ΠΑΛΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ

Τις τελευταίες ημέρες έχει κολλήσει στο μυαλό μου ένα παλιό τραγούδι που αναφερόταν σε παλάτια που χτίζονται στην άμμο. Όλα άρχισαν με το ταξίδι του κ. Παπανδρέου, τον περασμένο Ιούνιο στην Λιβύη και με την συνάντησή του με τον «αδελφό» Μουαμάρ Καντάφι. Θυμάμαι τα βίντεο που πρόβαλλε η τηλεόραση από την ιστορική, όπως χαρακτηρίστηκε, επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην σκηνή του Καντάφι, τις θερμές χειραψίες, τα αυτόγραφα και τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης μεταξύ των δύο ανδρών. Τα φιλοκυβερνητικά Μ.Μ.Ε. με πομπώδεις τίτλους και εκτενείς αναφορές προεξοφλούσαν επενδύσεις ύψους 200 δις ευρώ, σε πολλούς τομείς. Επενδύσεις στην άμμο
Ενδεικτικώς αναφέρω την υποβρύχια σύνδεση Λιβύης- Ελλάδας με πόντιση οπτικών ινών στη Μεσόγειο, που θα διευκόλυνε τις τηλεπικοινωνίες. Την κατασκευή του έργου θα ανελάμβαναν εξ' ολοκλήρου Ελληνικές εταιρείες.
Σε μεταγενέστερο χρόνο θα δημιουργείτο η ενεργειακή σύνδεση Ελλάδας- Λιβύης με μεταφορά ηλιακής ενέργειας από τη Σαχάρα στην Ευρώπη, μέσω Κρήτης- Πελοποννήσου- Στερεάς Ελλάδας.
Σύνδεση με αγωγό φυσικού αερίου από Λιβύη σε Ευρώπη μέσω της χώρας μας. Επίσης η Λιβύη θα μετείχε στις αποκρατικοποιήσεις που σχεδίαζε η Ελληνική κυβέρνηση, κλπ, κλπ.
Και ξαφνικά την ευφορία και τις κωδωνοκρουσίες διεδέχθησαν τα τύμπανα του πολέμου. Ο «αδελφός» Μουαμάρ βρέθηκε για μια ακόμη φορά στο μάτι του κυκλώνα. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1998 το αεροσκάφος της ΡΑΝ-ΑΜ που εκτελούσε την πτήση 103 από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη, κατέπεσε στην πόλη Λόκερμπυ της νοτίου Σκωτίας ύστερα από έκρηξη βόμβας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι 259 επιβάτες του, αλλά και 11 κάτοικοι της πόλεως. Οι έρευνες απεκάλυψαν ως ένοχο τον Λίβυο Ἀµπντελµπασέντ ἀλ Μεγκράχι, ο οποίος ήταν πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Λιβύης. Στην δίκη που έγινε απεκαλύφθη ότι ο Καντάφι έδωσε την εντολή για το τρομοκρατικό χτύπημα και Αλ Μεγκράχι καταδικάστηκε σε ισόβια. Πριν λίγα χρόνια ο λίβυος τρομοκράτης απελευθερώθηκε γιά λόγους υγείας καί επέστρεψε στή χώρα του, όπου έτυχε υποδοχής ήρωος, ενώ στο αεροδρόμιο βρισκόταν και ο Καντάφι για να τον προϋπαντήσει.
Πέρασαν χρόνια και καιροί και ο «αδελφός» Μουαμάρ έγινε αξιόπιστος συνομιλητής για την Ευρώπη και την Αμερική. Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες. Τότε το σκηνικό άλλαξε ξαφνικά. Ο Καντάφι εμφανίστηκε πάλι ως ο καταπιεστής του λαού και ξέσπασαν στην Λιβύη ταραχές. Μέσα στο γενικευμένο κλίμα ταραχής που κυριαρχεί στις αραβικές χώρες, ο Καντάφι θέλησε να «σχίσει την γάτα» κατεβάζοντας τον στρατό στους δρόμους για να καταστείλει την εξέγερση.
