Ξηραΐλα

Έχω διάθεση συνομωσιολογίας. Θέλω για μια φορά να μιμηθώ αυτούς που λένε για τους νεφελίμ,  την ομάδα Ε, τους εξωγήινους και όλα τα σχετικά.

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινίσει…

Φαντάζομαι λοιπόν ότι μια «αόρατη» δύναμη εξανάγκασε κάποιους να αποφασίσουν ομόφωνα και με την υπογραφή τους να επιτρέψουν στον Χριστόδουλο Ξηρό να  πάρει άδεια από την φυλακή και ταξιδέψει προς την ελευθερία του.

Φαντάζομαι επίσης ότι η ίδια «αόρατη» δύναμη εμποδίζει τους καλούς ανθρώπους της τρόϊκα να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να μην ενοχλούν την κυβέρνηση με τις απαιτήσεις τους εν όψει εκλογών. 

Φαντάζομαι ακόμα ότι τα μέλη της 17 Νοέμβρη που βρίσκονται στον Κορυδαλλό βλέπουν κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο. Ονειρεύονται λέει, ότι ήταν κάτι σαν μέλη μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης και είχαν αναλάβει την προστασία των συμφερόντων του ελληνικού λαού και που μόλις σταμάτησαν οι επιχορηγήσεις από τα κρατικά ταμεία έκλεισαν το μαγαζί και αποσύρθηκαν στη φυλακή για περισυλλογή και αυτογνωσία. Έκαναν μάλιστα και σχετικές δηλώσεις ότι η οργάνωση «έκλεισε τον κύκλο της» λες και ήταν δημόσιοι υπάλληλοι με ωράριο.

 Όμως έχω το καλύτερο. Οι τρεις φαινομενικά άσχετες θεωρίες-παραμύθια  συνομωσιολογίας, μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους και να δέσει καλά το γλυκό μιας υπόθεσης που μόνο διεστραμμένοι, συνομωσιολόγοι και παραμυθάδες μπορούν να σκεφθούν.

Φαντάσου λέει ότι με την «απόδραση» του Ξηρού οι διάφορες μυστικές και φανερές υπηρεσίες ψιθύρισαν στους τροϊκανούς Καμπαλέρος ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλειά τους και «θα ήταν φρόνιμο να επιστρέψουν αργότερα όταν θα έχει συλληφθεί ο τρομοκράτης». Για να συμπληρώσουν με νόημα ότι «ο Ξηρός είναι ανεξέλεγκτος αφού ακόμα και οι σύντροφοί του τρομοκράτες που βρίσκονται μέσα στη φυλακή δεν συμφωνούν με την απόδρασή του και φοβούνται μην γίνει κάτι κακό».

Έτσι λοιπόν με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια…

Ο φόβος φυλάει τα έρημα και τα τηλεπαραθύρια ανοιγοκλείνουν ολημερίς με την Χριστοδουλιάδα  και ο λαός αποκοιμιέται, η τρόϊκα παραμένει σε ασφάλεια εκτός συνόρων και οι συγκυβερνήτες διαπραγματεύονται μέσω ιντερνέτ, αλλά και οι τρομοκράτες της φυλακής δηλώνουν πως «κλείσαμε τον κύκλο μας» για να αποδειχθεί περίτρανα πόσο έχει πετύχει ο σωφρονισμός τους.

Κατά τα άλλα … Ξηραΐλα.
Γιάννης Δαραβίγκας

Με την μέθοδο του σαλιγκαριού

Τις τελευταίες ημέρες, με την ευκαιρία της ψήφισης από την Βουλή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής (διάβαζε μνημόνιο ΙΙΙ ), συνέβησαν ορισμένα αξιοπρόσεκτα περιστατικά που ανέδειξαν την σήψη, την φαυλότητα αλλά και την συντεχνιακή νοοτροπία που έχει κυριεύσει  το DNA πολλών συμπολιτών μας.

