ΕΣΠΕΙΡΑΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ.

Όλος ο κόσμος παρακολουθεί με απορία αλλά και έκδηλη ανησυχία το όσα συμβαίνουν στον αραβικό κόσμο, όπου προσωποπαγή σοσιαλιστικά καθεστώτα, διοικούν με απολυταρχικό και φαύλο τρόπο διάφορες χώρες. Τις τελευταίες ημέρες ο σοσιαλιστής Καντάφι, ευρισκόμενος σε φοβικό παραλήρημα, άρχισε να βομβαρδίζει την χώρα και τους πολίτες της, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τους. Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη πρότυπα σοσιαλιστικών κρατών, με ηγέτες, τα ονόματα των οποίων έχουν γραφεί με χρυσά γράμματα στις δέλτους της σοσιαλιστικής διεθνούς. Μπεν Αλί, Μουμπάρακ, Καντάφι, και ο «αδελφός» και πρόεδρός τους Γιώργος Παπανδρέου στο πάνθεον της σοσιαλιστικής αδελφότητας….
Εκατοντάδες νεκροί, απελπισμένοι πολίτες, κατεστραμμένες οικονομίες έχουν καταστεί πλέον συνώνυμα του σοσιαλισμού. Υπάρχει όμως και η βαρβαρότητα που είναι η έλλειψη προοπτικής και ελπίδας για τους ανθρώπους. Όμως πριν λίγα μόλις χρόνια ο σοσιαλισμός ήταν η εναλλακτική λύση αντί για την βαρβαρότητα. Σήμερα στα διάφορα «καυτά» σημεία του πλανήτη ο σοσιαλισμός βαδίζει πιασμένος χέρι-χέρι με την βαρβαρότητα.
Σοσιαλισμός ἤ βαρβαρότητα;;
Ποιος το φανταζότανε ότι η Rosa Luxembourg, ο Κορνήλιος Καστοριάδης, το διεθνιστικό Κομμουνιστικό κόμμα, ο Τρότσκυ, ο Στάλιν, ο Μάρξ και πάει λέγοντας, θα γινόντουσαν η σημαία ευκαιρίας του σοσιαλιστικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την αναρρίχησή του στην εξουσία. Αναφέρομαι στον δίλημματικό στοχασμό του Γ. Παπανδρέου «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Τελικά απεδείχθη ότι η βαρβαρότητα ήταν συστατικό στοιχείο της παλινόρθωσης του παπανδρεϊκού σοσιαλισμού. Η κινδυνολογία και οι συνειδητά πλαστές υποσχέσεις πριν τις εκλογές, οι μυστικές διαπραγματεύσεις και το άνοιγμα της κερκόπορτας των δημοσίων οικονομικών, αμέσως μετά τον εκλογικό «θρίαμβο» του ΠΑΣΟΚ, ήταν το πρελούδιο της συμφωνίας παράδοσης της χώρας στην τρόϊκα. Δεκαπέντε μήνες ακούμε την ίδια μουσική από τα εξωνημένα ΜΜΕ να ηχεί με θλιβερή μονοτονία στ’ αυτιά μας. Δεκαπέντε μήνες ανικανότητας, ακυβερνησίας, συγκάλυψης και λαθών μας οδήγησαν στο χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Το χάσιμο της ελπίδας για έναν ολόκληρο λαό. Η βαρβαρότητα σε όλο το μεγαλείο της.
Έσπειραν σοσιαλισμό, θερίζουμε βαρβαρότητα.
Και τώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, φθάσαμε στο κύκνειο άσμα της παπανδρεϊκής διακυβέρνησης. Τα σημάδια της πρόωρης αποσύνθεσης του κυβερνητικού σχήματος είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Τα σημάδια της κατάρρευσης των παπανδρεϊκών σχεδίων δεν μπορούν να τα αποσιωπήσουν ούτε τα Μ.Μ.Ε. Τα σημάδια αγανάκτησης των ελλήνων πολιτών είναι εμφανή καθημερινά στους δρόμους, στα καφενεία, στα σπίτια, στα καταστήματα.