Βομβαρδισμοί για καλό σκοπό…
Ευκαιρίας δοθείσης, το ΝΑΤΟ και η Γαλλία θυμήθηκαν ότι έχουν χρέος να προασπίζουν τις ανθρώπινες ζωές και την δημοκρατία και απεφάσισαν να επέμβουν δυναμικά. Από την περασμένη εβδομάδα, άρχισαν αεροπορικές επιδρομές και να βομβαρδίζουν τους βομβαρδιστές του Καντάφι. Πολλά είναι τα σενάρια για το τι θα συμβεί στην Λιβύη μετά το τέλος εποχής για τον συνταγματάρχη Καντάφι, αλλά πράγμα ένα είναι βέβαιο : η ελληνική εξωτερική πολιτική και ο ίδιος ο πρωθυπουργός υπέστησαν βαρύτατο πλήγμα στην αξιοπιστία τους. Από τους παροιμιώδους επιπολαιότητας εναγκαλισμούς και φιλοφρονήσεις στο τσαντίρι του «αδελφού» Μουαμάρ με τον στοχαστή πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, φθάσαμε σήμερα, εννέα μήνες αργότερα, στην συμμετοχή της Ελλάδος στην Νατοϊκή επιδρομή κατά της Λιβύης. Δυστυχώς, η πολιτική της κυβερνήσεως Παπανδρέου όπως στην οικονομία έτσι και στα εξωτερικά, ανακαλεί στην μνήμη μας για μια φορά ακόμη, τους στίχους του γνωστού τραγουδιού : είναι κακό να χτίζεις στην άμμο (της Λιβύης) παλάτια….
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΑΜΙΚΑΖΙ

Η φύση έδειξε για μία ακόμη φορά ποιος είναι το αφεντικό, ποιος κάνει κουμάντο πάνω στον πλανήτη γή. Η Ιαπωνία είναι το πλέον πρόσφατο μάθημα που η ανθρωπότητα πρέπει να μελετήσει και να αντλήσει διδάγματα για το πώς θα πορευθεί στο μέλλον. Τι και αν τα κτίσματα άντεξαν στον σεισμό των 8,9 ρίχτερ, η μανία της θάλασσας διέλυσε πόλεις, οικισμούς και υποδομές μέσα σε λίγα λεπτά. Τι και αν οι επιστήμονες είχαν σχεδιάσει στην εντέλεια την απρόσκοπτη λειτουργία των πυρηνικών σταθμών. Ο σεισμός και τα κύματα από το τσουνάμι έβαλαν τα γυαλιά στους επιστήμονες και στους υπολογισμούς τους. Η πυρηνική ενέργεια που μέχρι χθες ήταν εργαλείο ανάπτυξης και κινητήριος δύναμη για την αξιοθαύμαστη Ιαπωνική οικονομία, μετατράπηκε σε λίγα λεπτά σε ύπουλο και πανίσχυρο εξολοθρευτή της ανθρώπινης ζωής. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί με δέος, τις εικόνες πόνου, τρόμου και καταστροφής που προβάλλει καθημερινώς η τηλεόραση, από την βόρειο Ιαπωνία.
Παράξενα παιχνίδια της ιστορίας.
Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει την εξέλιξη του πυρηνικού τσουνάμι που άρχισε να πλήττει την πολύπαθη Ιαπωνία. Οι καρτερικοί και εργατικοί Ιάπωνες, γνώρισαν τον πυρηνικό όλεθρο το καλοκαίρι του 1945 στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, από εχθρικές βόμβες που τους ανάγκασαν τελικώς να υποστείλουν την σημαία του πολέμου. Για κάποιο περίεργο λόγο, 66 χρόνια αργότερα, οι Ιάπωνες έμελλε να γνωρίσουν τον πυρηνικό όλεθρο από τα ίδια τα ειρηνικά έργα τους. Παράξενα παιχνίδια της ιστορίας.
