπ, ο κ. Παπανδρέου ασχολείται με τις κομματικές ισορροπίες στο ΠΑΣΟΚ, με ανούσιους κομματικούς  ανασχηματισμούς (τρείς κυβερνήσεις τιτάνων, όπως ο ίδιος τις έχει ονομάσει, μέσα σε 18 μήνες), με  αδιέξοδες κυβερνητικές συσκέψεις. Αναλίσκεται σε  ατελείωτα και αναποτελεσματικά ταξίδια ανά την υφήλιο, και ανά τακτά χρονικά διαστήματα αποζητά την συναίνεση  της αντιπολιτεύσεως για να εφαρμόσει την πολιτική της τρόϊκα. Εσχάτως μάλιστα εφηύρε ακόμα έναν τρόπο για να αποσπάσει την προσοχή των πολιτών από την δραματική κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει την χώρα. Είναι το πιθάρι του δημοψηφίσματος,  λές και ο ορυμαγδός από τα κακά μαντάτα για την οικονομία που μας κατακλύζουν νυχθημερόν, δεν φτάνει στα αυτιά του. Οι Έλληνες πολίτες πρέπει να μιμηθούν τους Κορινθίους. Ας ετοιμαστούμε για την δική μας μάχη και ας αφήσουμε τον κ. Παπανδρέου να κυλάει το πιθάρι του δημοψηφίσματος πέρα-δώθε, στα κανάλια και στις εφημερίδες.
ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΟΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ

Πολύς   θόρυβος γίνεται τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τα πολλά και με αυξανόμενο ρυθμό,  περιστατικά αποδοκιμασίας και προπηλακισμού κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών. Δεν θα συμμεριστώ τις τετριμμένες δηλώσεις αποδοκιμασίας που εκφωνούν στα τηλεπαράθυρα οι διάφοροι αρμόδιοι και μη, αφού τα αυτονόητα δεν χρειάζονται επιβεβαίωση.  Εκτός αν οι ενοχές και οι τύψεις που νοιώθουν εκεί  στο ΠΑΣΟΚ,  τους έχουν δημιουργήσει τρικυμία στο κρανίο.  Βλέπουν παντού συνομωσίες από καθοδηγούμενους πολίτες που αποσκοπούν στην αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας!!!  Διαμαρτυρίες και μάλιστα με χρήση βίας, έχουμε γνωρίσει κατά το παρελθόν πολλές φορές και μάλιστα για κυβερνητικές αποφάσεις που δημιουργούσαν έστω και υποψίες για προσβολή εργασιακών ἤ  κοινωνικών «κεκτημένων». Όσοι δεν έχουν κοντή μνήμη,  ας θυμηθούν τους γνωστούς «συνδικαλιστές», πολλοί από τους οποίους σήμερα είναι μέλη της κυβερνήσεως, να νεκρώνουν με απεργίες την χώρα, και τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου να ηγείται σε πορείες διαμαρτυρίας, ως αρχηγός της αντιπολιτεύσεως.  
Οι τρείς αγανακτισμένοι…..
Η κυβέρνηση μοχθεί ολημερίς με διάφορα σοφίσματα και ισχυρισμούς,  που ξεπερνούν τα όρια της γραφικότητας, να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι αυτοί που αποδοκιμάζουν εμπράκτως την πολιτική της, είναι μια χούφτα συνασπισμένοι οπαδοί.  Άκουσα μάλιστα με τα ίδια μου τα αυτιά, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ να ισχυρίζεται σε δελτίο ειδήσεων ότι σε ολόκληρη την  Αιτωλοακαρνανία τρείς (3) άνθρωποι διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική!!!   Όμως με τέτοιες δηλώσεις οι πολιτικοί αυτοδιασύρονται, αλλά το χειρότερο είναι ότι προκαλούν αγανάκτηση και εξέγερση στους πολίτες.
Στην σημερινή συγκυρία  εκείνο που κατά την γνώμη μου έχει μεγάλη σημασία,  δεν είναι το ποιος διαμαρτύρεται αλλά το γιατί. Σημασία έχει να εκτιμηθεί η αιτία της λαϊκής δυσαρέσκειας, που πολλές φορές εκφράζεται με προπηλακισμούς, και όχι ποιοι είναι οι διαμαρτυρόμενοι.