Πέρασε στα «ψιλά» των ΜΜΕ, αλλά συνιστά πρόκληση η εντός εικοσιτεσσάρων ωρών  σύγκληση της ολομελείας του Αρείου Πάγου η οποία συνεδρίασε και αποφάσισε ότι οι περικοπές των μισθών των αρεοπαγιτών είναι αντισυνταγματικές.

Μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες... Όμως όταν πρόκειται για προσφυγή ελλήνων πολιτών στο ανώτατο δικαστήριο και μέχρι την έκδοση της αποφάσεως μπορεί να περάσουν ακόμα και τρία χρόνια. Οι αρεοπαγίτες μας όμως συνεδρίασαν, έκριναν και απεφάνθησαν μέσα σε λίγες ώρες προκειμένου να προστατέψουν τα καλά και συμφέροντα ταις τσέπαις αυτών.

Όμως τώρα είναι αργά, θα περικοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις τους και ας τους γίνει μάθημα, γιατί όταν πριν αρκετούς μήνες οι πολίτες προσέφευγαν στα ανώτατα δικαστήρια της χώρας με αίτημα την ακύρωση των προηγούμενων μνημονίων, οι «αδέκαστοι» δικαστές έκριναν ... κατά συνείδηση....ότι τα μνημόνια ήταν συνταγματικά έστω και αν εξανεμιζόντουσαν μισθοί και συντάξεις εκατομμυρίων ελλήνων.

 Κάποιοι άλλοι προνομιούχοι, οι υπάλληλοι της βουλής, την ώρα που όλοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αλλά και οι συνταξιούχοι,  βλέπουν τις ήδη απισχνασμένες αποδοχές τους να περικόπτονται έτι περαιτέρω, έκαναν απεργία μέσα στη βουλή, λίγη ώρα πριν αρχίσει η ψηφοφορία για το μνημόνιο έχοντας τις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, επειδή κινδύνεψαν προς στιγμή να χάσουν τα  προνόμιά τους και να συνδράμουν όπως οι υπόλοιποι  κοινοί θνητοί έλληνες πολίτες την προσπάθεια για την αποφυγή της χρεοκοπίας.

Πάνω στην ταραχή όμως βρήκαν ευκαιρία και άλλες συνομοταξίες τρωκτικών και κολλάδων για να απεργήσουν επειδή χάνουν τον λουφέ τους. Οι οδηγοί των μέσων μαζικής μεταφοράς, χρόνια ευνοούμενοι της κομματικής αγυρτείας, ταλαιπωρούν εδώ και δύο ημέρες εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών τους που ήδη έχουν υποστεί σοβαρότατες απώλειες στα εισοδήματά τους, ενώ αυτοί αρνούνται πεισματικά  να εισφέρουν τον οβολό τους στον έρανο για την σωτηρία της πατρίδας.  

Ενώ λοιπόν στην Ελλάδα η οικονομική δυσπραγία και οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές-τοκογλύφους, όπως θέλετε πέστε τους δεν έχει μεγάλη διαφορά, βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη,

ενώ νέα μέτρα έχουν αποφασισθεί για να αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο το  εισόδημα των εργαζομένων,

ενώ καθημερινώς «ανακαλύπτονται», αποκαλύπτονται και εφευρίσκονται λίστες με ονόματα φοροφυγάδων ή δήθεν φοροφυγάδων,

ενώ η μικρομεσαίοι καλούνται να εισφέρουν με επιθετική φορολόγηση των εισοδημάτων τους, για την οικονομική επιβίωση της πατρίδας,

ενώ το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας είναι η ανεργία, τα «ευαισθητοποιημένα» ΜΜΕ και οι λοιπές πηγές ενημέρωσης ασχολούνται κάθε μέρα, σχεδόν αποκλειστικά με τα του οίκου τους και με την παραπολιτική.

Η συντεχνία των δημοσιογράφων έχει ανεβεί στα κάγκελα και λιθοβολεί τους πάντες επειδή κινδυνεύει το «εύρωστο» ταμείο τους και φοβούνται ότι θα υποβαθμιστεί με ενδεχόμενη υπαγωγή του στον ΕΟΠΥΥ. Φοβούνται οι περιούσιοι αλλά και επιλεκτικώς παράκλητοι ότι θα καταντήσουν να έχουν τα ίδια ασφαλιστικά δικαιώματα με όλους εμάς τους κοινούς θνητούς.