Αλλά οι «συμπτώσεις» δεν σταματούν εδώ. Όλοι γνωρίζουμε τους θρυλικούς καμικάζι που με αυτοθυσία και την βεβαιότητα της πτήσης χωρίς επιστροφή, έπεφταν με τα αεροπλάνα τους σε εχθρικούς στόχους σπέρνοντας την καταστροφή και τον θάνατο. 66 χρόνια αργότερα μια νέα γενιά καμικάζι έμελλε με αυτοθυσία και βεβαιότητα του θανάτου, να ριχτούν στην άνιση μάχη εναντίον της ραδιενέργειας , για να σώσουν ζωές εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών τους.
Καμικάζι εν καιρώ ειρήνης
Πρόκειται για 50 εθελοντές της ηλεκτρικής εταιρείας Tepco, που εκμεταλλεύεται τον πυρηνικό σταθμό Fukushima. Οι σύγχρονοι αυτοί καμικάζι προσφέρθηκαν να εργαστούν εναλλάξ στις εγκαταστάσεις του πυρηνικού σταθμού, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να εξασφαλίσουν την ψύξη του αντιδραστήρα ώστε να αποφευχθεί η υπερθέρμανσή του και η έκρηξη. Ήδη από την περασμένη Τρίτη υπήρξαν και οι πρώτες απώλειες. Η Tepco ανακοίνωσε ότι δεκαπέντε από τους εθελοντές-καμικάζι έχουν υποστεί βλάβες στην υγεία τους. Οι σύγχρονοι καμικάζι, γνωρίζουν ότι το αντίτιμο της κοινωνικής προσφοράς τους είναι η ίδια η ζωή τους. Εφοδιασμένοι με προστατευτικές στολές αγωνίζονται να παροχετεύουν θαλασσινό νερό στον αντιδραστήρα ώστε να εμποδιστεί η υπερθέρμανσή του. Η επιτρεπομένη διάρκεια παραμονής τους στους στο κέντρο ελέγχου του πυρηνικού σταθμού είναι δύο έως τρείς ώρες, εξ αιτίας της μεγάλης ακτινοβολίας που υπάρχει στον χώρο. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία προς τον πυρηνικό όλεθρο. Οι σύγχρονοι καμικάζι διετάχθησαν να αποχωρήσουν από τον πυρηνικό σταθμό. Η Fukushima, 250 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Τόκυο, έμελλε να έχει την τύχη της Χιροσίμα και Ναγκασάκι, όμως όχι ως θύμα πολέμου αλλά ως θυσία στον βωμό της οικονομικής ανάπτυξης και της προόδου, εν καιρώ ειρήνης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΜΙΑ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ

Έστω και με καθυστέρηση τα χιόνια ήρθαν στην Αττική, μέσα στη σαρακοστή. Όχι βέβαια ότι περιμέναμε να δούμε άσπρη μέρα, αντιθέτως μάλιστα, επιβεβαιώθηκε για μία ακόμα φορά ότι το κράτος βρίσκεται σε μόνιμη βαρυχειμωνιά. Την καθαρά Δευτέρα το βράδυ, οι οδηγοί, στις συμπληγάδες της Μαλακάσας, έζησαν την δική τους οδύσσεια. Μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα της Ελλάδος οι εκδρομείς του τριημέρου, ένοιωθαν όπως οι στρατηγοί της Βέρμαχτ στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που από την πόλη Κράσναγια Πολιάνα, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Μόσχα, έβλεπαν με τα κιάλια την πρωτεύουσα της Σοβιετικής Ενώσεως, αλλά το κρύο και το χιόνι δεν τους επέτρεπαν να την κατακτήσουν.
Τα Πάντσερ
Πυροσβεστική, αστυνομία, εκχιονιστικά, αλατιέρες, ήταν λέει ετοιμοπόλεμα για να αντιμετωπίσουν τον χιονιά. Τα πάντσερ των εθνικών οδών δεν καθηλώθηκαν από λίγες νιφάδες χιονιού, αλλά από το αλαλούμ και την έλλειψη συντονισμού των αρμοδίων. Τώρα για το ποιος είναι αρμόδιος ακόμη δεν έχει γίνει σαφές. Ο υπουργός μεταφορών κ. Ρέππας, με μια τουλάχιστον απλοϊκή δήλωση, είπε ότι η εθνική οδός ανήκει στην εταιρεία που την εκμεταλλεύεται και κατά συνέπεια η εταιρεία έχει την ευθύνη για τον καθαρισμό της οδού. Η εταιρεία ανταπάντησε ότι όλα λειτούργησαν στην εντέλεια και έτσι το ζήτημα θεωρήθηκε λήξαν. Όμως οι οδηγοί και επιβάτες των οχημάτων της εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, παρέμειναν όμηροι μιας συνηθισμένης χιονόπτωσης, για περισσότερο από έξι ώρες στης Μαλακάσας την ολόασπρη ράχη.