Είναι προφανές και αντιληπτό τοις πάσι, ότι τα έργα και οι ημέρες της κυβερνήσεως Παπανδρέου ευρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία προς το κοινό αίσθημα και την λαϊκή βούληση. Οι δημοσκοπήσεις που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητος είναι άκρως αποκαλυπτικές.  Δεν είναι μόνο τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση κατ’ εφαρμογή του πρώτου μνημονίου. Αν υπήρχε έστω και μικρή συνέπεια από κυβερνητικής πλευράς ως προς την εφαρμογή τους, τα οικονομικά μεγέθη θα είχαν ενδεχομένως βελτιωθεί. Όμως η ανικανότητα, η απροθυμία και οι πελατειακές σχέσεις κυβερνόντων και συνδικαλιστών, απετέλεσαν το εκρηκτικό μείγμα που δυναμίτισε την ελληνική οικονομία. Το αποτέλεσμα ήταν η επιβολή κατά κύματα νέων και νεωτέρων μέτρων, τα οποία όμως δεν έχουν καμία τύχη όχι μόνο να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, αλλά ενδεχομένως ούτε να εφαρμοστούν εξ αιτίας της ογκουμένης  λαϊκής δυσαρέσκειας.
Όλα πήγαν στον βρόντο…
Και είναι απολύτως κατανοητή η αρνητική στάση των πολιτών. Ενώ στην αρχή, πριν ένα χρόνο περίπου, είχαν πιστέψει στον στόχο της ανορθώσεως της οικονομίας και είχαν αποδεχθεί, σχεδόν χωρίς διαμαρτυρίες τα οικονομικά μέτρα,  με τον περιορισμό ἤ απεμπόληση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους, σήμερα διαπίστωσαν αγανακτισμένοι και οργισμένοι, ότι οι θυσίες τους ΟΛΕΣ πήγαν στον βρόντο.  Και το κακό δεν σταματάει εδώ. Κάθε λίγο και λιγάκι επιβάλλονται από την κυβερνητική πλειοψηφία στην βουλή, γιατί στην κοινωνία δεν αντιπροσωπεύει πλέον παρά μια ισχνή μειοψηφία, νέα μέτρα, νέες περικοπές στα εισοδήματα, νέοι ακρωτηριασμοί στην αξιοπρέπεια των πολιτών. Το χειρότερο όμως είναι ότι όλοι οι  Έλληνες έχουν αντιληφθεί ότι κάθε περαιτέρω θυσία τους είναι μάταια και άσκοπη. Η λύση της προσφυγής στις κάλπες είναι Η ΜΟΝΗ λύση στο οικονομικό πρόβλημα που πλέον έχει καταστεί αμιγώς πολιτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΑΘΗΝΑ .. ΟΠΩΣ ΚΑΜΠΟΥΛ….

Την περασμένη Τετάρτη ψηφίστηκε  με την ισχνή πλειοψηφία των 155 βουλευτών, το «μεσοπρόθεμο». Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί το ονόμασαν έτσι, αφού δεν υπήρξε ποτέ ούτε βραχυπρόθεσμο, αλλά ούτε και μακροπρόθεσμο. Αλλά αν αυτό ήταν το μόνο πρόβλημα, δεν θα άξιζε τον κόπο να αναφερθώ σε αυτό. Η κυβέρνηση ευρισκόμενη σε πλήρη ταραχή, μέσα σε ένα παροξυσμό ανευθυνότητας, πανικού και τρομοκρατίας, κατάφερε να αποσπάσει την ψήφο των βουλευτών της, πλήν ενός. Του κ. Κουρουμπλή, ο οποίος σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του που είχαν πιάσει στασίδι στα τηλεπαράθυρα και απειλούσαν ότι δεν θα υπερψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο, την ώρα της κρίσεως ανέκρουσαν πρύμναν, και χωρίς αναστολές βροντοφώναξαν ΝΑΙ, στο κομματικό προσκλητήριο. Κάποιος μάλιστα από αυτούς, για να δικαιολογηθεί, είπε στην σύντομη αιτιολόγηση της ψήφου του ενώπιον της βουλής, ότι δεν άντεχε να καταψηφίσει το μεσοπρόθεσμο, διότι αν το έκανε θα έφερε την ευθύνη της κατάρρευσης του ευρώ !!!. Τι να πώ τώρα εγώ και τι να σχολιάσω;; Ίσως όμως θα ήταν χρήσιμο να απευθυνθώ στον υπουργό υγείας, τον κ. Λοβέδο, και να τον παρακαλέσω να αναθεωρήσει επί το ελαστικότερο την λίστα φαρμάκων. Είναι προφανές ότι λείπουν φάρμακα από την αγορά και οι πολίτες αναγκάζονται να παίρνουν ληγμένα.