Δυστυχώς αυτή είναι η ωμή αλήθεια και γίνεται πραγματικά αποκρουστική όταν αναλογίζεται ο καθένας μας ότι αυτοί που φωνάζουν περισσότερο είναι εκείνοι που απέκτησαν τα διάφορα προνόμιά τους ακολουθώντας το παράδειγμα του σαλιγκαριού:  σιγά-σιγά, έρποντας, με το σάλιο τους και τα κερατά τους.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ

του Γιάννη Δαραβίγκα

 Εδώ και δύο χρόνια, ιδιαιτέρως δε τους τελευταίους δώδεκα μήνες, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλη την χώρα κυρίως όμως στις μεγαλουπόλεις, μαγαζάκια που στην βιτρίνα τους έχουν την φαινομενικά αθώα επιγραφή : ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ.

Όμως τα μανιτάρια αυτά είναι δηλητηριώδη. Όποιος τα δοκιμάσει, πάει, χάθηκε.

Όποιος διαβαίνει το κατώφλι τους επειδή έχει ανάγκη, μεγάλη ανάγκη, πηγαίνει να καταθέσει ή για να ακριβολογήσω, πηγαίνει να πουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα ξεροκόμματο, τις αναμνήσεις του, τα κειμήλιά του, κάποιο μικρό κομπόδεμα που έφτιαξε τους παλιούς, καλούς καιρούς.

Η εκποίηση αντικειμένων αξίας από ανθρώπους που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική θέση,  είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Αυτοί που αγόραζαν κοσμήματα, νομίσματα και άλλα αντικείμενα αξίας, ονομάζονταν κολλυβιστές, αλλά δεν έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης : "0 μεν γάρ κόλλυβος δόκιμον, το δε κολλυβιστής αδόκιμον".

Επίσης σε περιόδους κρίσεως και πολέμων εμφανίζονταν οι γνωστοί σε όλους μαυραγορίτες που θησαύριζαν εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη και την ένδεια των συνανθρώπων τους.

Aργότερα, και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι παλιότεροι θα θυμούνται τους σαράφηδες που είχαν την πιάτσα τους στην οδό Αθηνάς, να στέκονται πίσω από τους πάγκους τους όπου εξέθεταν την πραμάτεια τους. Μία λίρα, ένα δαχτυλίδι, κάποιο παράσημο, μετοχές, γυαλιά οράσεως, χρυσά δόντια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Πέρασαν τα χρόνια η οικονομία έκανε τον κύκλο της, ήρθαν οι εποχές των παχιών αγελάδων για να επακολουθήσει η κρίση που όλοι βιώνουμε. Έτσι οι  σύγχρονοι κολλυβιστές, σαράφηδες, μαυραγορίτες, αργυραμοιβοί κ.λπ., όπως θέλετε πείτε τους  η πραγματικότητα δεν αλλάζει, εκσυχρονίστηκαν, βρίσκονται σε μαγαζιά με ιντερνέτ και πολύχρωμες ταμπέλες που διαφημίζουν την δραστηριότητά τους :  ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ.

Όμως υπάρχει ένα σοβαρό θέμα.

Ποιος ελέγχει αυτούς τους σύγχρονους σαράφηδες;

Με τι ποσοστό κέρδους «ξαλαφρώνουν»  τους συμπολίτες μας από τις ανάγκες τους αλλά και από τα πολύτιμα υπάρχοντά τους;

Είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη να ασχοληθεί η πολιτεία και να θέσει τους κανόνες του «χρυσού»  αλλά και επικίνδυνου αυτού παιχνιδιού, έτσι ώστε να μην είναι μονίμως χαμένοι οι δυσπραγούντες συμπολίτες μας.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

Του Γιάννη Δαραβίγκα

Παρακολουθώ τις τελευταίες εβδομάδες, από την δημόσια τηλεόραση, τους λεγόμενους παραολυμπιακούς που γίνονται στο Λονδίνο. Δεν μπορώ να αποσιωπήσω το γεγονός ότι πολλές φορές οι εικόνες είναι σκληρές, με ενοχλούν ακόμα και με σοκάρουν. Όμως η πραγματικότητα δείχνει το σκληρό πρόσωπό της σε όλους τους ανθρώπους με διαφορετικό σε κάθε περίπτωση τρόπο.