Έτσι χωρίς να το θέλω, μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες από προηγούμενους αποκλεισμούς οχημάτων και οδηγών στο ίδιο μέρος, πριν μερικά χρόνια. Τότε που ο κύριος Γ. Παπανδρέου ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, έσπευσε στην Μαλακάσα να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού και να εξαπολύσει μύδρους κατά της τότε κυβερνήσεως. Θυμάμαι ακόμη τον κ. Παπανδρέου να «περιοδεύει» ανάμεσα στα σκεπασμένα από το χιόνι αυτοκίνητα και να χαιρετάει από μακρυά οδηγούς και επιβάτες, που όμως τα είχαν εγκαταλείψει την προηγουμένη νύχτα για να μην παγώσουν από το κρύο.
Η κακοκαιρία και ο κακός μας ο καιρός
Ενός κακού όμως, μύρια έπονται. Τις ημέρες που ακολούθησαν τις «σφοδρές χιονοπτώσεις», όπως διαλαλούσαν οι «ανησυχούντες» δημοσιογράφοι από τα φαιδρά δελτία ειδήσεων, και όχι μόνον, των Μ.Μ.Ε. απολαύσαμε στιγμιότυπα απείρου κάλλους. Από την μία μεριά χαρούμενα παιδάκια με τους γονείς τους να παίζουν στο χιόνι και από την άλλη γονείς και κηδεμόνες να τηλεφωνούν στους τηλεοπτικούς σταθμούς για να πληροφορηθούν αν θα λειτουργήσουν τα σχολεία σε συγκεκριμένες περιοχές. Τηλεδημοσιογράφοι σε εναλλασσόμενους κατά περίσταση ρόλους, διαμεσολαβητή, οργισμένου πολίτη, γλοιώδους υποτακτικού απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα, μετεωρολόγου και πάει λέγοντας, στιγμάτιζαν την ανεπάρκεια, ανικανότητα της κρατικής μηχανής. Με ύφος περισπούδαστο πληροφορούσαν τους τηλεθεατές ότι το 3ο δημοτικό στα Άσπρα Χώματα, το 7ο λύκειο στην Θήβα και το 15ο γυμνάσιο στο Πέραμα δεν θα λειτουργήσουν λόγω του χιονιού, ενώ άλλα σχολεία στις ίδιες περιοχές θα έχουν μαθήματα. Η κωμικοτραγική αυτή παρουσίαση της αποκρουστικής πραγματικότητας, αντικατοπτρίζει την ενδημική ανικανότητα της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας να αντιμετωπίσουν μια απλή χιονόπτωση. Είναι το αποτέλεσμα της χρόνιας παθογένειας του συστήματος που τροφοδοτείται με την ψήφο τους των Ελλήνων πολιτών, που ως αντάλλαγμα εισπράττουν απαξίωση και μιζέρια. Δεν πρέπει λοιπόν να αναρωτιόμαστε ποιός φταίει. Είναι εύκολο και απλό να το διαπιστώσει ο καθένας. Δεν μας φταίει η κακοκαιρία αλλά απλώς και μόνον ο κακός μας ο καιρός.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΙ

Παρακολούθησα στις ειδήσεις, τον τρόπο με τον οποίο κάλυψαν την δολοφονία των δύο αστυνομικών την περασμένη Τρίτη στου Ρέντη. Τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. σε εκτενείς αναφορές, ασχολήθηκαν με την αστυνομική διάσταση του γεγονότος και εξαντλήθηκαν σε λεπτομέρειες χωρίς καμία αξία για το ζητούμενο που είναι η ασφάλεια των πολιτών αλλά και των αστυνομικών. Δεν είναι η πρώτη φορά που αστυνομικοί πέφτουν νεκροί από σφαίρες κακοποιών, αλλά δυστυχώς ούτε και η τελευταία. Το φαινόμενο βεβαίως δεν είναι ελληνικό, συμβαίνει σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας. ΟΜΩΣ υπάρχουν ορισμένες σημαντικές διαφορές. Στην χώρα μας, όσο και να ακούγεται περίεργο, οι αστυνομικοί είναι ανάλογα με την περιστάσεις, ο σάκος του μποξ, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι αλλά και ταυτοχρόνως τα πρόβατα προς σφαγιασμό.