Χημικός πόλεμος
Και ενώ αυτά τα τραγελαφικά συνέβαιναν εντός του κοινοβουλίου, έξω από αυτό, στην πλατεία Συντάγματος η κυβέρνηση είχε κηρύξει χημικό πόλεμο εναντίον των Ελλήνων πολιτών, που με υποδειγματικό τρόπο εξεδήλωναν την αντίθεσή τους στο μεσοπρόθεσμο. Είναι ντροπή, να κάνουν τον γύρο του κόσμου φωτογραφίες και βίντεο με ανθρώπους τρίτης ηλικίας να πέφτουν κάτω σαν μύγες από αναπνευστικά προβλήματα. Είναι δημοκρατική ανανδρία να «βομβαρδίζεται» από πάσης φύσεως χημικά ο υπόγειος σταθμός του μετρό στο Σύνταγμα, όπου λειτουργούσε πρόχειρο ιατρείο  και είχαν καταφύγει εκεί για να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες, δεκάδες πολίτες. Είναι πολιτική δειλία να προσπαθεί η κυβέρνηση με κάθε αθέμιτο τρόπο, να παρουσιάσει πλατείες άδειες από πολίτες, αλλά γεμάτες από τοξικά αέρια και αστυνομικές δυνάμεις. Η πατρίδα μας είχε την μεγάλη ατυχία στις δύσκολες αυτές στιγμές της οικονομικής δυσπραγίας, να έχει στο τιμόνι της αδίστακτους κυβερνήτες  οι οποίοι  στο όνομα του πολύπαθου σοσιαλισμού, πολιτεύονται με βαρβαρότητα.
Η πατρίδα μας είχε την ατυχία να κυβερνάται από επαγγελματίες του ψεύδους. Την παραμονή της ψηφοφορίες για το μακροπρόθεσμο,  ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι δεν θα ετίθετο θέμα κομματικής πειθαρχείας και ότι κάθε βουλευτής θα ήταν ελεύθερος να ψηφίσει κατά συνείδηση. Μετά  την λήξη της ψηφοφορίας ο πρόεδρος της βουλής ανακοίνωσε  την διαγραφή του κ. Κουρουμπλή από το ΠΑΣΟΚ, επειδή ψήφισε κατά συνείδηση!!! Τα σχόλια περιττεύουν.
Καμπούλ καταντήσαμε…
Η φοβισμένη από την αδυναμία και ανικανότητά της, κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου μετέτρεψε την περασμένη Τετάρτη την πρωτεύουσα  σε Καμπούλ. Φοβούμαι όμως ότι ο κατηφορικός δρόμος που έχει πάρει ο κ. Παπανδρέου μας οδηγεί,  με διαρκώς αυξανόμενη ταχύτητα,  σε σφοδρή σύγκρουση.   Εύχομαι και παρακαλώ τον Θεό να μην επαληθευθεί ο κ.  Πάγκαλος στα όσα είπε περί Αργεντινής και νεκρών.
Υστερόγραφο : Μου προξενεί απορία η ικανότητα της κυβερνήσεως να διαθέτει αφειδώς κονδύλια για την προμήθεια χημικών αερίων, ενώ αδυνατεί να διαθέσει  χρήματα για την αγορά καυσίμων για τα οχήματα  της αστυνομίας, που με τις περιπολίες τους συμβάλλουν στην καλύτερη αστυνόμευση και στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας.  Προφανώς είναι θέμα προτεραιοτήτων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