Είναι βαρβαρότητα να τρώει σε κάποιο εστιατόριο των Αθηνών ένας πρώην συνδικαλιστής, πρώην σοσιαλιστής και τώρα υπουργός, με την προστασία των ΜΑΤ.
Είναι βαρβαρότητα να προπηλακίζονται πολιτικοί σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους.
Είναι βαρβαρότητα να στερούνται οι πολίτες των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους.
Είναι βαρβαρότητα οι έχουν χάσει οι Έλληνες την αξιοπρέπειά τους.
Δυστυχώς για την χώρα, κάποιοι έσπειραν σοσιαλισμό, τώρα όλοι θερίζουμε βαρβαρότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΕΔΩ ΠΑΠΠΑΣ , ΕΚΕΙ ΠΑΠΠΑΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΠΑΣ;;;;

Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες με συναισθήματα ανάμεικτα από οργή και θλίψη, την γελοία εικόνα της κυβερνήσεως του στοχαστή και πρωθυπουργού μας, του κ. Παπανδρέου, να δίνει απέλπιδα μάχη οπισθοφυλακής κυρίως μέσα από στούντιο των «προθύμων» τηλεοπτικών σταθμών, για να μας πείσει ότι η Ελλάς δεν πωλείται.

Λάβροι, ο πρωθυπουργός, αλλά και ο υπουργός οικονομικών επετέθησαν εναντίον των εκπροσώπων της τρόϊκα που τόλμησαν να αποκαλύψουν την συμφωνία τους με την κυβέρνηση, για εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Ο κ. Παπανδρέου μάλιστα έσπευσε να δηλώσει ότι ΘΑ εισηγηθεί νομοσχέδιο που ΘΑ απαγορεύει την πώληση δημόσιας περιουσίας.
Πότε λέει αλήθεια ο κ . Παπανδρέου;;
Έλα όμως που στην ιστοσελίδα του πρωθυπουργού φιλοξενείται το πλήρες κείμενο της ομιλίας του κ. Παπανδρέου προς στο οικονομικό club της Νέας Υόρκης, στις 22 Σεπτεμβρίου 2010, όπου είπε επί λέξει τα εξής : «Το Δημόσιο διαθέτει ακίνητη περιουσία, η αξία της οποίας υπερβαίνει τα 270 δις – ποσό, που περίπου ισούται με το δημόσιο χρέος της χώρας. Τα ακίνητα αυτά παραμένουν, ως επί το πλείστον, ανεκμετάλλευτα. Για το λόγο αυτό, ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, που εφαρμόζεται σε ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημοσίου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή χρηματοοικονομικών εταιρειών συμμετοχικού κεφαλαίου – εταιρειών holding». (http://www.primeminister.gov.gr/2010/09/23/3053)
Πέραν όμως της ανωτέρω ομιλίας, υπάρχει και η απόφαση του συμβουλίου υπουργών οικονομίας, τον Δεκέμβριο 2010, με την οποία η Ελλάς έχει αναλάβει την υποχρέωση να καλύπτει τις υποχρεώσεις της από την πώληση δημόσιας περιουσίας.
Όμως αυτός ο εμπαιγμός των πολιτών από την κυβέρνηση, αυτό το επικοινωνιακό παπατζηλίκι, είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου που θα συγκρουστεί και θα βυθίσει τον Τιτανικό, αν δεν αλλάξουμε ρότα.