κλέφτες και αστυνόμοι
Το παλιό παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι», αλλά και παλιές κινηματογραφικές ταινίες που όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει, όπως «ο Ηλίας του 16ου» με τον αξέχαστο Κώστα Χατζηχρήστο, και η Guardie e Ladri (Κλέφτες και αστυνόμοι), η γνωστή ιταλική κωμωδία, με αρχιμαέστρους τον Mario Monicelli και τον Steno, σε παραγωγή των Dino de Laurentis και Carlo Ponti, περιέγραφαν με θαυμαστό τρόπο το «παιχνίδι» της γάτας με το ποντίκι, την μάχη του νόμου με την παρανομία.
Τότε οι καταστάσεις που προβάλλονταν από τις ταινίες, προκαλούσαν και χαμόγελα, παρά την σοβαρότητά τους. Σήμερα οι ανάλογες καταστάσεις το μόνο που προκαλούν είναι αίμα και πόνο. Ο λόγος είναι απλός. Η εγκληματικότητα σήμερα έχει διαφορετικά ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο χάρη στην αθρόα και ανεξέλεγκτη είσοδο αλλοδαπών στην χώρα μας. Οι στατιστικές είναι αμείλικτες. Η ποιοτική διάσταση της εγκληματικότητας έχει επίσης μεταβληθεί προς το χειρότερο. Η δολοφονία ἤ ο τραυματισμός πολιτών και αστυνομικών κατά την διάπραξη οικονομικών εγκληματικών ενεργειών, αποτελούν πλέον τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Και στην προκειμένη περίπτωση οι στατιστικές είναι τρομακτικές. Τα τελευταία 25 χρόνια έχουν χάσει την ζωή τους 100 αστυνομικοί, και έχουν τραυματιστεί περί τους 1500, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Δυστυχώς οι παραλείψεις και τα λάθη των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών της αστυνομίας ευθύνονται για τις περισσότερες απώλειες των αστυνομικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη δολοφονία των εικοσάχρονων αστυνομικών.
Πιστόλια εναντίον καλάσνικωφ
Είναι να απορεί κανείς με την επιπολαιότητα ἤ αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, με την εγκληματική αμέλεια εκείνων που αποφάσισαν να «ανεβάσουν» σε μοτοσυκλέτες τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, οι οποίοι με πλημμελή εκπαίδευση και ελλιπή εξοπλισμό, ανέλαβαν καθήκοντα καταστολής, στα οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Είναι να απορεί κανείς πως τέσσερις αστυνομικοί με μοναδικό οπλισμό το θάρρος, την αυτοθυσία και ένα πιστόλι, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την ενέδρα των κακοποιών με τα καλάσνικωφ.
Τώρα είναι αργά για κροκοδείλια δάκρυα και υποσχέσεις για βελτίωση της εκπαίδευσης των αστυνομικών. Τώρα είναι ώρα για την άμεση εφαρμογή πολιτικών που έχουν δοκιμαστεί σε διεθνές επίπεδο και έχουν αποδώσει καρπούς. Δεν θα χρειαστεί να ανακαλύψουμε την Αμερική. Απλώς το μόνο που πρέπει να γίνει από σήμερα, είναι η εγκατάλειψη πολιτικών βιτρίνας, που ευκαιριακά δίνουν πολιτικά οφέλη και παράλληλα οδηγούν τους αστυνομικούς στον θάνατο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