Για τους συνανθρώπους μας που στερούνται εκ γενετής ή θα στερηθούν κάποια στιγμή της ζωής τους όλα αυτά που εμείς οι «υπόλοιποι» τα θεωρούμε αυτονόητα και δεδομένα, η σκληρή εικόνα που παρακολουθούμε στην τηλεόραση αναδεικνύει και αποδεικνύει συνάμα την θέληση, το πείσμα, το κουράγιο, την προσήλωση και τη δίψα για ζωή όλων των αθλητών που μετέχουν στους παραολυμπιακούς.

Αγόρια και κορίτσια με περιορισμένα σωματικά προσόντα αλλά αστείρευτες φυσικές δυνάμεις και πάθος διεκδικούν ακόμα μια νίκη  στον αθλητικό στίβο, μιας και στο στίβο της ζωής έχουν αναδειχθεί νικητές και νικήτριες. Έτσι όπως νικούν κάθε μέρα στη ζωή, νικούν όλες και όλοι και στον αθλητισμό, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία αν μόνο τρείς ανεβαίνουν στο βάθρο για την απονομή των μεταλλίων.

Γιατί αντικαταστάθηκε ο επιτυχημένος διευθυντής της Δίωξης Ναρκωτικών;;

Πολλά ακούστηκαν, πολλά γράφτηκαν και ακόμα περισσότερα λέγονται με μισόλογα για την αντικατάσταση του πλέον ίσως επιτυχημένου διοικητή της Δίωξης Ναρκωτικών, κ. Γιώργου Καστάνη. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες στη θέση του κ. Καστάνη θα τοποθετηθεί ο αστυνομικός υποδιευθυντής κ. Δημήτρη Σμυρλή που υπηρετούσε μέχρι τώρα την αστυνομική διεύθυνση Αργολίδας.

Ο απερχόμενος διοικητής της Δίωξης Ναρκωτικών, με την πολύτιμη συνεργασία του υποδιευθυντή κ. Κωνστ. Σκουλαρίκη, και με τις φιλότιμες προσπάθειες των ανδρών και γυναικών που υπηρετούν στα ναρκωτικά, κατάφεραν σημαντικά πλήγματα στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών και στους διακινητές.

Το «δίδυμο» Καστάνη – Σκουλαρίκη στο τιμόνι της δίωξης έχουν στο ενεργητικό τους πολλές και μεγάλες επιτυχίες.

Είναι βέβαιο ότι με την απομάκρυνση του κ. Καστάνη η υπηρεσία δίωξης των ναρκωτικών αποδυναμώνεται.

Δεν γνωρίζω ποιές ανάγκες (ή μήπως σκοπιμότητες;;;) επέβαλαν την αντικατάσταση του κ. Γιώργου Καστάνη, αλλά είναι βέβαιο ότι η Δίωξη Ναρκωτικών χάνει έναν άριστο διευθυντή.

Ελπίζω, ο μέχρι σήμερα υποδιευθυντής κ. Σκουλαρίκης, άριστος αξιωματικός και με μεγάλη πείρα στα θέματα ναρκωτικών να αναλάβει τα ηνία της δίωξης.

Το ερώτημα όμως παραμένει :  όταν μια υπηρεσία λειτουργεί υποδειγματικά και αποτελεσματικά, ποιοί λόγοι επιβάλλουν την αντικατάσταση της ηγεσίας της;;;

Γιάννης ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Πρόεδρος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΑΝΤΙΝΑΡΚΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη...