Το μείζον ζήτημα, το οποίο φαίνεται ότι ελάχιστοι έχουν αντιληφθεί, είναι από πού προέκυψε, εντελώς ξαφνικά, η ανάγκη για την εξεύρεση επιπλέον 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, αφού στο μνημόνιο δεν υπάρχει σχετική υποχρέωση της χώρας μας. Κατά συνέπεια, φαίνεται ότι η πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού και η τήρηση των υποχρεώσεών έναντι των δανειστών μας, ευρίσκονται εκτός στόχου. Η θρυλουμένη επιμήκυνση φαίνεται πως δεν θα αποδειχθεί ικανή να μας ανακουφίσει, και η ανάγκη εξεύρεσης επιπλέον πόρων είναι επιτακτική. Έτσι και παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, φαίνεται πως η πώληση ἤ η με οποιοδήποτε άλλο τρόπο εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας καθίσταται επιτακτική. Δεν γνωρίζω τι ακριβώς θα συμβεί, αλλά φοβούμαι ότι τα δύσκολα δεν έχουν κοντινή ημερομηνία λήξης.
Τα μωρά και οι μωροί
Εκείνο όμως που είναι απολύτως βέβαιο, είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να σοβαρευτεί, να αφήσει κατά μέρος τους λεονταρισμούς που δεν φοβίζουν ούτε τα μωρά, ούτε τους μωρούς και να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης δέχεται κάθε μέρα πλήγματα, από την αδυσώπητη πραγματικότητα. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης δέχεται κάθε μέρα πλήγματα, από την παροιμιώδη ανικανότητά της. Με το να οχυρώνεται ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών πίσω από ανακοινώσεις, ακατάληπτες δικαιολογίες και φανταστικά γεγονότα, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να χάνουν και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας που τους έχουν απομείνει, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα επιβαρύνουν το ήδη δυσμενές κλίμα που επικρατεί εις βάρος της Ελλάδος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ

Το γνωστό «διαίρει και βασίλευε» είναι η εγνωσμένης αξίας και αποτελεσματικότητας πρακτική που έχει ευρύτατο πεδίο εφαρμογής. Έτσι και στην άσκηση πολιτικής εξουσίας το «διαίρει και βασίλευε» είναι το απόλυτο όπλο, όταν μια κυβέρνηση θέλει να εφαρμόσει δυσάρεστες για τους πολίτες αποφάσεις της.
Το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, από την παλινόρθωση του σοσιαλισμού στην Ελλάδα, έχει «ζηλέψει» τα έργα και τις ημέρες ενός άλλου κινήματος, του γνωστού πανελληνίου σοσιαλιστικού κινήματος, και αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τις εξοντωτικές αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που πλήττουν αδιακρίτως μισθωτούς και συνταξιούχους.
Σαλαμοποιείον ο ενάρετος συνδικαλιστής
Είναι τόσο εμφανής και προκλητική η παθητική στάση των λεγομένων συνδικαλιστών απέναντι στην κυβέρνηση, που ακόμη και ο πλέον καλοπροαίρετος πολίτης απορεί, πως είναι δυνατόν οι ίδιοι συνδικαλιστές που πριν μερικά χρόνια, στο άκουσμα και μόνον κάποιων προθέσεων της τότε κυβέρνησης, παρέλυαν με τις κινητοποιήσεις τους την χώρα, η πρωτεύουσα καιγόταν από τους συνήθεις υπόπτους και οι έμποροι του κέντρου των Αθηνών ήταν αναγκασμένοι κάθε τρείς και λίγο να δαπανούν μεγάλα ποσά για να επιδιορθώσουν τις προθήκες των καταστημάτων τους. Τότε αυτή ήταν η εικόνα του «περήφανου» συνδικαλιστικού κινήματος, με το «αδούλωτο» φρόνημα και τις «αδιαπραγμάτευτες» κόκκινες γραμμές.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει να «σαλαμοποιήσει» τις τάξεις των εργαζομένων, απομονώνει την κάθε μία ξεχωριστά στην γωνία και η επίθεση αρχίζει με αιχμή του δόρατος την παραπληροφόρηση των Μ.Μ.Ε. και χρυσή εφεδρεία τον τραβεστί συνδικαλισμό. Μπορεί η οικονομική συγκυρία να είναι κακή, μπορεί η οικονομική κατάσταση να είναι ακόμη χειρότερη, όμως το συνδικαλιστικό κίνημα έχει χρέος να στηρίζει την ανάπτυξη της χώρας αλλά και να υποστηρίζει ταυτόχρονα τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Όμως, με δεδομένη την απαράδεκτη στάση ορισμένων τουλάχιστον συνδικαλιστών έχω κάθε δίκιο να πώ πως στην χώρα μας έχουμε πλέον «τραβεστί» συνδικαλισμό, που έχει μετατρέψει τις «κόκκινες γραμμές» του, σε κόκκινα φανάρια… ανοχής και ύποπτων συναλλαγών. Πληροφορούμαστε «έκπληκτοι» ότι εργατοπατέρες είναι κύριοι πανάκριβων ακινήτων, ασχολούνται με την τοκογλυφία, και ουδείς διαμαρτύρεται ἤ έστω αντιδρά. Και το κερασάκι στην τούρτα, είναι η επιβράβευση της συνδικαλιστικής προσφοράς προς την κυβέρνηση, είναι η εφήμερη υπουργική θέση σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα.
Μαζί τα φάγαμε ἤ μόνον αυτοί τα έφαγαν όλα;;
Οι πολίτες παρακολουθούν αμήχανοι να καθυβρίζονται οι διάφορες επαγγελματικές οργανώσεις, ως «συντεχνίες», «κλειστά επαγγέλματα» κλπ. Θυμηθείτε χθές ήταν οι αγρότες, οι μεταφορείς, οι λιμενεργάτες, οι συνταξιούχοι, σήμερα είναι οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι δικηγόροι, οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αύριο θα είναι ο καθένας από εμάς.
Όλη η Ελλάδα, κατά την σοσιαλιστική κυβέρνηση, κατοικείται από συντεχνιαζομένους. Όλοι οι Έλληνες είναι δυσαρεστημένοι από κάποια συντεχνία, του φίλου, του γνωστού, του συγγενούς τους. Και πάνω στην γενικευμένη αναταραχή με σύνθημα όλοι εναντίον όλων ἤ αν προτιμάτε διαίρει και βασίλευε, ο κατά περίσταση αρμόδιος υπουργός πιάνει στασίδι νυχθημερόν στα «πρόθυμα» κανάλια και εξηγεί πως και γιατί μια χούφτα εργαζόμενοι, μια μοχθηρή συντεχνία, άρμεγε 50 χρόνια τους Έλληνες πολίτες. Την επομένη εβδομάδα ένας άλλος υπουργός θα επαναλαμβάνει το ίδιο ακριβώς σενάριο, αλλά με διαφορετικούς συντεχνιακούς πρωταγωνιστές. Και η ζωή συνεχίζεται. Δεν είμαι βέβαιος αν οι Έλληνες πολίτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει, και υπνωτισμένοι από το δόγμα Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», έχουν λουφάξει αισθανόμενοι ενοχές. Είναι όμως επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουν ότι οι 200 λογαριασμοί με τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που «ανακάλυψε» το ΣΔΟΕ στην Ελβετία, δεν ανήκουν σε αυτούς αλλά σε μια συντεχνία που επάξια φέρει την ονομασία «μόνο εμείς τα φάγαμε».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ

Εκατοντάδες χιλιάδες αιγύπτιοι βρίσκονται εδώ και πολλές ημέρες στους δρόμους, απαιτώντας την απομάκρυνση από την εξουσία του προέδρου Μουμπάρακ. Το κυρίαρχο σύνθημα των πολιτών σε όλες τις διαδηλώσεις είναι : ο «Μουμπάρακ φεύγει, εμείς μένουμε». Η αρχή της γενικευμένης αναταραχής στον αραβικό κόσμο, έγινε από την Τυνησία, όπου ο σοσιαλιστής πρόεδρος Μπέν ΆΛι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα, εξ αιτίας της γενικευμένης κατακραυγής. Τα αιτήματα των πολιτών ήταν η βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως αλλά και διαφάνεια στην διαχείριση των οικονομικών του κράτους. Αξίζει να αναφέρω ότι σύμφωνα με τις μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας, ο Μπέν Άλι και η σύζυγός του πριν δραπετεύσουν από την Τυνησία, φρόντισαν να φυγαδεύσουν στο εξωτερικό 1, 5 τόννους χρυσού.