Περασμένα μεσάνυχτα της Τετάρτης κατηφόριζα με το αυτοκίνητό μου την οδό Υμηττού, στο Παγκράτι, και ρίχνοντας μια ματιά στον καθρέφτη αντιλήφθηκα δύο μοτοσυκλέτες της ομάδας «ΔΙΑΣ» να βρίσκονται 50 περίπου μέτρα πίσω μου.  Ύστερα από λίγα λεπτά με προσπέρασαν και όταν εγώ έφθασα στην οδό Βουλιαγμένης διαπίστωσα ότι  με ακολουθούσαν... τέσσερις μοτοσυκλέτες της  «ΔΙΑΣ». Συνέχισα την πορεία μου προς τον Άγιο Δημήτριο και όταν κοίταξα πάλι στον καθρέφτη,  οι μοτοσυκλέτες είχαν γίνει οκτώ και με ακολουθούσαν σε απόσταση 30-40 μέτρων. Ξαφνικά από την «τιμητική» αυτή ακολουθία άρχισαν να ακούγονται πολύ δυνατές φωνές και για να είμαι ακριβής θα πώ ακατάληπτα λόγω αποστάσεως ουρλιαχτά.

Από περιέργεια ανέκοψα ταχύτητα και κατάλαβα ότι απευθυνόντουσαν σε μένα. Υπέθεσα ότι θα ήταν κάποιος συνήθης έλεγχος. Όμως,  μόλις σταμάτησα στο δεξιό μέρος της λεωφόρου Βουλιαγμένης τους άκουσα να φωνάζουν ταυτοχρόνως διάφορες εντολές όπως : «άνοιξε το παράθυρο», «βγές έξω με τα χέρια ψηλά», «κράτα στο χέρι σου το κλειδί του αυτοκινήτου»  και άλλες που δεν θυμάμαι. Όπως είναι φυσικό, υπάκουσα και συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις. Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου μου και με ήρεμες κινήσεις βγήκα από αυτό, φροντίζοντας παράλληλα να φαίνονται τα χέρια μου. Μόλις με είδαν οι αστυνομικοί, με αναγνώρισαν και είδα στα πρόσωπά τους να σχηματίζεται μια έκφραση ανακούφισης. Κάποιος μάλιστα εξ αυτών μου είπε ότι επειδή δεν μπορούσαν να δούν στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, «ανέβασαν παλμούς» και  ήταν έτοιμοι να κάνουν χρήση των όπλων τους.

Το συμβάν τελείωσε εδώ, και αφού με χαιρέτησαν ευγενικά συνέχισαν την περιπολία τους και εγώ κατευθύνθηκα στον προορισμό μου.

Σκέφτομαι όμως ότι πιθανόν να γλύτωσα από κάποιο «ατύχημα» ή έστω απλά από ατυχία. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν από την κακιά ώρα ή από σύμπτωση κάποιος θόρυβος από εξάτμιση των διερχομένων μηχανών μεγάλου κυβισμού ή κάτι σχετικό προκαλούσε φόβο στους αστυνομικούς την ώρα που βρισκόμουν ακόμα μέσα στο αυτοκίνητό μου και δεν με είχαν αναγνωρίσει. Πιθανολογώ ότι θα είχαν κάνει χρήση των όπλων τους, οπότε....

Το δίδαγμα από το περιστατικό αυτό είναι ότι οι άνδρες (και γυναίκες) της ομάδας «ΔΙΑΣ» δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα και επαρκώς για να φέρουν εις πέρας το ομολογουμένως δύσκολο και επικίνδυνο έργο τους.

Ο φόβος στον αστυνομικό είναι κακός σύμβουλος και η έλλειψη επαγγελματισμού χειροτερεύει τα πράγματα.

Διερωτώμαι γιατί, ενώ «παρακολουθούσαν ως ύποπτο» το αυτοκίνητό μου, δεν ζήτησαν να πληροφορηθούν μέσω ασυρμάτου αν το συγκεκριμένο όχημα απασχολούσε τις αστυνομικές αρχές, ποιός ήταν ο ιδιοκτήτης κτλ.