Το ντόμινο
Η Αίγυπτος ήταν η επόμενη χώρα στην οποία οι πολίτες, με τα ίδια αιτήματα κατέβηκαν στους δρόμους, αναγκάζοντας τον επίσης σοσιαλιστή πρόεδρο Μουμπάρακ, να δηλώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, αλλά φαίνεται ότι οι Αιγύπτιοι δεν αρκούνται σε υποσχέσεις και λόγια, και συνεχίζουν τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και τις συγκρούσεις με αστυνομικές δυνάμεις, αποτέλεσμα των οποίων είναι ο θάνατος περισσότερων από 100 πολιτών. Στην Ιορδανία, όπου η οικονομική ύφεση πλήττει τους πολίτες, ο βασιλιάς Αμπντάλλα στην προσπάθειά του να προλάβει γενικευμένη αναταραχή, απέπεμψε τον πρωθυπουργό Σαμίρ Ριφάϊ, και διόρισε στην θέση του τον Μαρούφ Μπακίτ, πρώην στρατιωτικό του σύμβουλο. Ο Μπακίτ αν και δημοφιλής, δεν είναι αποδεκτός από τους ισλαμιστές και την αντιπολίτευση.
Στην Αλγερία οι πολίτες προετοιμάζονται για μια μεγάλη διαδήλωση, στις 12 Φεβρουαρίου, που θα έχει ως σκοπό την απομάκρυνση του «συστήματος Μπουτεφλίκα» και την άρση της καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης που έχει επιβληθεί στην χώρα εδώ και 19 χρόνια.
Στην Υεμένη, ο πρόεδρος Αλί Σαλέχ, που βρίσκεται στην εξουσία εδώ και 32 χρόνια ανακοίνωσε την περασμένη Τετάρτη, σε ομιλία του στο κοινοβούλιο, ότι δεν θα επιδιώξει την ανανέωση της θητείας του. Ο Σαλέχ οδηγήθηκε στην απόφαση αυτή εξ αιτίας των διαδηλώσεων οργής και διαμαρτυρίας χιλιάδων πολιτών.
Στην Συρία, όπου η κατάσταση είναι προς το παρόν ήρεμη, εμφανίστηκε στο Facebook μια προκήρυξη που καλεί τους πολίτες σε διαδήλωση κατά της μονοκρατορίας, της διαφθοράς και της τυραννίας του καθεστώτος Μπασάρ Ελ Ασσάντ. Η πρόσβαση στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα μετά από λίγες ώρες δεν ήταν εφικτή. Σύμφωνα με την πρόσκληση-προκήρυξη της ιστοσελίδας, καλούνται οι νέοι να μιμηθούν τους νέους της Τυνησίας και της Αιγύπτου.
Στο Μαρόκο κατά την διάρκεια καθιστικής διαμαρτυρίας με εκπαιδευτικά αιτήματα, ένας νέος τραυματίστηκε, ενώ μέσα σε δέκα ημέρες, τέσσερις άνθρωποι προσπάθησαν να αυτοπυρποληθούν.
Η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή είναι αρκετά περίπλοκη. Αν και τα πολιτικά συστήματα των διαφόρων κρατών έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, οι διαμαρτυρίες των πολιτών έχουν μια κοινή συνισταμένη. Καθολικό είναι το αίτημα των πολιτών για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, με παράλληλη απομάκρυνση των προσώπων που κυβερνούν με καθεστωτική αντίληψη και ενέχονται σε οικονομικά σκάνδαλα και αδιαφανή διαχείριση των οικονομικών. Είναι βέβαιο ότι κάτι θα αλλάξει στα αραβικά κράτη. Όμως η Δύση και η Αμερική ανησυχούν μήπως από τις επιμέρους αναταραχές, προκληθεί γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή και οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι φονταμενταλιστές ισλαμιστές. Και τότε η κατάσταση θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