Απορώ γιατί δεν έκαναν χρήση οπτικών και ηχητικών σημάτων για να με ειδοποιήσουν να ακινητοποιήσω το αυτοκίνητό μου, αλλά με φωνές και ουρλιαχτά, με ειδοποίησαν ότι έπρεπε να σταματήσω. Αν στην θέση μου βρισκόταν ένας κακοποιός, το πιό πιθανό θα ήταν να μην είχε σταματήσει ενδεχομένως δε να τους είχε πυροβολήσει.

Καλώ λοιπόν τους αρμοδίους να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα της μη επαρκούς και κατάλληλης εκπαίδευσης των αστυνομικών, ιδιαιτέρως δε εκείνων που στελεχώνουν τις μηχανοκίνητες περιπολίες,  γιατί η εγκληματικότητα έχει αποκτήσει πολλά νέα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά. Ο αστυνομικός, για να μπορέσει να φέρει εις πέρας το έργο του, προληπτικό και κατασταλτικό,  πρέπει να διακρίνεται από επαγγελματισμό που μόνο η σωστή και επαρκής εκπαίδευση εξασφαλίζουν.

Το έργο της ομάδας «ΔΙΑΣ» είναι σημαντικό και επιτυχημένο. Όμως μια αναποδιά μπορεί να προκαλέσει καταστροφή αλλά  τότε θα είναι αργά.

Γιάννης Δαραβίγκας

Παγκόσμιος ημέρα κατά των ναρκωτικών

Ούτε σήμερα έγινε μια μικρή έστω εξαίρεση.

Όλα τα ΜΜΕ ήταν απασχολημένα με την κατάσταση της υγείας τόσο του πρωθυπουργού,  όσο και του παρ΄ ολίγον υπουργού των οικονομικών.

Δεν χώρεσε κάπου ένα μονόστηλο αφιέρωμα στην υγεία χιλιάδων συμπολιτών μας, κυρίως νέων,  που είναι άρρωστοι βαριά, εδώ και χρόνια, αλλά και εκείνων που θα προσβληθούν από την καταραμένη αρρώστια, ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.

Ο Ο.Η.Ε. καθιέρωσε την 26^η Ιουνίου ως ημέρα παγκόσμιας πάλης κατά των ναρκωτικών, σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης πολιτών και κρατών, απέναντι στο άκρως περίπλοκο αυτό πρόβλημα.

Τα ναρκωτικά ήταν, είναι και δυστυχώς θα εξακολουθούν να είναι πηγή προβλημάτων που πλήττουν την Υγεία  αλλά και την κοινωνία.

Όμως η Ελληνική πολιτεία, σταθερή στις προτεραιότητές της,  αδιαφόρησε, όπως άλλωστε αδιαφορεί εδώ και πολλά χρόνια.

Τα ΜΜΕ προτίμησαν να ασχοληθούν, όπως κάνουν κάθε μέρα, με την παραπολιτική, το κουτσομπολιό, τις «ειδήσεις»  που είναι πάντα οι ίδιες, για να εξυπηρετήσουν τα μικροκομματικά συμφέροντα και τις οικονομικές επιδιώξεις τους.

Για τα ναρκωτικά όμως, κουβέντα.

Δεν είμαι βεβαίως ούτε ρομαντικός, ούτε αφελής να πιστεύω ότι η αναφορά στην αρρώστια  των συγχρόνων κοινωνιών, στα ναρκωτικά, μια φορά το χρόνο επ΄ ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας, έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Η μάχη κατά των ναρκωτικών από τους γονείς, τους συγγενείς τους φίλους, αλλά και από τους ίδιους τους χρήστες είναι καθημερινή και διαρκεί 24 ώρες.

Όμως η αδιαφορία του κράτους, αλλά και της κακώς λεγόμενης  τέταρτης εξουσίας, των ΜΜΕ, είναι ενδεικτική του έργου αλλά και των προθέσεών τους για την καταπολέμηση των ναρκωτικών.

Κρίμα...

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ

Πρόεδρος του Πανελλήνιου Αντιναρκωτικού Αγώνα